Η σχέση του με την Έλενα Παπαρίζου, η συνεργασία του με τον Robbie Williams και η Eurovision.
Πώς μπήκαν οι Τέχνες στη ζωή σου; Ασχολιόσουν από μικρός με τη μουσική, το θέατρο και τον χορό;
Οι γονείς μου ήταν προπονητές. Από πολύ νωρίς τόσο εμένα όσο και την αδερφή μου, μας είχαν βάλει στον κόσμο του αθλητισμού ενώ μας είχανε ξεκινήσει και μαθήματα πιάνου. Μας πήγαιναν σε παραστάσεις χορού, πηγαίναμε στο Μέγαρο… Αυτό μπορεί να μην είναι σύνηθες για δυο προπονητές που δεν έχουν καμία σχέση με τις Τέχνες αλλά οι γονείς μου φρόντιζαν να έχουμε τέτοια ερεθίσματα και εικόνες. Θυμάμαι μάλιστα και μια ιστορία που μου έχει πει η μητέρα μου. Ήμασταν στο Μέγαρο, εγώ τότε ήμουν 4-5 χρονών. Με είχε πάρει ο ύπνος και κάποια στιγμή άκουσα τα χειροκροτήματα, ξύπνησα και άρχισα και εγώ να χειροκροτώ.
Όπως σου είπα παίζαμε και πιάνο αλλά ασχολούμασταν πολύ και με τον αθλητισμό ο οποίος μας απορρόφησε αρκετά και μάλιστα είχαμε φτάσει και σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Κάποια στιγμή, όταν πλέον ήμουν 17 ετών, κάποιοι φίλοι των γονιών μου που ήταν καθηγητές μπαλέτου με σύστησαν σε μια μαθήτριά τους τη Βιβή Σταμούλη. Αυτή ήταν και η πρώτη μου καθηγήτρια. Η ίδια είχε κάνει κάποια σεμινάρια musical στην Αμερική και χάρη σε αυτή πήρα τη δική μου υποτροφία και πήγα στην Αμερική. Έτσι ξεκίνησε η όλη ιστορία γύρω από το musical.
Mε την Αμερική έχω έρωτα. Έμεινα ένα μήνα στη Μασαχουσέτη και τρεις στο Λος Άντζελες. Πιστεύω πως αν δεν ήταν τόσο απαιτητική η διαδικασία που χρειάζεται να περάσεις για να πάρεις τη visa, ίσως να μπορούσα να μείνω και για πάντα. Πριν είχα ζήσει τρία χρόνια στο Λονδίνο και άλλα τρία στο Λουξεμβούργο. Στην Ευρώπη δεν είχα περάσει πολύ καλά και ακριβώς αυτό είναι που με μπλόκαρε συναισθηματικά το να πάρω την απόφαση να μείνω στην Αμερική. Βέβαια στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει πάντα το να γυρίσω στην Αμερική. Για την Ευρώπη δε μπορώ να πω το ίδιο. Θα πρέπει να συμβεί κάτι πάρα πολύ κακό στη χώρα μας για να πάρω την απόφαση να πάω σε άλλη χώρα στην Ευρώπη. Το ιδανικό θα ήταν να έχω έδρα την Ελλάδα και να πηγαίνω μόνο για κάποια project.
Στην Ευρώπη σε ποια ηλικία βρέθηκες;
Βρέθηκα για πρώτη φορά στο Λουξεμβούργο στην ηλικία των 12 μέχρι τα 15 μου, όταν μετακομίσαμε με τους γονείς μου. Εγώ ήξερα μόνο κάποια λίγα Αγγλικά και στο σχολείο μου τα Αγγλικά ήταν η δεύτερη γλώσσα. Όλο αυτό έγινε και στην εφηβεία μου, μια περίοδο που όλοι περνάμε κάπως δύσκολα. Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν πως έψαχνα συνεχώς να βρω τις ισορροπίες μου. Μετά ξαναβρέθηκα από τα 18 μέχρι τα 21 μου σε μια επίσης περίεργη φάση ζωής. Είναι η περίοδος που μεγαλώνεις και προσπαθείς να καταλάβεις ποιος είσαι και προς τα πού πας. Βρέθηκα σε μια σχολή του Λονδίνου που η νοοτροπία τους είναι πολύ διαφορετική όπως άλλωστε και σε όλο το Λονδίνο. Πολλοί ήταν εκείνοι που εγκατέλειπαν τη σχολή από τον πρώτο χρόνο γιατί δε μπορούσαν να διαχειριστούν την κατάσταση παρόλο που ήταν Άγγλοι και ήξεραν τι πάει να πει μιούζικαλ. Εγώ έφυγα από εδώ ξέροντας λίγο χορό και λίγο τραγούδι και έμεινα τρία χρόνια.
