Οι εχθροί του Ισλαμικού Κράτους

Ο θάνατος του Αλ Μπαγκντάντι, του σκοτεινού ηγέτη του Ισλαμικού Κράτους, αποτελεί σίγουρα επιτυχία του πολιτισμένου κόσμου. Είναι όμως αξιοπερίεργο πως συνέβη ακριβώς τώρα. Οταν δηλαδή οι δυνάμεις των Αμερικανών αποχωρούσαν από τη Συρία, όταν οι Ρώσοι κυριαρχούσαν στον αέρα κι ο τουρκικός στρατός είχε ένα μεγάλο κομμάτι του βόρειου μέρους της χώρας κάτω από τον έλεγχό του.

Μήπως αυτό υποδηλώνει τις άριστες πληροφορίες των Τούρκων για τις κινήσεις των ισλαμιστών; Και τη διάθεση των Ρώσων να επιτρέψουν στους Αμερικανούς να φθάσουν σ’ αυτή την επιτυχία;

Το πρώτο φαίνεται από το γεγονός πως οι σχετικές πληροφορίες για τις κινήσεις του Μπαγκντάντι έφθασαν μετά την εγκατάσταση των Τούρκων στο συριακό έδαφος. Και το δεύτερο από την ανοχή των Ρώσων στις κινήσεις αμερικανικών ελικοπτέρων σε χώρους απόλυτα ελεγχόμενους από τη δική τους αεροπορία. Και οι δηλώσεις του εκπροσώπου του Κρεμλίνου, Πεσκόφ, μετά το γεγονός, δεν κρύβουν τη σχετική διάθεση: (Η επιτυχία αυτή) «… αποτελεί σοβαρή συμβολή του αμερικανού προέδρου στην καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας».

Σημαντικές λοιπόν γεωπολιτικές ανακατατάξεις πλαισιώνουν τον θάνατο του ηγέτη του ISIS. Η Τουρκία κερδίζει πόντους στο διεθνές προσκήνιο, οι καλές σχέσεις με τη Μόσχα του προέδρου Τραμπ οδηγούν σε σημαντικά αποτελέσματα κι ευνοούν εκλογικές του προοπτικές κι εν τέλει η Ρωσία, κυρίαρχη πια στην Εγγύς Ανατολή, αποδεικνύεται ο αποφασιστικότερος εχθρός των ισλαμιστών. Με την εμπλοκή του Ιράν, των σιιτικών παραστρατιωτικών οργανώσεων του Ιράκ και μέσω της σταθερής στήριξης των Αλαουιτών του Ασαντ στη Συρία, η Μόσχα συνέβαλε αποφασιστικά στην εξάρθρωση του Ισλαμικού Κράτους. Υπέβαλε επίσης στην Τουρκία συμπεριφορές αντι-ισλαμιστικές, ωθώντας την να εγκαταλείψει την προστασία των ηγετών τους. Το Κρεμλίνο, σε αντίθεση με τις δυτικές ηγεσίες, επιμένει να μη διαχωρίζει τους ισλαμιστές σε ακραίους και μετριοπαθείς. Εκτιμά πως οι ακρότητες προέρχονται από την ίδια τη θρησκεία κι εδράζονται στο Κοράνι και στις διάφορες ιερές διδασκαλίες (Χαντίντ). Οσοι ακολουθούν τις γραφές προσεγγίζουν διαφορετικά τις ακραίες πράξεις των φανατικών. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν πουθενά μαζικές κινητοποιήσεις μουσουλμάνων κατά των ισλαμιστικών ακροτήτων. Οπως έλεγε κι ο Ερντογάν: «Δεν υπάρχει ακραίο και μετριοπαθές Ισλάμ. Υπάρχει μόνο Ισλάμ».

Η Δύση επιμένει να βλέπει μυωπικά τα πράγματα. Και δεν ακούει τους ίδιους τους μουσουλμάνους. Που επιμένουν πως το Ισλάμ είναι ενιαίο. Και δεν διαιρείται. Η Ρωσία, με την εμπειρία 5 εκατονταετιών αντιπαράθεσης με το Ισλάμ (από εποχής Ιβαν Δ’ του Τρομερού) έχει μάθει να αναγνωρίζει τα προβλήματα και να αναζητά σωστές λύσεις. Και ξέρει πως η διαλλακτικότητα απέναντι στην επιθετικότητα των ισλαμιστών δεν συνιστά λύση. Απλά προετοιμάζει την καταστροφή…

Oσο για τους μετανάστες, με τους οποίους απειλεί ο Ερντογάν και που πολλοί ήσαν μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως αυτό βρίσκεται στα χέρια της Ελλάδας και μόνο. Αν αποκλεισθεί κάθε κουβέντα για άσυλο και παραμονή σε όσους παραβιάζουν χερσαία η θαλάσσια σύνορα (σύλληψη κι επαναπατρισμός), το πρόβλημα θα τεθεί άμεσα υπό έλεγχο. Αν η Ευρώπη δυσαρεστείται, μπορεί να τους παραλαμβάνει εκείνη…