Ο Στέφανος Κορκολής μοιράζεται μαζί μας τις «Μουσικές του ιστορίες»

Λίγες μέρες πριν την έναρξη των εμφανίσεων του Στέφανου Κορκολή στη μουσική σκηνή Σφίγγα (την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου) είχα την τύχη να παρευρεθώ σε μια πρόβα. Απορροφημένος στο πιάνο του εκείνος, ήρεμη δύναμη και σταθερή αξία πια η Σοφία Μανουσάκη δίπλα του να συμπληρώνει τις νότες του με λέξεις.

Δεν μπορώ δυστυχώς να μαρτυρήσω πολλά από όσα είδα αλλά ένα είναι βέβαιο. Ο Στέφανος Κορκολής είτε παίζει στη Σφίγγα, είτε στο Ηρώδειο, είτε στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, είτε στο Μέγαρο Μουσικής, πάντα το κάνει με την ίδια σοβαρότητα. Με την ίδια αφοσίωση του συνθέτη και του σολίστα που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μουσική. Και όταν τα χέρια του ακουμπούν το πιάνο είναι αδύνατον ο ήχος να μην σε συνεπάρει.

Τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα στη Σφίγγα; Τι ενώνει όλα αυτά τα τραγούδια διαφορετικού ύφους και εποχής;

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει κάποιες από τις «μουσικές» μου ιστορίες, για το πώς άρχισε η ενασχόλησή μου με την ελληνική μουσική σκηνή των ‘80ς είτε σαν ενορχηστρωτής και μουσικός. Το ξεκίνημα μου με την ιδιότητα του τραγουδοποιού μαζί με τον ποιητή και στιχουργό Παρασκευά Καρασούλο, («Μαγικό κλειδί» με την Μαρία Δημητριάδη και «Παλίρροια» με τη Δήμητρα Γαλάνη) αλλά και σαν ακροατής διότι πολλά ήταν τα τραγούδια άλλων συναδέλφων μου τα οποία με έκαναν να συγκινηθώ.

Ιστορίες για τραγούδια ξένου ρεπερτορίου που όλοι λίγο πολύ αγαπήσαμε, χορέψαμε, ερωτευτήκαμε…, τα δικά μου τραγούδια που είχα την τιμή να τα πουν μεγάλοι ερμηνευτές («Δεν είσαι εδώ», «Θες», «Σβήσε το φεγγάρι», «Ο άγγελος μου», «Σε έχω ερωτευτεί», «Κάθε φορά που με κοιτάζεις» κα), τα οποία ως επί το πλείστον θα ερμηνεύω εγώ με τον τρόπο που ένας δημιουργός «αφηγείται» το τραγούδι του με νότες.

Θα υπάρχουν και κάποιες δικές μου επιτυχίες των ’90ς («Σκόνη και θρύψαλα», «Πέντε άνεμοι», «Παράξενη αγάπη») και τραγούδια που έγραψαν Ιστορία όπως αριστουργήματα των Θεοδωράκη, Χατζιδάκη, Ξαρχάκου, Πλέσσα, Λοΐζου Σπανού

Και όλα αυτά, απαντώντας στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου, με έναν τρόπο που αναδεικνύει την διαχρονικότητα και την ανυπέρβλητη έμπνευση η οποία δεν ανήκει σε καμία εποχή, για τον απλούστατο λόγο ότι τα τραγούδια αυτά έχουν περάσει τις εξετάσεις του χρόνου και έχουν γίνει κλασικά.

Σκοπός μου όπως πάντα είναι να μην υπάρχει καμία απόσταση μεταξύ ακροατών και μουσικών, να γίνουμε όλοι μια μεγάλη παρέα. Να τραγουδήσουμε ακόμα και να συνομιλήσουμε, γιατί τίποτα δεν θα είναι στημένο!

Ο αυτοσχεδιασμός και η διάδραση νομίζω πως θα είναι ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία σε αυτές τις παραστάσεις οι οποίες ναι μεν έχουν τον ίδιο τίτλο αλλά οι μουσικές μου ιστορίες δεν παύουν να είναι πολλές… με το ενδεχόμενο να αφηγούμαι ίσως και κάποιες άλλες στις πέντε Παρασκευές του Νοέμβρη.

Η επιλογή των κομματιών είναι δική σου;

Καταρχάς ναι. Αλλά πάντα σε συνεννόηση με την μουσική μας παρέα, τον Κωστή, τον Βασίλη, την Ρόλη και βέβαια τη Σοφία Μανουσάκη. Στη σκηνή είμαστε όλοι ένα, για αυτό και το «διασκεδάζουμε» (όχι από το διασκεδάννυμι…) κάτι που συνήθως το εισπράττουν άμεσα οι ακροατές έχοντας ως αποτέλεσμα να δημιουργείται αυτή η «παρέα» όπως σου προανέφερα.

