Ο Νικορέστης Χανιωτάκης αποκαλύπτει γιατί ο Μάκης Παπαδημητρίου έπρεπε να κάνει τη «Μήδεια»

Η «Μήδεια» του Μέντη Μποσταντζόγλου (Μποστ), μία από τις κορυφαίες κωμωδίες της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, ανεβαίνει από τις 13 Νοεμβρίου στο «Θησείον, ένα Θέατρο για τις Τέχνες», από την «Μυθωδία», σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη και παραγωγή Γεράσιμου Σκαφίδαια.

Μετά την επιτυχία που σημείωσαν «Ο Καλός Άνθρωπος του Σετσουάν» και «Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;», η «Μυθωδία» επέλεξε την ανατρεπτική σατιρική κωμωδία του Μποστ «Μήδεια» ως κεντρική της παράσταση για τη νέα σεζόν, φιλοδοξώντας, με την σύγχρονη ματιά που τη χαρακτηρίζει, να μεταδώσει τον σπουδαίο σατιρικό λόγο του Μποστ που ασχολήθηκε με τόσο χιούμορ και ευαισθησία με τα πάθη και τα λάθη της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

Μάλιστα, τον κεντρικό ρόλο της παιδοκτόνου μάνας δεν ενσαρκώνει γυναίκα, αλλά ο Μάκης Παπαδημητρίου. Μαζί του οι: Μίνα Αδαμάκη, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Γιάννης Δρακόπουλος, Νίκος Πουρσανίδης, Γεράσιμος Σκαφίδας, Μπέτυ Αποστόλου, Άννα Κλάδη. Η μουσική της παράστασης είναι πρωτότυπη, θα παίζεται ζωντανά επί σκηνής από τους ηθοποιούς και φέρει την υπογραφή της Monika.

Ο Νικορέστης Χανιωτάκης, σκηνοθέτης της παράστασης, μιλάει στο in.gr για αυτή την ιδιαίτερη προσέγγιση.

Πως ξεκίνησε η ιδέα για τη Μήδεια;

Δημιουργήθηκε η ανάγκη στον Γεράσιμο και σε εμένα να κάνουμε κωμωδία μετά από αρκετά χρόνια και να ξεφύγουμε λίγο από το κλασικό ξενόγλωσσο ρεπερτόριο. Η ιδέα της “Μήδειας” συγκεκριμένα μας ήρθε κατά την διάρκεια των πρώτων προβών του “Καλού Ανθρώπου του Σετσουάν”, στις οποίες η σπουδαία Λήδα Πρωτοψάλτη αναφερόταν συχνά στον Μποστ, τον οποίο γνώριζε προσωπικά και -φυσικά- στην ιστορική παράσταση της “Μήδειας” που είχε κάνει με το Θέατρο Στοά.

Θα είναι μια σύγχρονη μεταφορά του έργου;

Η παράστασή μας θα έχει μια φρέσκια ματιά με σύγχρονους τρόπους αντιμετώπισης ενός κειμένου που γράφτηκε πριν από περίπου 30 χρόνια. Η διασκευή του έργου – θέλω να πιστεύω- έγινε με απόλυτο σεβασμό στον Μποστ και με την έγκριση φυσικά του γιου του συγγραφέα, Γιάννη Μποστατζόγλου, ο οποίος στάθηκε σε απόλυτο βαθμό αρωγός αυτής της καλλιτεχνικής προσπάθειας. Κάποιες ατάκες και καταστάσεις, λοιπόν, “μιλάνε” απευθείας στο σήμερα. Τα σκηνικά και τα κοστούμια, όμως, θα είναι βασισμένα στην ελληνική παράδοση και επηρεασμένα από ιστορικές περιοχές της Ελλάδας.

