Εχει ο έρωτας ηλικιακή διαφορά ή όλα είναι στο μυαλό;

Το κλασικό αιώνιο δίλημμα των ανθρώπων όταν φυσικά μιλάμε για αληθινό έρωτα. Μπαίνει πάντα ένας προβληματισμός μέσα μας που μας εμποδίζει να ζήσουμε αυτό που νιώθουμε και μας κάνει να νιώθουμε κοινωνικά απόβλητα. Μα καλά, πώς θα κυκλοφορήσω με πολύ μεγαλύτερο άντρα; Θα μας περνούν για πατέρα με κόρη (ή μήπως για παππού με εγγονή); Ακόμα χειρότερο είναι το δίλημμα της 45άρας που θα βγει με έναν άντρα 20 χρόνια νεότερό της και ξέρει εκ των προτέρων ότι θα δεχθεί την κατακραυγή του κόσμου και θα την κοιτάζουν σαν να είναι γριά μάγισσα που έριξε ξόρκι σε ένα αθώο ανήλικο.

Γιατί όμως δεν πρέπει να μπαίνουν στεγανά στις σχέσεις; Καταρχάς, είναι τρομερά ξεπερασμένο να ασχολούμαστε ακόμα με το θέμα της διαφοράς ηλικίας. Έχουμε κάνει τόσες προόδους σε κοινωνικό επίπεδο, είναι δυνατόν να ασχολούμεθα ακόμα με το τι λένε δύο ταυτότητες;

Δεύτερον, πόσες συνομήλικες σχέσεις που τελικά ευδοκίμησαν; Και μην μου πείτε ότι εκεί υπάρχουν άλλα προβλήματα, γιατί προβλήματα θα υπάρχουν παντού, σε κάθε περίπτωση. Δύο άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετική γενιά μπορεί να μην απέχουν και πολύ σε επίπεδο νοημοσύνης, αίσθησης χιούμορ ή νοοτροπίας. Αντιθέτως, δεν είναι λίγοι οι συνομήλικοι που μοιάζουν να είναι σαν παιδί-γονιός με απόψεις που τους χωρίζουν σε χαοτικό βαθμό.

Να ταιριάζετε

‘Θα τον χάσεις σύντομα γιατί είναι ένα βήμα πριν την αρθρίτιδα’. Ενώ υπάρχει κάποιος που μπορεί να σου εγγυηθεί ότι ο νεότατος σύντροφός σου θα ζήσει για πάντα; Δεν θέλω να γίνομαι μακάβρια, αλλά τόσα συμβαίνουν γύρω μας.

Το παν παιδιά είναι να ταιριάζετε και να μην χαλάτε τη ζαχαρένια σας κάθε λίγο και λιγάκι. Πού ξέρεις; Μπορεί να ανακαλύψεις ότι σου αρέσει ένας άνθρωπος που δεν είχες σκεφτεί μέχρι τώρα. Να σε κατανοεί όπως κανείς. Εξάλλου, ας μην γελιόμαστε. Ένας άνθρωπος μεγαλύτερης ηλικίας (μάλλον) έχει ξεπεράσει τις ανασφάλειες της νιότης και δεν στέκεται σε μικροπράγματα. Ή ένας νεότερος μπορεί να χαίρεται πιο εύκολα τη ζωή. Ανάλογα με το τι προτιμάς.