Σε βοήθησε θεωρείς η πειθαρχία που είχες μάθει να έχεις στη ζωή σου λόγο του αθλητισμού στο να μείνεις εκεί αυτά τα τρία χρόνια;
Ναι. Είμαι άλλωστε ανταγωνιστικός. Δεν ξέρω βέβαια πόσο καλό είναι που το λέω (γέλια), αλλά είναι στη φύση μου να θέλω να είμαι μπροστά και να είμαι ο καλύτερος. Αυτό είναι κάτι που με δυσκόλεψε πολύ στον χώρο της Τέχνης. Στην Τέχνη δεν υπάρχει καλύτερος. Αυτό είναι κάτι που ακόμα και σήμερα το ξεχνάω καμιά φορά. Αισθανόμουν λοιπόν πως δεν έχω τι να κυνηγήσω. Από δυο χρονών μέχρι τα 18 μου πάντα έτρεχα να προλάβω κάποιον άλλο και ξαφνικά δεν είχα να κυνηγήσω κανέναν πέρα από μένα.
Και ξαφνικά βρίσκεσαι δίπλα στον Robbie Williams. Αυτό πως προέκυψε;
Έλα μου ντε, συνέβη κι αυτό, ναι (γέλια). Στην Αγγλία υπάρχει το Royal Variety που γίνεται κάθε χρόνο προς τιμήν της βασιλικής οικογένειας. Γίνεται σε ένα θέατρο όπου κάτω από τη σκηνή υπάρχει χιλιάδες κόσμος και ανάμεσά τους μέλη της βασιλικής οικογένειας, ενώ φανταστείτε ότι από το Royal Variety έχουν περάσει τα μεγαλύτερα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου όπως η Adele, οι Beatles, η Kylie Minogue και πολλοί άλλοι. Εκείνη τη χρονιά ήμουν στο πρώτο έτος. Ήταν η χρονιά που θα ενωνόντουσαν πάλι οι Take That με τον Robbie Williams και έψαχναν χορευτές. Ζήτησαν από κάποιες σχολές να στείλουν μερικούς σπουδαστές για audition. Αυτό σκέψου συνέβη τους πρώτους τρεις μήνες που ακόμη έψαχνα τα βασικά. Πήγα όμως στην audition και δυο ώρες μετά μου ανακοίνωσαν πως εγώ –όπως και αρκετά ακόμη άτομα- πήραμε τη δουλειά.
Μίλησε μου λίγο για αυτή την εμπειρία
Ας ξεκινήσουμε από το ότι ήμασταν γυμνοί πάνω στη σκηνή, φοράγαμε μόνο κάποια πολύ μικροσκοπικά μπεζ εσώρουχα. Γνωριστήκαμε πολύ καλά με τον Robbie Williams (γέλια). Η αλήθεια είναι ότι το θυμάμαι σαν όνειρο. Θυμάμαι που πήγαμε για πρόβες και που βλέπαμε τον Robbie Williams να κάνει πρόβες με εμένα από κάτω να βγάζω φωτογραφίες. Θυμάμαι να ετοιμαζόμαστε και μετά να είμαστε πάνω στη σκηνή με τους χιλιάδες θεατές από κάτω. Έχει συμβεί όλο αυτό το σουρεάλ λοιπόν στη ζωή μου (γέλια). Το ωραίο, όμως, είναι το πόσο οργανωμένα δουλεύουν είναι πολύ συγκεκριμένοι και ξεκάθαροι οι ρόλοι του καθενός. Ο επαγγελματισμός τους είναι φοβερός.
