Το γυμνό συχνά απορρίπτεται ως περιττό ή σεξουαλικοποιημένο, Υπάρχουν ωστόσο σκηνές γυμνού σε ταινίες, που έχουν αφήσει το δικό τους σημάδι στην ιστορία της 7ης τέχνης, αλλά και στο σύνολο της pop κουλτούρας.

Οι γυμνές σκηνές στον κινηματογράφο, μπορεί να φαίνονται συχνά περιττές, όμως πολλές, αποτελούν δείκτες της ιστορίας κινηματογράφου που ακόμα κι αν σόκαραν, ακόμα κι αν κρίθηκαν προβοκατόρικες ή προϊόντα πορνογραφικού περιεχομένου, δεν στερούνται ίχνος καλλιτεχνικής αξίας.

Στην πραγματικότητα πολλές από αυτές, προωθούν την σεναριακή πλοκή, φωτίζοντας ιδανικά τις πιο κρυφές πτυχές των κινηματογραφικών χαρακτήρων.

Με διαφορετική αισθητική, κάθε μία από τις παρακάτω γυμνές σκηνές που έχουν γυριστεί, έχει χαραχτεί για πάντα στην κινηματογραφική μνήμη των θεατών.

1. Ecstasy (1933)

Η ταινία «Έκσταση» με πρωταγωνίστρια την 17χρονη Χέντι Λαμάρ προκάλεσε σκάνδαλο, καθώς σε αυτή την τσεχικής παραγωγής ταινία του 1933, έχουμε την πρώτη σκηνή ερωτική και τον πρώτο γυναικείο οργασμό στην ιστορία του κινηματογράφου.

Η Χείντι Λαμάρ εμφανίζεται επίσης να κολυμπά γυμνή σε λίμνη και να τρέχει ολόγυμνη στο δάσος.

Ενώ στην Γερμανία η λογοκρισία απαγόρευσε το έργο, η φήμη της Λαμάρ έφτασε ως την Αμερική και της άνοιξε το δρόμο για το Χόλιγουντ.

2. Phycho (1960)

Είναι μία από τις πιο θρυλικές σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου, που τρομοκράτησε την πρωταγωνίστρια και προκάλεσε σοκ στους θεατές.

Η σκηνή του ντουζ στο «Ψυχώ» του Άλφρεντ Χίτσκοκ, είναι στηριγμένη στο μεγάλο αστέρι της ταινίας, την Τζεντ Λι. Γυρίστηκε από τις 17 Δεκεμβρίου 1959 μέχρι και τις 23 του μήνα.

Στη μεγάλη οθόνη διήρκεσε μόλις τρία λεπτά. Χρειάστηκαν 77 διαφορετικές γωνίες λήψεις, για να επιτευχθούν τα 50 γρήγορα κοψίματα στο μοντάζ, που έδωσαν την ένταση που ήθελε ο Χίτσκοκ.

Ο διάσημος σκηνοθέτης παραδέχτηκε χρόνια αργότερο ότι το γυμνό σώμα στο «Ψυχώ» άνηκε στο μοντέλο Μάρλι Ρένφρο που, σε αντίθεση με την Λι, δεν είχε κανένα πρόβλημα με το γυμνό.

Τραγική ειρωνεία; Το 1988 το όνομα της Ρενφρό εμφανίζεται και πάλι στην επικαιρότητα, όταν ανακοινώθηκε ότι το «κορίτσι που αντικατέστησε τη Τζάνετ Λι στη σκηνή της δολοφονίας», δολοφονήθηκε στην πραγματικότητα.

Τη βίασε και τη στραγγάλισε με τα εσώρουχά της ο 22χρονος γείτονάς της Κένεθ Χαντ.

3. Salò, or the 120 Days of Sodom (1975)

Το «120 μέρες στα Σόδομα», γνωστό και ως «Σαλό, 120 μέρες στα Σόδομα», είναι το κύκνειο άσμα του σκηνοθέτη Πιέρ Πάολο Παζολίνι, αφού λίγο καιρό αργότερα, ο σκηνοθέτης δολοφονήθηκε.

Το σενάριο βασίζεται στο βιβλίο «120 Μέρες των Σοδόμων »του Μαρκήσιου ντε Σαντ.

Πρόκειται για την πλέον αμφιλεγόμενη ταινία του Παζολίνι, με σκηνές βίας, οργίων, σεξουαλικής υποταγής, βιασμού, ψυχρών βασανιστηρίων και δολοφονίας, με τη διανομή της ταινίας να απαγορεύεται σε αρκετές χώρες.

