Πέθανε ο Ομέρο Αντονούτι, πρωταγωνιστής στον «Μεγαλέξανδρο» του Θόδωρου Αγγελόπουλου

Πέθανε σε ηλικία 84 ετών ο ιταλός ηθοποιός Ομέρο Αντονούτι.

Γεννημένος το 1935, o Aντονούτι μπήκε στο χώρο του κινηματογράφου το 1966. Ήταν η ερμηνεία του στην ταινία «Πατέρας Αφέντης» των αδελφών Ταβιάνι το 1977 που θα τον κάνει ιδιαίτερα γνωστό.

Μαζί τους θα συνεργαστεί και στις «Νύχτες του Σαν Λορέντζο» το 1982 και το «Χάος» το 1984. Θα συνεργαστεί και με άλλους σκηνοθέτες και θα γυρίσει αρκετές ταινίες.

Παράλληλα θα εργαστεί και στο θέατρο, ενώ με τη χαρακτηριστική φωνή του θα διαπρέψει και στο ντουμπλάρισμα μεγάλων χολιγουντιανών ταινιών.

Το 1980 ο Αντονούτι θα συνεργαστεί με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στην ταινία «Μεγαλέξανδρος». Θα παίξει τον κεντρικό ρόλο του Αλέξανδρου, του ηγέτη της ομάδας των ληστών.

Τι έλεγε για τον Αγγελόπουλο

Ο ίδιος ο Αντονούτι μιλούσε πάντα με ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία που του έδωσε ο έλληνας δημιουργός. Χαρακτηριστικά τα όσα είχε πει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ το 2012: «Πριν με καλέσει ο Αγγελόπουλος είχα δουλέψει με τους αδελφούς Ταβιάνι, αλλά επί δύο χρόνια δεν με είχε καλέσει κανένας άλλος δημιουργός, διότι πίστευαν ότι ήμουν, σχεδόν αποκλειστικά, ένας ηθοποιός του θεάτρου. Μετά το δοκιμαστικό, πριν λάβει την τελική απόφαση, πέρασε αρκετός καιρός, αλλά όταν με κάλεσε για να ξεκινήσουμε, άρχισε μια συνεργασία μοναδική».

«Αυτό που έχει εντυπωθεί στη μνήμη μου, είναι ότι ο Αγγελόπουλος ήθελε να διατηρώ πάντα την τραχιά και σκληρή συμπεριφορά του λήσταρχου πρωταγωνιστή της ταινίας και στις συναναστροφές με τους συναδέλφους μου, όταν τελείωναν τα γυρίσματα. Ένα είδος πρωτότυπης, ιδιαίτερης ερμηνείας της μεθόδου Στανισλάφσκι», είχε πει ο ιταλός ηθοποιός.

Όσο για την προσωπική σχέση με τον Αγγελόπουλο, είχε τονίσει ότι «ήταν εντυπωσιακή η διαφορά ανάμεσα στον διαχυτικό και πνευματώδη Αγγελόπουλο -εκτός δουλειάς- και στον επαγγελματία, απόλυτα προσηλωμένο στο έργο του, όταν ξεκινούσαν τα γυρίσματα. Το φιλμ έπρεπε να ολοκληρωθεί πάση θυσία. Έξω από τη σχέση του με το έργο και τις ανάγκες του, δεν υπήρχε τίποτα άλλο.

Μιλώντας, συνολικά για το έργο του Αγγελόπουλου, ο Ομέρο Αντονούτι υπογράμμισε με ιδιαίτερη έμφαση ότι «τα φιλμ του έτυχαν τόσο μεγάλης αναγνώρισης, διότι απευθύνονταν και εστιάζονταν πάντα στον άνθρωπο. Σε έναν άνθρωπο που βρίσκεται μέσα σε μια δύσκολη, πολυσύνθετη κοινωνία. Όπως στον “Μεγαλέξανδρο”, όπου η αποτυχία του σοσιαλιστικού πειράματος οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος δεν ξέρει, δεν καταφέρνει -λόγω και της αρνητικής φύσης του- να ζήσει ισότιμα μέσα στην κοινωνία, αρχίζοντας από την κοινότητά του».