Όταν επέστρεψες στην Ελλάδα, και είδες πως δουλεύουν εδώ τα πράγματα πως σου φάνηκε;
Ακόμα και σήμερα δεν έχω αποδεχτεί τον τρόπο που δουλεύουν εδώ τα πράγματα. Πριν λίγο καιρό είχα ένα θέμα πάνω στη δουλειά μου και πολλοί ήταν εκείνοι που μου είπαν «Έλα μωρέ, αφού ξέρει έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα». Αυτή την ατάκα δε θέλω να μου την ξαναπεί κανείς. Είναι κάτι που δε θέλω να καταλάβω, δε θα καταλάβω και δεν θα το αποδεχτώ ποτέ. Εμένα τέτοιοι συνεργάτες δε μου ταιριάζουν. Εγώ θα βρω τη δική μου ομάδα, έστω και έναν άνθρωπο που θα δουλεύουν με τον τρόπο που θέλω. Με σοκάρει και με προβληματίζει ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα εδώ αλλά δε θέλω να το αποδεχτώ ποτέ. Τώρα που είμαι leader σε ορισμένες δουλειές μου προσπαθώ να γίνονται όλα πολύ οργανωμένα. Βέβαια δεν εξαρτώνται όλα από εμένα γιατί έχει τύχει να με στήσει άτομο 19 ώρες πριν το video clip με αποτέλεσμα να υπάρξει κίνδυνος να χαλάσει όλη η δουλειά αλλά σε ότι περνάει από το χέρι μου προσπαθώ να τα οργανώνω όλα έτσι όπως πρέπει, θυμάται ο Ιάσονας Μανδήλας.
Ο χώρος της τέχνης είναι αρκετά ανταγωνιστικός. Εσύ έχεις βιώσει ανταγωνισμό από συναδέλφους σου;
Ναι. Και είναι κάτι που έχω βιώσει και από μεγαλύτερους αλλά και από παιδιά της ηλικίας μου. Και στις δυο περιπτώσεις το φοβερό ήταν πως δεν υπήρχε κάτι από το οποίο θα μπορούσαμε να πιαστούμε και να υποπέσουμε σε σύγκριση. Το ένα άτομο ήταν πολύ μεγαλύτερο σε ηλικία και με πολύ μεγαλύτερη καριέρα οπότε η όποια άσχημη συμπεριφορά ή ο ανταγωνισμός που έδειχνε ήταν άτοπος. Κατανοώ όμως ότι ίσως να είναι οι άμυνες που έχει αναπτύξει ο συγκεκριμένος άνθρωπος για να μπορέσει να επιβιώσει στον χώρο. Στη δεύτερη περίπτωση, τότε που ήμουν και στους «Συμμαθητές» και είχα κερδίσει μια κάποια αναγνωρισιμότητα, ένας συνάδελφος από το θέατρο ενοχλούνταν από αυτό. Σε γενικότερα πλαίσια έχω υπάρξει πολύ τυχερός με τις συνεργασίες μου και όλες τις έχω απολαύσει με τα καλά και τα άσχημα τους.
Ένιωσες ποτέ ότι ίσως και να έχεις καβαλήσει το καλάμι;
Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Έχω πάρα πολλές ανασφάλειες γύρω από το πώς μπορεί να είμαι πάνω στη σκηνή που δεν έχω φτάσει ποτέ στο επίπεδο να θεωρώ ότι είμαι τέλειος και ο καλύτερος όλων. Φοβάμαι βέβαια μήπως αυτό συμβεί κάποια στιγμή. Υπάρχουν στιγμές βέβαια που στη δουλειά χρειάζεται να μπεις και να απαιτήσεις πράγματα προκειμένου να κερδίσεις το χώρο σου. Όσες φορές έχει χρειαστεί να απαιτήσω κάτι μετά σκέφτομαι μήπως είμαι όντως ψώνιο αλλά νομίζω ότι απέχω πάρα πολύ από όλο αυτό. Στο μέλλον δεν ξέρω αν γίνω τόσο αναγνωρίσιμος και τόσο πετυχημένος τι θα γίνει αλλά ελπίζω πως δε θα φτάσω ποτέ σε τέτοιο επίπεδο. Δε μου αρέσει να θέτω τον εαυτό μου σε σύγκριση με τους άλλους , καθένας θα κάνει αυτό που πιστεύει και θα κριθεί από τους ειδικούς και το κοινό.
Πολλές φορές βλέπουμε ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την Τέχνη να μπαίνουν στη διαδικασία πειραματισμού με αυτή. Εσένα σαν Ιάσονα, που έχεις σπουδάσει την Τέχνη σε ενοχλεί αυτό;
Καθόλου. Δε με αφορά. Αν έχεις ταλέντο, το έχεις. Αν όχι, ο χώρος θα σε πετάξει έξω από μόνος τους. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις ανθρώπων που μπορεί να μην έχουν κάποιο ταλέντο αλλά να είναι τόσο έξυπνοι που να κυκλοφορούν σε αυτόν το χώρο με τέτοιο τρόπο που αυτός να σε κρατάει. Το αν κάποια στιγμή μου πάρει κάποιος έναν ρόλο αυτό θα γίνει γιατί εκείνη τη στιγμή είχε κάτι παραπάνω από εμένα. Αν δεν έχει τίποτα μπορεί και να εκνευριστώ αλλά όχι με το άτομο που πήρε τη δουλειά αλλά με εκείνο που του την έδωσε. Ας μην ξεχνάμε πως οι περισσότεροι Χολιγουντιανοί σταρ δεν έχουν σπουδάσει σε κάποιο αντίστοιχο πανεπιστήμιο για να γίνουν αυτό που είναι σήμερα.
