Ο Απόστολος Μόσιος μιλάει για αυτό που αγαπάει πιο πολύ, τη μουσική

Ο Απόστολος Μόσιος είναι από τους μουσικούς της νέας γενιάς που θα μας απασχολήσουν έντονα τα επόμενα χρόνια. Η πορεία του ξεκίνησε από το Βόλο, ακολούθησε η Εστουδιαντίνα και ο πρώτος του δίσκος «Μια αρχή».

Σήμερα τον βρίσκουμε να καμαρώνει για το «Βεγγαλικό», τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά του, να παίζει μουσική και να τραγουδάει μαζί με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και την Βιολέτα Ίκαρη στην Άνοδο αλλά και να φτιάχνει μελωδίες «Παρέα» με τους Ντο Δίεση στη Σφίγγα.

Ο Απόστολος Μόσιος μας μίλησε για την μεγάλη του αγάπη τη μουσική αλλά και τον έρωτα που μοιάζει με «Βεγγαλικό».

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική;

Νομίζω πως δεν ήταν συνειδητή απόφαση, με την έννοια ότι η μουσική ήταν πάντα μεγάλο μέρος της ζωής μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Υπήρχε πολλή και καλή μουσική μέσα στο σπίτι μεγαλώνοντας, και πάντα με ενθουσίαζε, αναζητούσα από πολύ μικρός την τριβή με τη μουσική και τα μουσικά όργανα. Άκουγα πολλούς δίσκους και κασέτες και ανακάλυπτα συνεχώς. Και μιλάμε για την πρώτη παιδική ηλικία, λίγο αργότερα ταυτόχρονα με το δημοτικό σχολείο πήγα και στο ωδείο. Περισσότερο μονόδρομος μου μοιάζει, παρά απόφαση. Από τότε ένιωθα τη μουσική ως απόλυτη ανάγκη, όπως το να αναπνέω ή να πίνω νερό.

Τι έχεις κρατήσει από την εμπειρία σου με την Εστουδιαντίνα;

Η Εστουδιαντίνα αποτελεί για μένα πρώτα από όλα μεγάλο σχολείο, και αυτός είναι και ο αρχικός σκοπός ύπαρξής της, από τις παλιές Εστουδιαντίνες της Σμύρνης και της Πόλης. Όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από αυτή την υπέροχη ορχήστρα είχα την ευκαιρία να διευρύνω απόλυτα τους μουσικούς μου ορίζοντες, και ως τραγουδιστής και ως μουσικός, και αυτό είναι για μένα κάτι πολύτιμο. Έκανα νέους φίλους ζωής, ταξίδεψα στην Ελλάδα και στον κόσμο κάνοντας μουσική, και χαίρομαι που αυτή η δυνατή φιλία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ποια συνεργασία από εκείνη την εποχή δεν θα ξεχάσεις;

Νομίζω πως κομβικό σημείο, πέρα από την ίδια την ορχήστρα, και από εξαιρετικούς σολίστες και τραγουδιστές με τους οποίους έχουμε κατά καιρούς συνεργαστεί, είναι η στενή συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα. Και στο στούντιο, καθώς ήτανε και παραγωγός σε δίσκους της Εστουδιαντίνας, αλλά και σε συναυλίες. Εκτιμώ τον Γιώργο Νταλάρα για πάρα πολλούς λόγους, και έμαθα πολλά, πήρα τεράστια δημιουργική ενέργεια, και χαίρομαι πάρα πολύ που ο δρόμος μου συχνά με φέρνει κοντά του, ελπίζω να συμβαίνει συχνά.

Όταν κυκλοφόρησες τον πρώτο σου δίσκο έχεις πει ότι αν τα έκανες όλα από την αρχή θα έφευγες στο εξωτερικό. Το πιστεύεις ακόμα;

Βέβαια, αλλά για τον εξής λόγο: επειδή έχω ασχοληθεί έντονα με την διεθνή σκηνή, ροκ και όχι μόνο, αλλά και με την παραγωγή στη δισκογραφία, νομίζω πως υπάρχουν πολλά εφόδια και ερεθίσματα  στο εξωτερικό για την εκπαίδευση πάνω σε αυτά τα αντικείμενα. Αρκεί κάποιος να έχει τη δυνατότητα να το κάνει σωστά, αλλά δυστυχώς αυτά τα πράγματα μάλλον κοστίζουν αρκετά.

Μίλησε μου για τη δεύτερη δουλειά σου.