Πως προέκυψε η ιδέα για άνδρα πρωταγωνιστή;

Δεν ήταν αυτοσκοπός να είναι άνδρας ο πρωταγωνιστής. Οι λόγοι που πρότεινα στον Μάκη Παπαδημητρίου να υποδυθεί την Μήδεια είναι δύο. Πρώτον, ότι χρειαζόμουν έναν ηθοποιό με έντονη σατυρική διάθεση, με έμπνευση, κίνητρο και διαθεσιμότητα να “βουτήξει” σε έναν γυναικείο ρόλο, χωρίς να κοροϊδέψει την ηρωίδα, αλλά αντίθετα δείχνοντας αγάπη στον χαρακτήρα. Η Μήδεια έχει ένα ιδιαίτερο στοιχείο στο έργο του Μποστ: αλλάζει απότομα διάθεση. Κι αυτό ο Μάκης το έχει βγάλει ήδη υπέροχα στις πρόβες! Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι σκηνοθεσίες μου στο θησείον μου αρέσει να βασίζοντας κυρίως στην φαντασία και στο παιχνίδι. Δηλαδή, δεν υπάρχουν άνδρες – γυναίκες, μικροί – μεγάλοι. Όλοι οι ηθοποιοί μπορούν να υποδυθούν όλα τα πρόσωπα του κειμένου, αρκεί να αφοσιωθούν, να δουλέψουν και να παθιαστούν με αυτό. Άλλωστε, όπως ο Μάκης κάνει την Μήδεια, έτσι και ο Γεράσιμος Σκαφίδας παίζει την Τροφό, η Άννα Κλάδη τον Ψαρά και η Μίνα Αδαμάκη την νεαρή (!) καλόγρια.

Βασίζεται στην τρόπο που παιζόταν στην αρχαία Ελλάδα;

Στην τραγωδία, όπως παιζόταν στην αρχαία Ελλάδα, βασίσαμε μόνο κάποια Χορικά. Η υπόλοιπη παράσταση έχει στοιχεία που θυμίζουν Αριστοφάνη, αλλά και πάλι δεν είναι αυτά τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της προσπάθειάς μας. Το κοινό θα δει ένα φτωχό αθηναϊκό μπουλούκι, σαν αυτά της δεκαετίας του 30’, που προσπαθεί με σθένος να παρουσιάσει την αυθεντική αρχαία τραγωδία της Μήδειας σε ένα χωριό της περιφέρειας.

Τι άλλες διαφορές θα έχει η παράσταση από ένα κλασικό ανέβασμα;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω δει την “Μήδεια” του Μποστ σε κανένα προηγούμενο ανέβασμά της. Οπότε, δεν μπορώ να γνωρίζω τι διαφορές θα έχει η δική μας δουλειά από τις προηγούμενες. Πάντως αναμφίβολα κάθε παράσταση είναι διαφορετική από όλες τις άλλες έτσι κι αλλιώς. Προσωπικά, βέβαια, δεν πιστεύω ότι έχει σημασία εάν ένα ανέβασμα είναι κλασικό, σύγχρονο ή πειραματικό… Σημασία έχει εάν μία παράσταση σου αρέσει ή όχι. Εάν περνάς όμορφα όταν την βλέπεις ή αν δυσφορείς. Εάν σου φαίνεται καλή ή πρόχειρη…

Η μουσική της Μόνικα θα παίζεται ζωντανά στην παράσταση. Πως εντάσσεται αυτό στην πλοκή;

