Δεν χρειάζεται κανείς να μελετήσει ιδιαίτερα την ιστορία του Αχιλλέα Μπέου, τις δικαστικές περιπέτειες, το πώς το όνομά του συνδέθηκε με μερικές από τις χειρότερες στιγμές του ελληνικού ποδοσφαίρου, από τη χρυσή εποχή της «παράγκας» μέχρι τις σκηνές από… ταινία κουνγκ φού στον διαβόητο τελικό κυπέλλου στον Βόλο το 2017, για να καταλάβει ότι αυτός άνθρωπος υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να είναι δήμαρχος.

Αρκεί να τον ακούσει να μιλάει μια φορά.

Εννοώ να τον ακούσει δημόσια, γιατί εάν έχει την «τύχη» να τον ακούσει ιδιωτικά, απλώς θα ακούσει μια ακολουθία από ύβρεις.

Ίσως η καλύτερη εικόνα ήταν η συμπεριφορά του στο δημοτικό συμβούλιο και ο τρόπος που στρέφονταν ενάντια σε οποιονδήποτε είχε διαφορετική γνώμη από αυτόν.

Όμως, στην Ελλάδα της κρίσης, που δεν ήταν ποτέ μόνο κρίση οικονομική αλλά και κοινωνική και αξιακή και όπου το πολιτικό προσωπικό, σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης της τοπικής αυτοδιοίκησης, αποδείχτηκε πολύ κατώτερο των περιστάσεων άνθισαν διάφορα «λουλούδια».

Σε ορισμένες περιπτώσεις οι πολίτες απογοητευμένοι από όσους τους έταζαν «λαγούς με πετραχήλια» και μετά τους τάραζαν στα δημοτικά τέλη, προτίμησαν να εμπιστευτούν ακόμη και αυτούς που περίπου χύμα έλεγαν ότι είναι διεφθαρμένοι και εκπροσωπούν επιχειρηματικά συμφέροντα.

Συμπτώματα κρίσης σε μια χώρα σε κρίση.

Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί στο Βόλο έχουμε ταυτόχρονα τη δημαρχία του Μπέου και τόσο πολλές διαμαρτυρίες ενάντια στον δήμαρχο.

Και το τι σημαίνει Μπέος και το πώς βλέπει το συμφέρον των πολιτών έχει φανεί το τελευταίο διάστημα από το πώς βλέπει το ζήτημα με την καύση σκουπιδιών στο τσιμεντάδικο της ΑΓΕΤ-Lafarge.

Γι’ αυτό το θέμα έχει ξεσηκωθεί όλος ο Βόλος.

Γιατί πολύ απλά δεν θέλουν οι κάτοικοι να αναπνέουν τα δηλητήρια που βγαίνουν από την καύση των σκουπιδιών στο τσιμεντάδικο και δεν θέλουν να γίνει ο Βόλος ο αποτεφρωτήρας σκουπιδιών της Νότιας Ευρώπης.

Γι’ αυτό και έχουν ψηφίσει σε δημοψήφισμα που οργανώθηκε συντριπτικά κατά της αποτέφρωσης σκουπιδιών.

Ποια είναι η απάντηση του Μπέου; Θαυμάστε την:

«Τους καλώς επιτέλους να το ΒΟΥΛΩΣΟΥΝ και να προσπαθήσουν να καταλάβουν ότι τα μικροσυμφέροντα μιας χούφτας “ιδιαίτερων” τύπων δεν μπορούν να τεθούν υπεράνω του συνόλου της κοινωνίας».

Και όμως ο άνθρωπος που μιλάει έτσι, θεωρείται δημοτικός άρχοντας.

Και όλα αυτά σε μια πόλη που έχει μόλις 6.7% ποσοστό πραγματικής ανακύκλωσης απορριμμάτων το 2018 (10,9% πάει στους μπλε κάδους, αλλά ένα σημαντικό ποσοστό καταλήγει ως υπόλειμμα στον ΧΥΤΑ).

Και που σαν μην έφταναν όλα αυτά, τώρα μεθοδεύει να φτιαχτεί στον Βόλο και εργοστάσιο καύσης σκουπιδιών, παρά τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα που θα δημιουργήσει.

Και όλα αυτά συμπληρώνονται με τη σαφή βούληση να εξυπηρετηθούν πρωτίστως επιχειρηματικά συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένης και της διαγραφής οφειλών σε «φιλικούς» επιχειρηματίες, αλλά και συνεχείς επιθέσεις σε όσους διαφωνούν αλλά και πρακτικές πρωτόγνωρες όπως π.χ. η παρουσία μπράβων που εμποδίζουν την είσοδο πολιτών σε συνεδριάσεις διοικητικών συμβουλίων δημοτικών επιχειρήσεων. Παράλληλα, καταγράφονται και πρακτικές από το… εκλογικό παρελθόν όπως οι καταγγελίες ότι η παράταξή του μοίραζε προεκλογικά δωρεάν εισιτήρια του ΚΤΕΛ.