4. The Crying Game (1992)

Ο Νιλ Τζόρνταν σκηνοθετεί το 1992, το «Παιχνίδι των Λυγμών» δημιουργώντας μία ταινία – σταθμό για τον κινηματογράφο της δεκαετίας του ’90.

Ο ρόλος του Τζέι Ντάβιντσον ως Ντιλ, αποτελεί υποδειγματική περίπτωση του πώς το γυμνό μπορεί να προωθήσει την πλοκή μίας ταινίας.

Ένας άνδρας ψάχνει να βρει την ερωμένη ενός στρατιώτη που έχει πεθάνει και τελικά την ερωτεύεται. Το σενάριο παίρνει συγκλονιστική τροπή όταν αποκαλύπτεται ότι η Ντιλ είναι γυναίκα τρανσέξουαλ, σοκάροντας το κοινό του 1992.

Η αποκάλυψη του σώματος του Ντάβιντσον στην οθόνη, είναι μία από τις πιο συγκλονιστικές και καλογυρισμένες κινηματογραφικές ανατροπές, που προβάλλει επίσης την πολυπλοκότητα του φύλου και της σεξουαλικότητας.

5. Basic Instict (1992)

Το σταυροπόδι που δεν θα ξεχάσει ποτέ κανείς. Η σκηνή αν και διαρκεί ελάχιστα δευτερόλεπτα, ήταν αρκετή για να εκτοξεύσει την καριέρα της Σάρον Στόουν.

Για την ιστορία, η κίνηση δεν ήταν γραμμένη στο σενάριο. Την προσέθεσε ο σκηνοθέτης Πολ Βερχόφεν, εμπνεόμενος από μια γυναίκα που γνώρισε όταν ήταν φοιτητής στην Ολλανδία.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, η Στόουν ήταν πρόθυμη να γυρίσει τη σκηνή, καθώς πίστευε ότι ταίριαζε απόλυτα στον χαρακτήρα που υποδυόταν. Άλλωστε της είχαν ξεκαθαρίσει ότι η κάμερα δεν θα εστίαζε στα πόδια της και δεν θα φαινόταν σχεδόν τίποτα.

Πράγματι, η Στόουν παρακολούθησε τη σκηνή στο μόνιτορ και συμφώνησε ότι από μακριά δεν μπορούσες να διακρίνεις το επίμαχο σημείο.

Όταν όμως η ταινία προβλήθηκε στους κινηματογράφους, η εικόνα ήταν μεγεθυμένη και καθαρή.

Η Στόουν σοκαρισμένη, δήλωσε προδομένη απ’ τον Βερχόφεν που δεν την είχε προειδοποιήσει και μετά την πρεμιέρα, τον χαστούκισε. Ο σκηνοθέτης επιμένει μέχρι και σήμερα ότι η Στόουν ήταν ενημερωμένη και αντέδρασε άσχημα, μόνο όταν ο ατζέντης της την προειδοποίησε ότι η σκηνή μπορεί να έβλαπτε την καριέρα της. Λογικά ο ατζέντης απολύθηκε.

6. Eyes Wide Shut (1999)

Είκοσι χρόνια μετά την πρεμιέρα της τελευταίας ταινίας που γύρισε ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ, τα «Μάτια Ερμητικά Κλειστά» εξακολουθούν να μαγνητίζουν τους θεατές.

Τα αιώνια θέματα έμπνευσης, ζωή, έρωτας, θάνατος, κινηματογραφούνται από τον φακό του Κιούμπρικ, με αριστοτεχνικό τρόπο.

Η άκρως ερωτική ταινία με πρωταγωνιστές τους Νικόλ Κίντμαν και Τομ Κρουζ προκάλεσε και συζητήθηκε, όσο λίγες. Πολλές σκηνές της ταινίας θεωρήθηκαν προκλητικές και κόπηκαν, ενώ στις ΗΠΑ κρίθηκε ακατάλληλη.

7. Mulholland Drive (2001)

Μία από τις αγαπημένες ταινίες κάθε φαν του Ντέιβιντ Λιντς, το «Mulholland Drive», έχει να προσφέρει εκτός από ατελείωτες συζητήσεις σχετικά με το αινιγματικό φινάλε και μία μοναδική σκηνή γυμνού.

