«Δεν έγινε από λάθος. Η Τουρκία θέλει να μας διώξει μακριά από τη μεθόριο σε βάθος 30 χιλιομέτρων. Ηταν προειδοποιητικά πυρά σε γνωστή θέση, όχι αδέσποτες σφαίρες»: αυτά είπε ο Μπρετ Μακ Γκερκ, πρώην ειδικός απεσταλμένος της Ουάσιγκτον στη συμμαχία κατά του ISIS για τα χτυπήματα που δέχθηκε το αμερικανικό φυλάκιο πάνω από το Κομπάνι και το οποίο οι Αμερικανοί αναγκάστηκαν αρχικά να εγκαταλείψουν, προτού επανέλθουν αργότερα στις θέσεις τους. Τουλάχιστον τέσσερις ακόμα Αμερικανοί με γνώση του πεδίου και της τακτικής μάχης συμφωνούν μαζί του: οι Τούρκοι έβαλαν επίτηδες κατά του φυλακίου του αμερικανικού στρατού. Θέλουν να «καθαρίσουν» την περιοχή ολοκληρωτικά.

Ομως, παρ’ όλα αυτά, από την Ουάσιγκτον εκπέμπονται τα πιο συγκεχυμένα μηνύματα. Πολλοί αναρωτιούνται: Πρόκειται για τρικυμία εν κρανίω στον Λευκό Οίκο ή είναι αποτέλεσμα συσχετισμών και ισορροπιών που διαμορφώνονται την ίδια στιγμή και ως εκ τούτου αλλάζουν συνεχώς μέχρι να κατασταλάξουν; Δηλαδή, είναι πολιτική; Το παράξενο δεν είναι ότι μπορεί να αλλάζει η στάση μιας μεγάλης δύναμης. Πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και σε άλλες καθοριστικές περιόδους, οι συμμαχίες άλλαζαν πρακτικά μέχρι το τελευταίο λεπτό πριν από την έναρξη του Πολέμου. Εδώ, η διαφορά είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν δημόσια: αν πρόκειται για διεργασίες και όχι για παράνοια, το παράξενο θα είναι ότι οι μεταβολές, αντιφατικές από τη φύση τους, γνωστοποιούνται ασταμάτητα.

Την ίδια ώρα, στην Ευρώπη, η εικόνα είναι πιο καθαρή: η γνωστή απόλυτη υποκρισία των ευρωπαϊκών καγκελαριών θριαμβεύει και πάλι. Οι Βρυξέλλες θα συνεδριάσουν στις 17 ή στις 18 Οκτωβρίου, για να συζητήσουν, δέκα ημέρες μετά την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, «αντίμετρα» κατά της Αγκυρας, με κυριότερο το πάγωμα των εξαγωγών όπλων. Το σκεπτικό; Για να μη χρησιμοποιηθούν αυτά στον πόλεμο. Η γελοιότητα είναι τόσο προφανής ώστε δεν χρήζει ανάλυσης: μα τι όπλα; Τώρα περιμένει η Τουρκία όπλα για αυτή την επίθεση; Ή μήπως θα της λείψουν; Ή τα οπλικά συστήματα είναι λαχανάκια Βρυξελλών που πας στο σουπερμάρκετ και παίρνεις για να τα μαγειρέψεις; Πρόκειται για αθλιότητα. Αν αυτά είναι τα «αντίμετρα», είναι χάδια. Σαν να μην υπάρχουν.

Ευρώπη και Αμερική, αν και έβλεπαν ξεκάθαρα τα σημάδια της προετοιμασίας, ίσως δεν πίστευαν ότι η Τουρκία θα τολμούσε να εισβάλει. Εχουν μάλλον ξεχάσει ότι η Τουρκία έριξε πριν από μερικά χρόνια ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος. Ισχυρότερο ενδεχόμενο πάντως είναι ότι περιμένουν να δουν τι μπορεί να κάνει η Αγκυρα στο πεδίο της μάχης μέχρι να πάρουν ουσιαστική θέση. Ενα τρίτο φυσικά, που δεν μπορεί να αποκλειστεί, είναι ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται: ούτε αυτό θα είναι ιστορικά πρωτοφανές.

Οτι κι αν είναι, το διά ταύτα είναι ένα: η Δύση σφυρίζει αδιάφορα. Και αυτό δεν είναι απουσία πολιτικής. Είναι πολιτική: κάνει ότι δεν βλέπει. Και η Ρωσία επίσης. Δεν είναι η πρώτη φορά. Ακριβώς το ίδιο συνέβαινε λ.χ. επί χρόνια στον ύστερο Μεσοπόλεμο όχι μακριά στην Ανατολή, αλλά στην καρδιά της Ευρώπης. Το κυριότερο; Ακριβώς το ίδιο κινδυνεύει να συμβεί και στο Αιγαίο, αν αφήσουμε την Τουρκία να επιβάλει τετελεσμένα.

Headlines