Ο Μακρόν διαλύει τον μύθο του έντιμου ΝΑΤΟ!

Οι περισσότεροι ηγέτες των 28 χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εάν δεν ήταν όμηροι της διαλυτικής υπερατλαντικής επιρροής, στην ιστορική μας ήπειρο, θα όφειλαν ένα «εύγε» στον μοναδικό μέχρι στιγμής δεδηλωμένο αντι-ΝΑΤΟΪΚΟ ομόλογό τους: Στον Εμμανουέλ Μακρόν.

Ο σημερινός πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας είναι ο τρίτος κατά σειράν Ευρωπαίος πολιτικός, μετά τον Σαρλ ντε Γκωλ και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που κατήγγειλαν την αντιευρωπαϊκή συμπεριφορά του δουλικού παραρτήματος του αμερικανικού Πενταγώνου, που ακούει στο όνομα ΝΑΤΟ.

Μάλιστα η Γαλλία και η Ελλάδα αποσύρθηκαν από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και συγκεκριμένα:

Ο ντε Γκωλ το φθινόπωρο του 1966 απέσυρε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ τη Γαλλία, διευκρινίζοντας, ότι προέβη στην απόφασή του αυτή, λόγω της αντιευρωπαϊκής τακτικής που ακολούθησε το ΝΑΤΟ, με αποτέλεσμα τη διατάραξη της συνοχής των κρατών της ιστορικής ευρωπαϊκής ηπείρου.
Τότε ξηλώθηκαν όλες οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ, στο γαλλικό έδαφος και απεχώρησαν από τη Γαλλία 27.000 στρατιωτικοί και πολιτικοί επιτελείς και υπάλληλοι του ΝΑΤΟ.

Τότε, μεταφέρθηκε η έδρα του ΝΑΤΟ από το Παρίσι στις Βρυξέλλες. Ταυτόχρονα, ο ντε Γκωλ έδωσε την εντολή, στην αντιαεροπορική άμυνα της Γαλλίας, να καταρρίπτει οποιοδήποτε αεροσκάφος του ΝΑΤΟ υπερίπταται στη γαλλική επικράτεια.

Η επανένταξη της Γαλλίας στο στρατιωτικό ΝΑΤΟ έγινε το 2009, επί προεδρίας του Νικολά Σαρκοζί.

Με απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η Ελλάδα απεχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ στις 14/08/1974, λόγω της αιματηρής και καταστροφικής εισβολής και κατοχής των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Αρκεί η αναδημοσίευση του σκεπτικού της απόφασης του τότε Έλληνα πρωθυπουργού:
«Το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία, από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης, κατά της Κύπρου. Επομένως, το ΝΑΤΟ δεν έχει λόγον ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του…».

Η επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ έγινε από την κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη, στις 19/10/1980.

Προς το τέλος της μακράς χειμερίας νάρκης…

Η αποκαλυπτική συνέντευξη-μανιφέστο του Εμμανουέλ Μακρόν, στο περιοδικό “Economist”, όπου ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας αποδομεί την Ατλαντική Συμμαχία και το Βερολίνο, για τον μη αξιόπιστο ρόλο τους στην Ευρώπη, οι σχετικές λοιπόν δηλώσεις του Μακρόν, για τον ζωηρά αμφισβητούμενο ρόλο του μιλιταριστικού άξονα Ουάσινγκτον-ΝΑΤΟ-Βερολίνο, επιβεβαιώνουν την ορθότητα των χρονικών της αποχώρησης τόσο της Γαλλίας, το 1966 όσο και της Ελλάδας το 1974, από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.

Προσωπικά και στο διάστημα των τελευταίων 12 ετών έχω γράψει περισσότερα από 15 άρθρα-καταγγελίες για τον επίμεμπτο ρόλο του ΝΑΤΟ. Και συγκεκριμένα για την μετατροπή τους από υποτίθεται αμυντικό σύμφωνο, σε παράγοντα ανατροπής της συνοχής, των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μεταξύ αυτών μνημονεύω κείμενά μου στο «in.gr Απόψεις» (29.01.19 και 13.10.19) και στο «Βήμα-Γνώμες» (06.03.18 και 06.03.17).

Ο Εμμανουέλ Μακρόν ορθότατα χαρακτηρίζει ως ανατρεπτικές της Ευρωπαϊκής συνοχής και κατά της ανάδειξης της Ευρώπης σε ήπειρο υποδειγματικής δημοκρατικής λειτουργίας, όλες τις επιλήψιμες κινήσεις του διδύμου Γιενς Στόλτενμπεργκ (γεν. γραμματέα του ΝΑΤΟ) και της γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ.

Η χώρα μας, ως κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, έχει πολλούς λόγους ν’ αμφισβητεί την ειλικρίνεια τόσο της ηγεσίας του ΝΑΤΟ, όσο και της προσκείμενης στα διαλυτικά σχέδια του επιθετικο-αμυντικού Βορειοατλαντικού Συμφώνου, κυρίας Άνγκελα Μέρκελ.