Εσύ τον εαυτό σου τον προσδιορίζεις ως performer;
Ναι. Πάντα συνδύαζα το τραγούδι με το χορό και το θέατρο. Δεν έχω δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα σε κάτι ώστε να με προσδιορίσεις ως τραγουδιστή, ηθοποιό ή χορευτή. Είμαι performer και πάνω σε αυτό προσπαθώ να εξελίσσομαι. Στα ελληνικά ξέρω πως δεν υπάρχει αυτή η έννοια. Πολλοί σκηνοθέτες με ρωτάνε τι είναι το πτυχίο που έχω, πολλές φορές και μάλιστα πρόσφατα με ρωτάνε υποτιμητικά πως πήρα την υποτροφία. Είναι περίεργο, το ξέρω αλλά δε θέλω να το αλλάξω, είπε με ειλικρίνεια ο Ιάσονας Μανδήλας .
Αν δεν κάνω λάθος η Έλενα είναι αυτή που σε πήγε και στη δισκογραφική σου
Η Έλενα είναι αυτή που αγαπώ 20 χρόνια. Είναι αυτή που ενώ δεν είχα κάνει κάποιο tour σαν χορευτής με πήρε μαζί της τρεις μήνες. Είναι αυτή που μετά με πήρε να της κάνω φωνητικά και μετά όταν τη ρώτησα αν μπορεί να μου δώσει το τηλέφωνο της δισκογραφικής μου της Minos EMI / Universal, μου απάντησε «Όχι, θα σε πάω εγώ». Είναι αυτή που με συμβούλεψε για το τραγούδι μου, είναι αυτή που είπε πως θέλει να κάνει μαζί μου ντουέτο στα MAD, είναι αυτή που είπε ότι θέλει να είμαι μαζί της στις εμφανίσεις της στο Estate. Είναι αυτός ο απίστευτος άνθρωπος που δε θέλω να σκέφτομαι πως κάποια στιγμή μπορεί να βγει από την καθημερινότητά μου.
Τους προηγούμενους μήνες είδαμε να γράφεται το όνομά σου ανάμεσα σε εκείνα που μπορεί να δούμε στη Eurovision.
Ναι έχει γραφτεί και αυτό και ελπίζω να συνεχίσει να γράφεται μέχρι να πάω. Είναι κάτι που θέλω πολύ να δοκιμάσω. Για μένα η Eurovision είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι. Από το 2001 με την τρίτη θέση των Antique κόλλησα. Το 2017 που βρέθηκα στη σκηνή της Eurovision είδα να πραγματοποιείται ένα από τα όνειρά μου. Ανυπομονώ να έρθει μια μέρα που θα έχω το κατάλληλο τραγούδι και να είμαι πραγματικά έτοιμος για να πάω. Αν πάω όμως σίγουρα δε θα πάω για τα λίγα, είναι όλα ή τίποτα. Δεν θα πάω για την εμπειρία, ο στόχος μου θα είναι συγκεκριμένος, εξομολογήθηκε ο Ιάσονας Μανδήλας .
«Η αντιπαράθεση είναι στον πυρήνα της Δημοκρατίας. Χρειάζεται όμως συνεχώς να την μπολιάζουμε με θέσεις και επιχειρήματα, με προτάσεις, για το καλό της κοινωνίας» είπε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
«Είστε ή υπήρξατε ποτέ μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος;» ρωτούσε με στόμφο και περίσσεια επιθετικότητα η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων τους «δέκα του Χόλιγουντ».
Οι κίτρινες προειδοποιήσεις για άνεμο και βροχή παραμένουν σε ισχύ για τη δυτική Σκωτία, τη νότια Αγγλία και την Ουαλία, καθώς και τη Βόρεια Ιρλανδία λόγω της κακοκαιρίας Μπερτ.
Μια δραματική ταινία, χωρίς υπόνοια μελοδραματισμού και ένα δυνατό καστ, το φιλμ «Μικρά Πράγματα σαν κι Αυτά» είναι από τις καλύτερες ταινίες που βγήκαν στις αίθουσες αυτή την εβδομάδα.
