Τι κατάλαβε ο Χρυσοχοϊδης από το «Τζόκερ»

Είπε θα έπαιρνε τον γιο του να πάει να δει την ταινία της χρονιάς, έτσι, σαν αντίδραση στην απαράδεκτη παρέμβαση της αστυνομίας στους σινεμάδες των αντιδραστικών –αντιδραστικών, λέγω!- ταινιών. Κι ίσως να το έκανε. Μάλλον θα το έκανε. Γιατί χθες και προχθές, έδωσε εξετάσεις.

Τον ξέρουμε τον κ. Χρυσοχοϊδη. Οι 30αρηδες τον θυμόμαστε από το 2009, τότε που εν μία νυκτί γέμισαν τα Εξάρχεια ΜΑΤατζήδες και –ήδη από τότε- τραγελαφικά δελτία Τύπου. Όπως και τώρα. Πίνουμε τον καφέ μας δίπλα στην ορθοστασία των αστυνομικών που θα πατάξουν το κοινό έγκλημα. Το Υπουργείο ξεκίνησε την πάταξη με πρώτη του επιχείρηση να ξεριζώσει μωρά προσφύγων από τις κούνιες και δεύτερη να κατασχέσει… 8,5 γραμμάρια χασίς από την πλατεία Εξαρχείων! Ναι. Οχτώ κόμμα πέντε γραμμάρια χασίς σε «μεγάλη αστυνομική επιχείρηση», όπως είχαν το χιούμορ ή το θράσος να ενημερώσουν.

Μα κάπου μας κόπηκαν τα γέλια, έτσι δεν είναι; Κάπου ίσως να μας απόμεινε το νευρικό, τρομαγμένο γέλιο του Τζόκερ. Γιατί χθες και προχθές ο «Ράμπο» έκανε ξανά το «θαύμα του». Το θαύμα που έχει ξανακάνει, δηλαδή, τότε που προσπαθούσαμε να γυρίσουμε στα σπίτια μας και παθαίναμε θλάσεις από τις πέτρες των Ματατζήδων. Τότε που μελανιάζανε τα πλευρά μας κι ανοίγανε τα κεφάλια μας. Απλώς, τώρα ξεκίνησε πρώτα με τις… σκούπες (θυμάστε δα τις σκούπες του Χρυσοχοϊδη και τις Αμυγδαλέζες) και μετά έφτασε στα παιδιά.

Στα παιδιά, ναι. Παιδιά ήμασταν εμείς το 2009, στα Γιάννενα τα λέμε «μαξούμια». Μαξούμια ήμασταν εμείς. Δικές μας οι μελανιές, δικά μας τα κεφάλια. Ούτε που είχαμε ιδέα πως δίναμε τους αγώνες της γενιάς μας, αγώνες που θα άλλαζαν την ροή των πραγμάτων και θα γράφονταν στην ιστορία. Τώρα τα μαξούμια είναι αλλιώς. Γιατί αυτά τα έρμα δε γνώρισαν μέρες καταστολής, ούτε και μέρες ευημερίας. Είναι τα μαξούμια της κρίσης, της μιζέριας, τώρα βγαίνουν μπροστά, τώρα για όλους μας.

Και χθες, ο «Ράμπο» ξεκίνησε το έργο που έχουμε ξαναδεί. Χτύπησε τα παιδιά. Το άσυλο που καταργήθηκε με την υπογραφή της Νίκης Κεραμέως, έγινε φυλακή για τους φοιτητές. Γέμισαν ΜΑΤ την ΑΣΟΕΕ, χτύπησαν τα μαξούμια, τα έβαλαν στις κλούβες.

Γιατί; Γιατί στην πόλη της πρέζας και των σκορπισμένων νεκροζώντανων εφήβων –ξέρετε δα για ποιους λέω, για τους 16χρονους που αργοπεθαίνουν στην Αχαρνών- γιατί να χτυπήσουν τα παιδιά;

Προχθές μπήκαν σε ένα κλαμπ στο Γκάζι,η Δίωξη, για ναρκωτικά. Έβαλαν 300 άτομα να γονατίσουν με τα χέρια στο κεφάλι, τα κακοποίησαν, τα εξευτέλισαν. Βεβαίως, τυχαίνει να θυμόμαστε και να μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα τι θα γίνει αυτήν την εβδομάδα. Πρώτα χτύπησαν τους φοιτητές με στη σχολή, τρεις μέρες πριν το Πολυτεχνείο θα ξεκινήσουν οι προσαγωγές «για καλό και για κακό», στις 17 Νοέμβρη τα ξένα μέσα θα γράψουν ξανά, μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια, ότι «ο ήχος από τις κρότου λάμψης θύμισε Γάζα».

Ζούμε ημέρες αγριότητας που τώρα φαίνονται σιγά σιγά τα κεφάλια τους. Είχαμε ξεσυνηθίσει κι όλας, ίσως αυτό να φταίει για το σοκ. Ή μεγαλώσαμε κι αποκτήσαμε πιο έντονη την αίσθηση του κινδύνου –κάποτε δε μας ένοιαζε τίποτα. Μα ζούμε μέρες αγριότητας, αυτό είναι σαφές. Στους δρόμους, που φαίνεται κι αλλού, εκεί που δεν το βλέπουν οι πολλοί. Στα νοσοκομεία, στα φάρμακα…

Μα πάνω και πέρα από όλα, από όλα τα σοβαρά, σοβαρότερο θέμα είναι τα παιδιά. Χτυπάνε τα παιδιά, το στομάχι και την καρδιά και τους πνεύμονες της κοινωνίας.

Αυτό φαίνεται πως κατάλαβε ο κ. Χρυσοχοϊδής όταν είδε το Τζόκερ: Φα’ τα πριν σε φάνε. Πριν σηκώσουν το κεφάλι, εσύ βάλ’το σε κλούβες.