Η Τζούλη Σούμα μιλάει στο in.gr για την παράσταση «Ανατόλ»

Η παράσταση «Ανατόλ ή η μάχη των φύλων» από το έργο του Άρτουρ Σνίτσλερ ολοκληρώνει τον προγραμματισμένο κύκλο παραστάσεων στις 6 Νοεμβρίου, με πολύ μεγάλη αποδοχή από το κοινό και τους κριτικούς.

Το έργο του Άρτουρ Σνίτσλερ «Ανατόλ ή η μάχη των φύλων», γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και ολοκληρώθηκε στις αρχές του 20ου, όπου και παίχτηκε με τεράστια επιτυχία στη Βιέννη και στο Βερολίνο.

«Μόνο για τον έρωτα και το θάνατο αξίζει να γράφει κανείς». Αυτό πίστευε ο Άρτουρ Σνίτσλερ. Βιεννέζος γιατρός, θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος , ο οποίος κρατούσε αναλυτικό ημερολόγιο για τις πάμπολλες ερωτικές του περιπέτειες. Η ερωτική επιθυμία κυριαρχεί τότε, τώρα και πάντα. Στην εποχή του, αντέδρασαν σχεδόν οι πάντες, σύρθηκε στα δικαστήρια. Σήμερα, με τη σεξουαλική απελευθέρωση, πώς αντιμετωπίζουμε τον έρωτα;

Η Τζούλη Σούμα, η οποία ερμηνεύει τις επτά γυναίκες του έργου, μιλάει στο in.gr για αυτή τη μοναδική παράσταση.

Πως μπορεί μια ηθοποιός να προσεγγίσει όλες τις γυναίκες ενός έργου;

Όλες τις γυναίκες του έργου τις προσεγγίζεις , μελετώντας βαθιά το υπέροχο έργο του Άρτουρ Σνίτσλερ, το οποίο είναι τόσο συγκλονιστικό, γιατί σου δίνει μεγάλη βοήθεια στο να φτιάξεις ολοκληρωμένους χαρακτήρες και προσωπικότητες. Ομολογώ ότι για αυτήν την παράσταση έχω δουλέψει πάρα πολλούς μήνες από πέρυσι, προσπαθώντας να ενσαρκώσω όσο πιο πειστικά γίνεται αυτές τις γυναίκες. Η ευθύνη μου να ανταποκριθώ στην εναλλαγή των επτά ηρωίδων, ήταν μεγάλη, όπως και η αγωνία μου να μην μοιάζουν μεταξύ τους ως προς τη φωνή, τη σωματικότητα, αλλά κυρίως τον ψυχισμό. Από εκεί εκπορεύονται όλα. Είμαι χαρούμενη που τώρα οι παραστάσεις οδεύουν προς το τέλος, γιατί ο στόχος επετεύχθη. Φάνηκε από την ανταπόκριση του κόσμου, από τις διθυραμβικές κριτικές που συνόδευσαν την παράσταση και, πραγματικά, μου έδωσε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση, γιατί η πολύ σκληρή δουλειά πάντα ανταμείβεται.

Με ποιο τρόπο τις γοητεύει ο Ανατόλ;

Ο Ανατόλ τις γοητεύει με τον μοναδικό και σαγηνευτικό τρόπο που έχουν αυτοί οι άντρες. Έχουν μια σαγήνη, που δεν έχει να κάνει απαραίτητα με την ομορφιά, αλλά με την προσωπικότητά τους. Ο τρόπος που μιλάνε, που κινούνται, που φέρονται έχει μια μεγάλη γοητεία. Όταν είναι με αυτές τις γυναίκες είναι 100% μαζί τους. Όπως λέει και ο ίδιος ο Ανατόλ: « Όταν λέω σε μια γυναίκα: ‘ μόνο εσένα αγαπώ’, δεν νιώθω πως την κοροϊδεύω, ακόμα και αν έχω περάσει το προηγούμενο βράδυ με μιαν άλλη». Ο Ανατόλ δίνεται, ερωτεύεται, παθιάζεται με την καινούρια του ερωτική παρτενέρ κάθε φορά, βαθιά και απόλυτα.

Ικανοποιείται ποτέ;

Δεν ικανοποιείται ποτέ, γιατί είναι σε μια ατελείωτη σκυταλοδρομία ανέυρεσης ερωτικής συντρόφου, όχι μόνο για να ικανοποιήσει τη σεξουαλική του ορμή και επιθυμία, αλλά και επειδή ψάχνει βαθιά να αγαπηθεί. Παρόλο που οι γυναίκες του δίνονται και τον αγαπούν βαθιά, αυτός δεν ικανοποιείται ποτέ. Εξ ου και όταν φτάνει στον επίλογο, ο οποίος παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην εξαιρετική μετάφραση του Γιάννη Καλιφατίδη, για να πει το εξής: «Από την ζωή μου πέρασαν πολλές γυναίκες, αλλά ήταν σαν να έχω ένα σακί γεμάτο μαργαριτάρια, όπου δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τα αληθινά από τα ψεύτικα.»

Τι ρόλο παίζουν στη ζωή του;

Οι γυναίκες και, γενικά, οι σχέσεις του παίζουν πολύ καθοριστικό ρόλο. Ο Ανατόλ είναι ένας άντρας- παιδί. Όπως το παιδί ενθουσιάζεται, παθιάζεται και παίζει με το καινούριο του παιχνίδι, αλλά πολύ σύντομα το παρατάει για να πάει στο επόμενο που θα του προσφερθεί ή που θα ζητήσει, έτσι και ο Ανατόλ, ανικανοποίητος, πάει από την μια ερωτική περιπέτεια στην άλλη. Αξίζει να σημειωθεί και να σκεφτούμε και ποιος είναι ο ρόλος των γυναικών, πώς οι γυναίκες αντιδρούν όταν μένουν πίσω ως θύματα, αλλά και πώς αντιδρούν ως θύτες. Γιατί στην παράσταση, η γυναίκα δεν «εγκαταλείπεται» μόνο, αλλά και «εγκαταλείπει».

Ποιο είναι το κοινό τους χαρακτηριστικό;

Δεν έχουν κανένα κοινό χαρακτηριστικό. Οι επτά γυναίκες που υποδύομαι προέρχονται από εντελώς διαφορετική κοινωνική τάξη, έχουν διαφορετική ηλικία, ιδιοσυγκρασία, θεώρηση της ζωής. Ο Ανατόλ είναι ένας αλιεύς μαργαριταριών. Ψάχνει την πιο πολύτιμη, ιδανική σχέση για αυτόν. Είναι πολύ σημαντικό για αυτόν να ζει τη ζωή στα «όρια» και να «ρουφάει τη ζωή με το ελάχιστο δυνατό κόστος», όπως λέει. Είναι ένας άνθρωπος που χαίρεται την κάθε στιγμή της ζωής του. Έχει αποφασίσει ότι θα ζήσει τα πάντα στο «έπακρο». Εξάλλου, όλοι οι άντρες θεατές της παράστασης , μιλώντας και με την εμπειρία του προηγούμενου χρόνου των παραστάσεων, ταυτίζονται και ενθουσιάζονται μαζί του. Όσο για τις γυναίκες, δεν χρειάζεται να πω κάτι, είναι αυτονόητο. Τις γοητεύει από σκηνής, ως ρόλος και προσωπικότητα.