Προς τι το δράμα για την Αλβανία και την Βόρεια Μακεδονία;

Πόσο δραματική είναι αλήθεια η εξέλιξη της προηγούμενης εβδομάδας και η αναβολή της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την Αλβανία και την Βόρειο Μακεδονία;

Από πού και ως πού δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός «βαρύ ιστορικό λάθος» τον οποίο χρησιμοποίησε ο απερχόμενος πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ή τα δακρύβρεχτα λόγια του επίσης απερχόμενου προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ;

Καλό θα ήταν υπό αυτό το πρίσμα των τελευταίων εξελίξεων να θυμηθούμε μία από τις πρώτες φράσεις του κ. Γιούνκερ, μόλις ανέλαβε την προεδρία της Κομισιόν το 2014: . «Θα επιταχυνθούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις όπου χρειαστεί, αλλά δεν είναι ρεαλιστικό να λέμε ότι θα ολοκληρωθούν μέχρι το 2019». Αυτό ήταν το στίγμα τότε, δεν υπήρχε βιασύνη. Προς τι το δράμα σήμερα;

Σχεδόν εκτός θέματος είναι δε τα όσα διαδραματίζονται στο εσωτερικό της χώρας.

Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκει αφορμή για φτηνή αντιπολίτευση και αναφέρει μία σειρά ανακρίβειες, σε μία κακογραμμένη ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα. Μεταξύ των άλλων σημειώνει ο πρώην Πρωθυπουργός: «Τη στιγμή που η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες της τραγικής της απόφασης να μην δώσει πράσινο φως για την ενταξιακή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας, η Ελλάδα φαίνεται να απουσιάζει παντελώς από τις εξελίξεις στη γειτονιά της».

Μετά λέει και ότι η Ελλάδα «ξαναγυρνάει δυστυχώς σε ρόλο κομπάρσου στη περιοχή των Βαλκανίων» και ένας θεός ξέρει τι ακριβώς φαντάζεται. Μήπως ότι επί των ημερών του η χώρα ήταν ο πρωταγωνιστής στην περιοχή, ενώ ας πούμε επί Κρανιδιώτη ή το 2003 ήταν ο πτωχός συγγενής;

Στην πραγματικότητα όλα αυτά θα μπορούσαν και να είναι ανάξια λόγου, αλλά δυστυχώς η επικαιρότητα θέτει κάποια πλαίσια.

Τι είναι αυτό αλήθεια που καθιστά δραματική την εξέλιξη; Ο φόβος ότι η Βόρεια Μακεδονία δεν θα τηρήσει την Συμφωνία των Πρεσπών; Και γιατί να το κάνει αυτό; Μήπως για να βάλει οριστικό τέλος στην ενταξιακή της πορεία;

Ή μήπως η εξέλιξη θα μπορούσε να είναι περισσότερο βολική από ό,τι νομίζουμε για την κυβέρνηση Ζάεφ; Μήπως με αυτήν θα ενισχύσει την προσδοκία της έναρξης των διαπραγματεύσεων και μήπως αυτή είναι η μοναδική του δυνατότητα να κυριαρχήσει επί του VMRO, το οποίο μοιραία οδηγεί την χώρα στον απομονωτισμό; Εν τέλει, αν κάτι τέτοιο αποφασίσουν οι γείτονες με την ψήφο τους στις πρόωρες εκλογές, με γεια τους, με χαρά τους.

Και πάντως, όσο χύνονται δάκρυα και απλώνεται η καταστροφολογία, λησμονούν διάφοροι ότι στην περίπτωση της Βόρειας Μακεδονίας, η συμφωνία των Πρεσπών ικανοποιούσε ένα μόνο κριτήριο για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αυτό της καλής γειτονίας. Σε όλα τα άλλα, υπάρχει πολύς δρόμος.

Όπως και για την Αλβανία, όπου αρκεί να έχουμε υπόψη π.χ. τι συμβαίνει στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειδικότερα εκείνων της ελληνικής μειονότητας.

Όσο διάφοροι σπέρνουν τον πανικό επειδή αναβλήθηκε η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των δύο γειτονικών χωρών, καλό είναι να θυμόμαστε ποια ακριβώς είναι η διαδικασία.

Εχει ως θεμέλιο τα λεγόμενα Κριτήρια της Κοπεγχάγης, της βασικές αρχές που πρέπει να πληροί ένα υποψήφιο κράτος, προκειμένου να εκκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ενωση: κράτος δικαίου, ελεύθερη οικονομία, δημοκρατία, σεβασμός θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ. Εφόσον αυτά ικανοποιούνται και ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις κάθε υποψήφιο κράτος αξιολογείται επί των σημείων λεπτομερώς και με βάση τα λεγόμενα διαπραγματευτικά κεφάλαια, στο σύνολό τους 35. Αυτά περιλαμβάνουν όλους τους τομείς της πολιτικής στους οποίους το κάθε κράτος έχει έλεγχο: οικονομία, δημόσια διοίκηση, περιβάλλον, παιδεία κλπ. Πολύ μακρά και επίπονη διαδικασία.

Καταλαβαίνουμε με βάση αυτά, ότι οι γαλλικές, ολλανδικές και δανέζικες ενστάσεις ως προς την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας είναι βάσιμες. Το παράδοξο είναι μάλλον ότι δεν είχαν ενστάσεις και άλλα κράτη μέλη.

Και υπό αυτές τις συνθήκες, η θέση της ελληνικής κυβέρνησης ότι «η Ελλάδα θα συνεχίσει να στηρίζει τις σχετικές προσπάθειες των χωρών της περιοχής να εκπληρώσουν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις προκειμένου να ενταχθούν στην ευρύτερη ευρωπαϊκή μας οικογένεια», είναι η πλέον ενδεδειγμένη.

Όπως και η επισήμανση ότι «τις ενθαρρύνει να παραμείνουν προσηλωμένες στην οδό των μεταρρυθμίσεων, που μόνο θετικά μπορούν να επηρεάσουν την πορεία προσέγγισής τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και τη ζωή των πολιτών τους».

Δεν ήλθε λοιπόν η συντέλεια του κόσμου επειδή δεν ξεκινούν άμεσα οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας.

Η υποκρισία περισσεύει.

Λίγη νηφαλιότητα από τους «ανησυχούντες» δεν θα βλάψει…