Τα τελευταία τρία χρόνια που σκηνοθετώ την κεντρική παράσταση στο θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ, επιλέγω σταθερά να έχω πρωτότυπη μουσική κι αυτή να παίζεται ζωντανά επί σκηνής από τους ίδιους τους ηθοποιούς. Στην “Μήδεια” έκανα μια εξαίρεση, καθώς, εκτός από τους ηθοποιούς έχουμε την τύχη να συμμετέχει και ένας υπέροχος μουσικός και τραγουδιστής, ο Γιάννης Μαθές, ο οποίος σηκώνει στις πλάτες του και το βάρος της μουσικής διδασκαλίας. Η μουσική διαδραματίζει τεράστιο ρόλο στην παράστασή μας. Ουσιαστικά η “Μήδεια” είναι μια μουσική παράσταση στο όριο του μιούζικαλ. Οπότε η Μόνικα είναι σαν να παίζει κι αυτή στο έργο με έναν τρόπο! Οι συνθέσεις της είναι μοναδικές! Η συνεργασία μου με την Μόνικα, αποτελεί για εμένα μία από τις πιο όμορφες συναντήσεις της ζωής μου. Είναι καλλιτέχνης με όλη την σημασία της λέξης, δοτική, ανοιχτή σε προτάσεις, ακομπλεξάριστη και με καταπληκτικό χιούμορ. Στην επόμενη παράσταση που θα κάνουμε παρέα δεν νομίζω να συγκρατηθώ και θα της προτείνω να συμμετέχει και επί σκηνής…

Εκτός από τη Μήδεια ανεβαίνουν πάλι «Ο Καλός Άνθρωπος του Σετσουάν» και «Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;». Πως νιώθετε για αυτές τις περσινές επιτυχίες;

Είναι ιδιαιτέρως συγκινητικό που αυτά τα δύο σπουδαία κείμενα της παγκόσμιας δραματουργίας αγκαλιάστηκαν σε τέτοιον βαθμό από τον κόσμο που ουσιαστικά δεν μας επιτρέπουν να σταματήσουμε να τα παρουσιάζουμε! Το γεμάτο θέατρο, τα βραβεία, το θερμό χειροκρότημα κάθε βράδυ μας τιμάνε και μας γεμίζουν με αίσθημα ευθύνης για να συνεχίσουμε να δημιουργούμε και να μπορούμε στο τέλος να κοιτάμε στα μάτια τον κάθε θεατή. Οι ηθοποιοί που παίζουν και στα δύο έργα είναι παθιασμένοι με αυτό που κάνουν, με τους ρόλους τους, με την ιδιαίτερη σύνδεση που υπάρχει στο θησείον ανάμεσα σε σκηνή και πλατεία. Είναι σημαντικό ο κάθε θεατής να κουβαλάει ένα όμορφο συναίσθημα φεύγοντας από το θέατρο, είτε αυτό είναι ευφορία, είτε συγκίνηση… Ο “Καλός Άνθρωπος του Σετσουάν” ολοκληρώνει αυτόν τον κύκλο των παραστάσεων στις 10 Νοεμβρίου, ενώ η “Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια” θα συνεχίσει τουλάχιστον μέχρι τον Ιανουάριο κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

8.      Μεγαλώνει το άγχος ή είστε πια πιο σίγουρος για τις επιλογές σας;

Δεν θα έλεγα ότι με χαρακτηρίζει το άγχος στην επαγγελματική μου ζωή. Τόσο ως ηθοποιός όσο και ως σκηνοθέτης προσπαθώ να παραμένω ψύχραιμος για να μπορώ να διαχειριστώ όλες τις καταστάσεις είτε είναι καλές, είτε δύσκολες. Η επιτυχία και η αποτυχία είναι μέσα στην ζωή. Καλώς ή κακώς δεν είμαστε γιατροί και δεν κινδυνεύει η ζωή κάποιου ανθρώπου από την δουλειά μας. Παρ’ όλα αυτά, οφείλουμε να σεβόμαστε τον χρόνο και τα χρήματα που επενδύει ο κάθε θεατής όταν έρχεται να σε δει. Ποτέ δεν είμαι σίγουρος για τις επιλογές μου ότι θα έχουν ανταπόκριση από το κοινό, αλλά είμαι χαρούμενος γιατί πάντα ασχολούμαι με έργα που λατρεύω και αισθάνομαι ευτυχισμένος και τυχερός που η ζωή μου έχει χαρίσει την ευκαιρία να κάνω κάθε μέρα αυτό που αγαπώ.