Οι πρωταγωνίστριες του Λιντς, Ναόμι Γουότς και Λόρα Χέρινγκ δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν κανένα ιδιαίτερο θέμα με το γυμνό τους σώμα και ο Λιντς δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη, παρουσιάζοντας μία από τις πιο αισθησιακές σκηνές λεσβιακού σεξ.

Η σκηνή μπορεί να είναι διακεκομμένη, ωστόσο οι αναφορές σε πρότυπα του Χόλιγουντ «ξανθιά-μελαχρινή» χαρίζουν επάξια στον Λιντς και στις πρωταγωνίστριές του, μία θέση στη συγκεκριμένη λίστα.

8. The Dreamers (2003)

Με φόντο την ταραχώδη πολιτική περίοδο των γεγονότων της άνοιξης του ’68 στην Γαλλία, όταν η φωνή των νέων αντηχούσε σε όλη την Ευρώπη, «Οι Ονειροπόλοι» είναι μία ιστορία εσωτερικής ανακάλυψης καθώς τρεις φοιτητές δοκιμάζουν τα όριά τους.

Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι υπογράφει αυτό το κινηματογραφικό αριστούργημα, που ξεχειλίζει επιθυμία, με τους Εύα Γκριν, Λουί Γκάρελ και Μάικλ Πιτ, να πραγματοποιούν τη δική τους σεξουαλική επανάσταση, με φόντο τον Μάη του ’68.

9. The Brown Bunny (2003)

«Η Απώλεια του Έρωτα» όπως είναι στα ελληνικά ο τίτλος της ταινίας του Βίνσεντ Γκάλο, όπως έχουμε δει σόκαρε κοινό και κριτικούς, όταν προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στις Κάννες το 2003.

Κι αυτό γιατί δεν πρόκειται απλά για μία ταινία, που περιλαμβάνει μια αληθινή σεξ σκηνή, αλλά για μια σκηνή που είναι μακράν η πιο διάσημη της ταινίας.

Η πρωταγωνίστρια Κλόε Σαβινί, δηλώνει ότι η σκηνή δεν έβλαψε την καριέρα της, μόνο μερικές από τις προσωπικές της σχέσεις και ότι αυτή και η μητέρα της δεν μιλούν για την ταινία καθόλου. Δίκαιο.

https://www.youtube.com/watch?v=YrsbIOB_Nq8&t=25s

10. Shame (2011)

Όπως ήδη μπορεί να έχετε παρατηρήσει, όταν μιλάμε για γυμνό στον κινηματογράφο, το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για το γυμνό σώμα γυναικών.

Στην ταινία «Shame» ωστόσο ο Μάικλ Φασμπέντερ, εμφανίζεται ολόγυμνος, σε πολλές σκηνές της ταινίας, καθώς υποδύεται έναν γοητευτικό 30αρη με ακόρεστη σεξουαλική όρεξη.

Ο Μάικλ Φασμπέντερ ήταν η πρώτη και μοναδική επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στο Shame, από τον σκηνοθέτη της ταινίας, Στιβ Μακ Κουίν.

«Από την αρχή της καριέρας μου ήμουν γυμνός. Η πρώτη μου δουλειά ήταν μια διαφήμιση για τις αερογραμμές SAS. Στο σποτάκι, ξύπναγα σ΄ένα ροζ δωμάτιο, δίπλα σε ένα όμορφο ξανθό κορίτσι και σηκωνόμουν από το κρεβάτι γυμνός. Από εκείνη τη στιγμή και μετά υπήρχε σε όλα μου τα συμβόλαια: πρέπει να εμφανίζεται γυμνός σε κάθε ταινία».

Αυτά δήλωνε ο Μάικλ Φασμπέντερ σε συνέντευξή του, με αφορμή τη γυμνή full frontal εμφάνισή του στο «Shame», που συζητήθηκε όσο λίγα πράγματα τη χρονιά που κυκλοφόρησε στους κινηματογράφου.

+1 Δάφνις και Χλόη (1931)

Το αρχαίο βουκολικό ειδύλλιο διασκευάστηκε και έγινε ταινία το 1931 από τον Ορέστη Λάσκο. Στην ταινία «Δάφνις και Χλόη» εμφανίζεται το πρώτο γυμνό στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο.

Οι γυμνές σκηνές σήμερα δείχνουν αθώες και καθόλου αποκαλυπτικές. Όταν όμως η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους στις 27 Ιουνίου 1931 υπήρξαν αντιδράσεις και πολλοί την αποκάλεσαν «πορνογράφημα».