Ο ΣΥΡΙΖΑ και η συναίνεση: Ποιος τσιμπάει;

«Περιμένοντας την επόμενη νίκη» ήταν ένα από τα γραφικά συνθήματα με τα οποία υποδέχθηκαν τον Αλέξη Τσίπρα στην Κρήτη οι οπαδοί του. Προφανώς βετεράνοι ή και έστω λίγοι νεότεροι πάλαι ποτε οπαδοί του Ανδρέα και του ΠαΣοΚ, που τώρα ονειρεύονται την δημιουργία μίας νέας «παράταξης»…

Μεταξύ όλων των άλλων, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο επίδοξος αρχηγός της παράταξης, είπε με το γνωστό και χαρακτηριστικό του ύφος και ενώ υποτίθεται ότι επιχειρεί κάποιο βήμα συναίνεσης στο θέμα του εκλογικού νόμου, ότι αν η κυβέρνηση και η ΝΔ μπορούσαν, θα έβγαζαν την Κρήτη από τον  εκλογικό χάρτη.

Ένα χαριτωμένο ευφυολόγημα ίσως, επειδή η Κρήτη είναι προπύργιο της δημοκρατικής παράταξης, από την εποχή του Βενιζέλου και των Παπανδρέου. Λησμονεί βέβαια ότι στην περίπτωση του Βενιζέλου και του Γεωργίου Παπανδρέου, η λεγόμενη δημοκρατική παράταξη δεν είχε το παραμικρό να κάνει με την Αριστερά, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα και μία λεπτομέρεια…

Η παρελκυστική προσπάθεια του κ. Τσίπρα να δημιουργήσει ένα δήθεν νέο κόμμα συνεχίζεται. Είναι άγνωστο μέχρι στιγμής πώς προχωρούν οι εγγραφές και αν τα κομματικά γραφεία μπορούν να υποδεχθούν τις ουρές που σχηματίζουν τα επίδοξα νέα μέλη, ή αν το ηλεκτρονικό σύστημα του isyriza αντέχει και δεν έχει ακόμη καταρρεύσει…

Αυτό που έχει μία κάποια σημασία είναι η καλλιέργεια της εντύπωσης του «συναινετικού Τσίπρα», με φόντο όλη αυτήν την προσπάθεια αναβάπτισης του ιδίου και του κόμματός του.

Τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει.

Στο θέμα της ψήφου των εκτός Επικράτειας Ελλήνων πολιτών, ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε απλώς εγκλωβισμένος σε μία άρνηση. Κατανοώντας ότι η στάση αυτή είναι αυτοκαταστροφική, επιχείρησε δήθεν έναν ελιγμό με μία ανακοίνωση της προηγούμενης εβδομάδας, στην οποία υπήρχε μία υπόνοια  κωλοτούμπας.

Στην συνέχεια όμως, αποκαλύφθηκαν οι αληθινές προθέσεις και διαθέσεις.

Καμία στροφή δεν μελετά ο Τσίπρας. Κατά την συζήτηση στην διακομματική επιτροπή συντάχθηκε με το ΚΚΕ στο θέμα του ορισμού ενός διαστήματος 30 ετών παραμονής εκτός επικράτειας, προκειμένου να έχει κάποιος δικαίωμα ψήφου. Ως προς το πώς θα πιστοποιείται αυτό, το οποίο είναι πρακτικά αδύνατο, άρχισαν διάφορες άλλες πιρουέτες.

Είναι φανερό και αποδεικνύεται με κάθε αφορμή, από τις περιοδείες του πρώην Πρωθυπουργού, τα όσα λέει για τις εξελίξεις στα Δυτικά Βαλκάνια, τα όσα γράφει με αφορμή την υπόθεση «Joker» και τόσα άλλα, ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει αλλάξει, ούτε και πρόκειται.

Δεν αναζητεί ευκαιρίες για συναινέσεις. Αναζητεί απλώς τρόπους ώστε να κατηγορήσει τους άλλους ότι δεν την ευνοούν. Ενώ οι άλλοι εμφανίζονται πιο διαλλακτικοί, εκείνος γίνεται πιο επιθετικός, διαστρεβλώνει λόγια και παρασύρει την συζήτηση σε άλλα μονοπάτια.

Αυτό γνωρίζει πολύ καλά, δίχως αυτό δεν μπορεί να υπάρξει. Διαθέτει ακόμη ένα ακροατήριο, το οποίο σε αυτά έχει εκπαιδευτεί.

Πλην όμως, δεν είναι αυτή η ανάγκη της χώρας, ούτε και έχουν τέτοιες διαθέσεις οι πολίτες.

Δεν τον απασχολεί αυτό. Το μόνο που θα επιχειρήσει είναι μία πολιτική κοινωνικής και πολιτικής δολιοφθοράς, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του το κόστος.

Οφείλουν αυτά να τα εξετάσουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι και να κανονίσουν την πορεία τους.

Τουλάχιστον όσοι έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης, θα κριθούν και από το αν αφήνουν τους δολιοφθορείς ανενόχλητους στο έργο τους.