Αυτή είναι η κατάσταση στον Βόλο, αυτή είναι η πολιτική Μπέου, αυτός είναι ο λόγος που δεν έχει κανένα δικαίωμα να παριστάνει τον τιμητή οποιουδήποτε.

Πολλώ δε μάλλον στο ποδόσφαιρο. Εκεί και αν έχει «καταθέσει» διαπιστευτήρια. Του απαγορεύτηκε δια βίου η ενασχόληση με το αντικείμενο ως ότου η «Εξυγίανση» να τον ξαναβάλει στο παιχνίδι. Με τον Περικλή Λασκαράκη, ταμεία της ΕΠΟ, να θεωρείται ο «συνδετικός κρίκος». Εκείνος που βρέθηκε στο πάρκο Γουδή, σαν δεξί χέρι του –δικού μας- Γραμμένου με τις ευλογίες του Μπέου. Εκείνος που προαλείφεται για επόμενος πρόεδρος με τις ευλογίες του Ιβάν. Εκείνος που άλλαξε τον «πειθαρχικό κώδικα» για να μπορέσει ο Δήμαρχος να γυρίσει σε ένα περιβάλλον που τον κάνει να νιώθει άρχοντας του παρασκηνίου.

Θεωρείται η κατάλληλη «απάντηση» στους σκληρούς του Δημήτρη Μελισσανίδη που έχουν απλώσει τις…ικανότητες του στην Ομοσπονδία. Εξ ου και η «ενεργοποίηση» του από τον Ιβάν Σαββίδη.

Σήμερα αν ρωτήσεις δέκα στην ΕΠΟ, οι έντεκα θα σου πουν ότι «κουμάντο κάνει ο Αχιλλέας». Με τι ιδιότητα; «Φίλαθλος» του Βόλου, που ιδρύθηκε το 2017 αλλά παίζει στην Σούπερ Λιγκ 1.

Πρόεδρος της ομάδας –και επικεφαλής του μετοχικού σχήματος- εμφανίζεται κάποιος Γιώργος Σπυριδόπουλος από την Κατερίνη. Ο Σπυριδόπουλος έζησε πολλά χρόνια στις ΗΠΑ. Και όπως λέει ο ίδιος γνώρισε τον Μπέο την εποχή που είχε μαγαζιά στη νύχτα. Ο Μπέος δούλευε για εκείνον. Ως… ασφάλεια (sic).

Αντιπρόεδρος είναι ο μαιευτήρας Παναγιώτης Λούτσος, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του Αχιλλέα Μπέου. Μέλη του Δ.Σ όλοι Βολιώτες. Φίλοι του Φιλάθλου.

Φίλοι του και τα μέλη της πρώτης «διοίκησης» όπως ανακοινώθηκε στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο: Γεώργιος Ραϊδης, Αθάνασιος Πάππος, Χρήστος Γεωργαλής, Παντελής Παπαεμμανουηλίδης, Ζήσης Κουσιάρης. Ο Πάππος μάλιστα στον «στενό πυρήνα» του δημάρχου. Ο άνθρωπος των «ειδικών αποστολών». Μαζί με τον  Παπαεμμανουηλίδη και τον Γεωργαλή υποψήφιοι με το ψηφοδέλτιο του Αχιλλέα Μπέου «Νέα Εποχή – Νέα Δυναμική» στις εκλογές του Μαΐου 2014. Ο Ραϊδης είναι εργολάβος σε διάφορα έργα του Δήμου Βόλου και της ΔΕΥΑΜΒ (ορισμένα εκ των οποίων με απευθείας ανάθεση) και παλιός διοικητικός παράγοντας στην ΠΑΕ Ολυμπιακός Βόλου. Και ο Κουσιαρής πρώην επιχειρηματίας, επίσης απευθείας από το στενό περιβάλλον του Δημάρχου Βόλου.

«Ερωτήματα εγείρει όμως και το οικονομικό προφίλ ορισμένων εκ των συμμετεχόντων στη διοίκηση της ομάδας οι οποίοι ωστόσο μπορεί να μην είναι και οι μέτοχοι της εταιρίας, καθώς δεν αποσαφηνίζεται από ποιον καταβλήθηκε το αρχικό κεφάλαιο που ανέρχεται στις 300.000 ευρώ (10.000 μετοχές των 30 ευρώ). Οι εταίροι ωστόσο, όποιοι και αν είναι αυτοί, θα χρειαστεί να εμφανίσουν ένα στοιχειώδες «πόθεν έσχες» προκειμένου να προχωρήσει η σύσταση και η νόμιμη επικύρωση της ΠΑΕ» σημείωνε τότε η ιστοσελίδα «magnesianews».

Τότε βεβαίως ήταν… ΣΥΡΙΖΑ. Με ιδιαίτερη αδυναμία στο ποδόσφαιρο. Και δη στους φίλους του Ιβάν Σαββίδη.

Τώρα;

Headlines