Το «Βεγγαλικό», κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group και αντικατοπτρίζει μία πολύ ευχάριστη, δημιουργική αλλά και αγχωτικά περίεργη περίοδο της ζωής μου. Ξεκίνησε να φτιάχνεται περίπου όταν μετακόμισα μόνιμα στην Αθήνα από το Βόλο, την πατρίδα μου. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με αυτόν το δίσκο, χαίρομαι για τα λίγα που έχω γράψει αλλά και για τα πολλά περισσότερα τραγούδια που μου έχουν χαρίσει άνθρωποι, συνθέτες και στιχουργοί, που τους αγαπώ και τους σέβομαι πολύ. Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι το οποίο ακόμη συνεχίζεται, από το στούντιο στη σκηνή, και αυτός ο δίσκος πάντα θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και στη μουσική μας παρέα.

Το περασμένο Σάββατο έκανε πρεμιέρα το σχήμα στη Άνοδο στο οποίο εμφανίζεσαι δίπλα στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τη Βιολέτα Ικαρη. Πως ένιωθες στη σκηνή;

Ένας φίλος μου είπε πως έμοιαζα σαν παιδάκι που του έδωσαν ελεύθερο πάσο σε όλα τα παιχνίδια του λούνα παρκ, και ένιωθα έτσι ακριβώς! Είναι σημαντική στιγμή για μένα, το αναγνωρίζω, το χαίρομαι και νιώθω μεγάλη ευθύνη να ανταποκριθώ σε αυτό όσο καλύτερα μπορώ. Έχω πολύ μεγάλη αγάπη στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, από μικρό παιδί, και η συνύπαρξη μαζί του στη σκηνή αποτελεί για μένα τρελό παιδικό όνειρο. Πραγματικά δεν έχω λόγια να το περιγράψω όλο αυτό. Βρέθηκα ουσιαστικά από τις εξέδρες των συναυλιών στη σκηνή μαζί του, και αυτό είναι κάτι μαγικό. Είναι ιδιαίτερα τιμητικό για μένα να συμμετέχω και ως μουσικός στην παράσταση με διάφορους τρόπους, καθώς πρόκειται για μία υπέροχη μπάντα, όλοι τους ένας προς έναν, μουσικοί και τεχνικοί, οι οποίοι με αγκάλιασαν και με βοήθησαν πολύ από την αρχή. Είναι επίσης τεράστια χαρά να παίζω και να τραγουδώ παρέα με την Βιολέτα Ίκαρη, ή οποία αποτελεί κατά τη γνώμη μου μία σπάνια φωνή, που όμοια της δεν έχουμε ακούσει εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Τι θα δούμε στην Πέμπτη στη Σφίγγα;

Την Πέμπτη στη Σφίγγα, και για δύο Πέμπτες 7 και 14 Νοεμβρίου, μαζί με τους εξαιρετικούς Ντο Δίεση θα παρουσιάσουμε μία μουσική παράσταση με γενικό τίτλο «Πάμε Παρέα». Αυτή η ιδέα γεννήθηκε μέσα από τη φιλία που εδώ και κάποιο καιρό μας έχει δέσει με την Πένυ Ραμαντάνη και τον Δημήτρη Νίτη, και ο σκοπός μας είναι να μεταφέρουμε στη σκηνή αυτό που νιώθουμε μεταξύ μας, όταν βρισκόμαστε σε συναντήσεις και σε πρόβες. Την παρέα μας δηλαδή στη σκηνή, η οποία θα γίνει ένα με όσους μας παρακολουθήσουν. Μάλιστα οι Ντο Δίεση με αφορμή αυτές τις παραστάσεις έφτιαξαν το ομότιτλο και πολύ γλυκό τραγούδι «Πάμε Παρέα» το οποίο τραγουδούμε μαζί.

Είναι τελικά ο έρωτας σαν Βεγγαλικό;

Από παιδάκι τα βεγγαλικά με ενθουσίαζαν πολύ, όταν πια σταμάτησαν να με τρομάζουν. Και όταν άκουσα το «Βεγγαλικό» πρώτη φορά ένιωσα ακριβώς αυτό το γλυκό συναίσθημα, συσχετισμένο με την γλυκιά ιστορία του τραγουδιού, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί κατά κάποιο τρόπο μία σύγχρονη καντάδα. Ο έρωτας είναι σαν «Βεγγαλικό», λαμπερός, δυνατός, χαρίζει ενθουσιασμό και προσμονή.