Προηγήθηκε ένα μεγάλο διάστημα πλούσιο συναυλιακά και αφιερωμένο σε μεγάλο βαθμό σε ποιητές. Πως ήταν αυτή η εμπειρία;

Ήταν και είναι, πανέμορφη και ιερή, θα τολμούσα να πω. Συγκλονιστικά ποιήματα, υπέροχα μελοποιημένα. Επίσης ήταν πολύ σημαντική και ελπιδοφόρα η ανταπόκριση και η συμμετοχή του κόσμου κάτι που δηλώνει πως το πάντρεμα ποίησης και μουσικής δεν είναι απόμακρο και ακαδημαϊκό αλλά αντιθέτως κοντινό και οικείο. Πόσο συγκινητικό να τραγουδούν όλοι μαζί τα «μελοποιημένα», σαν μια τεράστια χορωδία όλων των ηλικιών.

Ποσό δύσκολο είναι να ελίσσεσαι από τον ποιητικό λόγο του Καβάφη σε τραγούδια πιο σύγχρονα με τόσο διαφορετικό περιεχόμενο;

Όταν κάνεις κάτι με την ψυχή σου με τη γνώση και με τον δέοντα σεβασμό, οι «μεταβάσεις» είναι ομαλές. Η τέχνης της μουσικής κατά τη γνώμη μου δεν έχει στεγανά, έχει όμως όρια τα οποία τα τοποθετείς εσύ εκεί που νομίζεις.

Θα υπάρχουν στο πρόγραμμα στιγμές που θα είσαι μόνος στο πιάνο; Ίσως σε κάποια ορχηστρικά κομμάτια που ξέρουμε ότι αγαπάς;

Φυσικά! Πολλές και διαφορετικές στιγμές, ντουέτο, το πιάνο μου και εγώ. Σε κομμάτια κλασικής μουσικής, δικά μου ορχηστρικά (sensitivities) και ότι άλλο προκύψει εκείνη τη στιγμή. Μπορώ να φέρω σαν παράδειγμα κάποιες φορές που μου έχουν ζητήσει να «παίξω» στο πιάνο πως θα ήταν, ας πούμε, η μελωδία του Happy Birthday με την τεχνοτροπία ενός κλασικού συνθέτη. Με τον τρόπο δηλαδή που θα το έκανε ο Μότσαρτ, ο Μπετόβεν και άλλοι σπουδαίοι κλασικοί. Θα χαιρόμουν πολύ να «απαντάω» με μουσική σε τέτοιες ερωτήσεις.

Ξέρω ότι η αφοσίωση στο έργο του Θεοδωράκη δεν σταματάει ποτέ για σένα. Μελετάς κάτι αυτόν τον καιρό;

Είμαι στην ευχάριστη θέση για πρώτη φορά να αναφέρω πως σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα κυκλοφορήσει μετά από προτροπή του Μίκη Θεοδωράκη μια ζωντανή ηχογράφηση από ρεσιτάλ για πιάνο και φωνή που έλαβε χώρα τον περασμένο Μάιο στο Παττίχειο Δημοτικό Θέατρο Λεμεσού όπου μαζί με τη Σοφία Μανουσάκη ερμηνεύσαμε τα αριστουργήματα «Επιτάφιος», «Επιφάνια» και «Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν».

Η ηχογράφηση έγινε σε στέρεο εγγραφή χωρίς καμία απολύτως ηχητική επεξεργασία μετέπειτα στο στούντιο. Και φυσικά ποτέ δεν θα σταματήσει αυτή η ενασχόληση με τον γίγαντα της παγκόσμιας μουσικής Μίκη Θεοδωράκη.

Ποσό σημαντική είναι η παρουσία της Σοφίας στη σκηνή ειδικά στην ερμηνεία τραγουδιών σου που έχουν ερμηνεύσει συγκλονιστικά σπουδαίες γυναικείες φωνές;

Εγώ πλέον καμαρώνω που είχαν την τύχη να πρωτοακούσω τη Σοφία Μανουσάκη και αυτό διότι αυτός ο νέος άνθρωπος έχει κατορθώσει πράγματα πολύ σπουδαία σε τόσο λίγο χρόνο (Συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής, στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, στην Όπερα Καΐρου, στη Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας, στη Βαρσοβία, στο Παρίσι, στην Κολωνία κα) έχοντας εισπράξει εξαιρετικές κριτικές από πολύ «δύσκολους» ανθρώπους του χώρου.

Ο ίδιος ο Θεοδωράκης την έχει αποκαλέσει αποκάλυψη μεγατόνων και η Μαρία Φαραντούρη ως «το τέλειο μουσικό όργανο». Αλλά για μένα το πιο σημαντικό είναι η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το κάθε έργο – τραγούδι, η καθαρότητα της εκφοράς του λόγου, και βέβαια η πολύ μεγάλη φωνητική της έκταση. Και όλα αυτά κρατώντας χαμηλό προφίλ, με προτεραιότητα τη γνώση και την ταπεινότητα και όχι την επίδειξη και την εφήμερη αναγνωρισιμότητα.

 Info

«Μουσικές ιστορίες»

Παρασκευή 1, 8, 15, 22 και 29 Νοεμβρίου

Μουσική σκηνή Σφίγγα

Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής

(είσοδος στον πεζόδρομο Κιάφας 13)

Συντελεστές

Σοφία Μανουσάκη: τραγούδι

Κωστής Πυρένης: κιθάρες, τραγούδι

Βασίλης Δεφίγγος: σαξόφωνο, φλάουτο

Ρόλη Γιαμοπούλου: τύμπανα, κρουστά

Στέφανος Κορκολής: πιάνο, ενορχηστρώσεις, διασκευές, τραγούδι