Πάρα πολλές φορές ένα αρτηριοσκληρωτικό σύστημα όχι πρέπει, αλλά οφείλει, να ελίσσεται, ειδικά όταν αφορά τη ζωή ενός μικρού παιδιού.

Το ίδιο αυτό σύστημα με τις δομές του οφείλει να μην μένει στους τύπους και να δίνει λύσεις ανθρωπιάς που στέλνουν και ένα διαφορετικό μήνυμα στην κοινωνία.

Τις τελευταίες ημέρες καταγράφεται τσουνάμι ανθρωπιάς από χιλιάδες συμπολίτες μας, είτε έχουν οικονομική επιφάνεια, είτε αντιμετωπίζουν πολλές οικονομικές δυσκολίες. Ο στόχος είναι υπέρτατος: να σωθεί ένα μικρό παιδί, ο Παναγιώτης – Ραφαήλ.

Η ιστορία είναι γνωστή και πολλά έχουν ειπωθεί και δεν χρειάζεται, στην παρούσα φάση, να γίνει κριτική είτε στο υπουργείο, είτε στην αρμόδια επιτροπή που χειρίστηκε το θέμα.

Το παν είναι το παιδί να πάει στις ΗΠΑ και να βοηθηθεί από την ιατρική επιστήμη με μια νέα θεραπεία. Οι ώρες που χάνονται είναι πολύτιμες και αυτό το λένε όλοι, οι γονείς του, αλλά και οι γιατροί που είναι ειδικοί.

Δεν θα μείνω στο γεγονός ότι στο παρελθόν ο ΕΟΠΥΥ έχει εγκρίνει θεραπείες και χειρουργικές επεμβάσεις στο εξωτερικό παρά την αρνητική εισήγηση του Ανώτατου Υγειονομικού Συμβουλίου. Αυτά θα συζητηθούν μετά, ας πάει το παιδί πρώτα καλά και πολλά πρέπει να ειπωθούν.

Το θέμα είναι καθαρά ανθρώπινο και δεν υπάρχει κανείς, νομίζω και στο Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο, που θα προδιαγράψει την πορεία ενός ασθενούς ή θα βγάλει πόρισμα για την αποτελεσματικότητα ή όχι ενός φαρμάκου. Εκτός εάν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι θα αποτύχει η θεραπεία στο μικρό παιδί.

Το Κράτος δεν θα έπεφτε έξω από την περίπτωση του Παναγιώτη –Ραφαήλ. Το Ελληνικό Κράτος χρεοκόπησε από τις μίζες, τις λαμογιές, τα δάνεια στους αεριτζήδες, από τα σκάνδαλα, από την κακοδιαχείριση των δημοσίων πόρων, κ.α.

Ας μείνουν οι αρμόδιοι, υπουργοί, κρατικοί λειτουργοί στους τύπους. Οι πολίτες, όποιας κοινωνικής και οικονομικής τάξης, ανεξαρτήτως ιδεολογικής ταυτότητας, καταγωγής και φύλλου, ας πράξουν αυτό που πρέπει δίνοντας περίσσευμα ανθρωπιάς για τον Παναγιώτη-Ραφαήλ. Τα χρήματα μαζεύονται και γίνεται προσπάθεια και τις επόμενες μέρες για να ανοίξει ο δρόμος για τη Βοστώνη.

Εξάλλου γνώμονας είναι να βοηθηθεί ένα μικρό παιδί να ζήσει. Και όσο περισσότερο ζήσει, και μακάρι να είναι δυνατό και γερό για δεκαετίες πολλές, αυτό είναι νίκη της ανθρωπιάς.

Γιατί πέρα από τους αριθμούς υπάρχουν και άνθρωποι και η ηθική πλευρά της διαχείρισης τέτοιων καταστάσεων.

Ακόμα και ένα λεπτό ζωής για κάποιον μπορεί να είναι υπερπολύτιμο και αυτό το μείζον. Όλα τα άλλα είναι λόγια του αέρα.

Headlines