Ο απαράδεκτος αυτός ρόλος του διδύμου Μέρκελ-ΝΑΤΟ μεγιστοποιείται, με την σκανδαλώδη ανάμιξη και των δύο αυτών παραγόντων, στις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία, την Αλβανία και τα Σκόπια.

Με το πρόσχημα, ότι το παραπάνω δίδυμο σκοπεύει, στο να εμποδίσει τη ρωσική διπλωματική και αμυντική διείσδυση στα ανατολικά Βαλκάνια, επιδεικνύει μια πολιτικά ανήθικη ανοχή, στα αλυτρωτικά σχέδια των Τιράνων και των Σκοπίων, με το έωλο πρόσχημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Τα απανωτά ταξίδια των Στόλτενμπεργκ, Μέρκελ, Μοσκοβισί, Γιούνκερ κ.ά στα ανατολικά Βαλκάνια στοχεύουν:

Στην μετατροπή του ΝΑΤΟ σε προπομπό, για την ένταξη των Σκοπίων και των Τιράνων στην Ε.Ε, παρά τα πολιτικά τους σκάνδαλα και τα αλυτρωτικά τους έκτροπα.
Στην εγκατάσταση αμέτρητων επιθετικο-αμυντικών βάσεων στις δύο αυτές χώρες. Ή ορθότερα σε επικερδείς, για τις βιομηχανίες όπλων πωλήσεις πανάκριβου πολεμικού εξοπλισμού, στην Αλβανία και τα Σκόπια παρά την οικτρή οικονομική τους κατάσταση.
Tόσο ο Ζόραν Ζάεφ όσο και ο Έντι Ράμα δεν μπορούν να θεωρηθούν αφελή «θύματα» του Νατο- γερμανικού ιμπεριαλισμού. Και οι δυο τους ποντάρουν σε ποικίλα αμφοτεροβαρή οφέλη, έστω και αν οι φανερές ή κρυπτές συμφωνίες τους με τον Στολτενμεργκ και την Μέρκελ τελικά γονατίζουν οικονομικά δύο κράτη με αβέβαιο πολιτικό- οικονομικό μέλλον.
Οι λαοί και των δυο παραπάνω κρατών έχουν ήδη προσδιορίσει εμπράκτως τις αντιδράσεις τους στην ιδιάζουσα αυτή μορφή του οικονομικο- στρατιωτικού νεοαποικισμού.

Στην Αλβανία, με τις συνταρακτικές λαϊκές εξεγέρσεις κατά του Έντι Ράμα.
Στα Σκόπια, με την αποδημία κατά την τελευταία δεκαετία περισσότερων από 650.000 μεταναστών σε κράτη της ΕΕ, στις ΗΠΑ, Αυστραλία κ.ά.

Αυτοδύναμη Ευρωπαϊκή Άμυνα

Και τελειώνει το σημείωμα αυτό με τη διάλυση της γνωστής ψευδαίσθησης, σύμφωνα με την οποίαν δεν νοείται, Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τις πανάκριβες και δυσβάσταχτες αμυντικές επιβαρύνσεις που επιβάλλονται από το ΝΑΤΟ κυρίως εις βάρος των ασθενέστερων οικονομικά χωρών.

Η απάντηση είναι ότι:

Η Ευρωπαϊκή Ένωση περιλαμβάνει στους κόλπους της περίπου 4 αμυντικούς εξοπλιστικούς οργανισμούς, που μισθοδοτούν εκατοντάδες αδρανείς, κατά το πλείστον αργόμισθους τεχνικούς και διοικητικούς υπαλλήλους. Οι οργανισμοί αυτοί βρίσκονται σε διαρκή χειμέρια νάρκη, διότι τα καθήκοντα τους αχρηστεύονται από το αναγκαστικά υπερκείμενο ΝΑΤΟ.
Ορισμένοι από τους οργανισμούς αυτούς έχουν, ως λειτουργικό καθήκον, τους εξοπλισμούς. Θα μπορούσαν βεβαίως, εάν δεν υπήρχε η επικυριαρχία του ΝΑΤΟ, να έχουν κατασκευάσει βιομηχανίες αμυντικού εξοπλισμού αμιγώς ευρωπαϊκές, που θα εφοδίαζαν με τις αναλογικές αμυντικές ανάγκες τους όλα τα κράτη- μέλη της ΕΕ και μάλιστα σε τιμές πολύ χαμηλότερες από εκείνες που προσφέρουν οι ιδιωτικές πολεμικές επιχειρήσεις.
Οι υπάρχουσες ιδιωτικές πολεμικές βιομηχανίες που είναι διάσπαρτες σε κράτη- μέλη της ΕΕ θα μπορούσαν να συγχωνευτούν υπό την αυστηρή επίβλεψη της ΕΕ και με πρόγραμμα παραγωγής κάθε άλλο παρά αισχροκερδές…
Ή έτσι ή αλλιώς όμως, το ΝΑΤΟ, παραβιάζοντας συστηματικά τις αρχές της ισοτιμίας μεταξύ των κρατών-μελών, του τελικά λειτουργεί ως ξένο σώμα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Ή όπως ευφυέστατα σημειώνει στην συνέντευξή του στον “Economist” ο Εμμανουέλ Μακρόν: « η συμμαχία του ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρή»!