Η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής κυρία Φώφη Γεννηματά ανακοίνωσε από μόνη της τη διεξαγωγή μέσα σε δεκαπέντε ημέρες ενός έκτακτου τακτικού συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Ενα «έκτακτο» συνέδριο που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και έναν χρόνο, θα πραγματοποιηθεί με διαδικασίες φαστ τρακ, οι οποίες τερματίζουν αυτό που παλιά – πολύ παλιά – ονομάζαμε πολιτική. Χωρίς εκλογή συνέδρων, με συνέδρους δανεικούς από άλλο κόμμα  (ΚΙΝΑΛ) και από άλλο συνέδριο, χωρίς προγραμματικά κείμενα και χωρίς το διακύβευμα κάθε πολιτικού συνεδρίου: την εκλογή νέας ηγεσίας. Η πολιτική παραδίνεται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε να ευτελίσει το ήθος, τη συνέπεια και την παιδεία στην πολιτική, αλλά ό,τι και να πούμε έκανε πολιτική. Είτε με το παρανοϊκό δημοψήφισμα, είτε με τις κωλοτούμπες, είτε με τις Πρέσπες, είτε με πολλά ακόμη είτε, παρήγαγε πολιτική. Αήθη,  ακαλλιέργητη, με αγένεια και αλαζονεία έναντι των αντιπάλων, με «δική μας και δική τους δημοκρατία», αλλά πολιτική. Στο Κίνημα Αλλαγής μετά την εκλογή ηγεσίας το 2017 δεν παράγεται πολιτική.

Μόνο την προεκλογική περίοδο να εξετάσουμε, το Κίνημα Αλλαγής «περιστρεφόταν» χωρίς να έχει άξονα περιστροφής. Τη μια ζητούσε «κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης» τοποθετώντας στο κάδρο τον ΣΥΡΙΖΑ, την άλλη ζητούσε εδώ και τώρα εκλογές για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά ακολούθησε η «ιδέα» για δύναμη κυβερνητικής ευθύνης, η «ιδέα» αποσύρθηκε για να χάρη τού «θα είμαστε δύναμη υπεύθυνης αντιπολίτευσης». Η παράταξη συνασπισμός εξουσίας για τη διακυβέρνηση της χώρας – όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ – παρέδωσε τα όπλα της στη λογική του γκρουπούσκουλου της πολιτικής που στέκεται από μακριά και νομίζει ότι πυροβολεί τα κόμματα εξουσίας, ενώ πυροβολεί τα πόδια του. Αυτή η πολυγλωσσία δεν εκπορευόταν από αυτούς που «αντιπολιτεύονταν» την «ηγεσία», αλλά από την ίδια την ηγεσία.

Σε αυτά ας προσθέσουμε και την εκλογή του ανώτατου πολιτικού οργάνου του κόμματος με πλειοψηφικό σύστημα, με  διορισμό (και εδώ) δηλαδή. Βεβαίως εδώ έχουν και μια δικαιολογία. Την τεχνογνωσία την προσέφεραν μερικοί πρώην και κάποιοι νυν σύντροφοί τους από τη ΔΗΜΑΡ, οι οποίοι έκαναν εσωκομματικές εκλογές για την εκλογή μελών της ΚΕ του ΚΙΝΑΛ με το ίδιο σύστημα, για να αποκλείσουν τους υποστηρικτές του Νίκου Ανδρουλάκη.  Η ΔΗΜΑΡ έφυγε αλλά την τεχνογνωσία την παρέδωσε. Δεν ήταν μνησίκακοι οι άνθρωποι. Ηθελαν να βοηθήσουν και άλλους να μη χάσουν τη δουλειά τους.

Ολα αυτά είναι ο απόλυτος ευτελισμός της πολιτικής. Από συνέδρια σαν αυτό αυτός που χάνει είναι πάντα η πολιτική. Ολοι και όλα δουλεύουν για τον κ. Τσίπρα; Δεν θα με εξέπλησσε, αν και δεν είμαι υποστηρικτής της συνωμοσιολογικής ερμηνείας των πολιτικών εξελίξεων. Και παρ’ όλα αυτά (ή μήπως εξαιτίας όλων αυτών;) λίγες φωνές αγανάκτησης ακούγονται. Ελπίζω ότι θα γίνουν περισσότερες και κανένας απ’ όλους όσοι σέβονται τη σοσιαλδημοκρατία δεν θα συμμετάσχει σε ένα συνέδριο «καλαμπούρι» με την πολιτική.

Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι κοινωνιολόγος, συγγραφέας και έχει διατελέσει επιστημονικός διευθυντής του ΙΣΤΑΜΕ. Το βιβλίο του «Το πρωτείο της Δημοκρατίας. Η σοσιαλδημοκρατία μετά τη σοσιαλδημοκρατία» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αλεξάνδρεια

Headlines