Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν για το ρατσιστικό BBQ στα Διαβατά, το οποίο και έλαβε χώρα την Κυριακή (10/11/2019).

Στο άκουσμα της είδησης, τα ΜΜΕ εξέφρασαν την αντίδρασή τους, οι χρήστες του Twitter εξαπέλυσαν τα βέλη τους προς τους υπευθύνους και ήταν αιχμηροί και εκ του πρακτέος η ΚΕΕΦΡΑ πραγματοποίησε συγκέντρωση στον καταυλισμό, αναγκάζοντας τους οργανωτές να μεταφέρουν αλλού τις ψησταριές και τα χοιρινά.

Μάλιστα όπως διάβασα και σε κάποια τοπικά μέσα, υπήρξε και ολόκληρη πρωτοβουλία από ολλανδούς εθελοντές, οι οποίοι επέλεξαν να μετατρέψουν την «μη φιλική αντίδραση» των οργανωτών σε μία καλή πράξη υπέρ των προσφύγων.

Οι συγκεκριμένοι, όπως έγραψαν τα voria.gr, δημιούργησαν μία εκστρατεία συγκέντρωσης χρημάτων για τους πρόσφυγες στα Διαβατά.

Ωστόσο ίσως την καλύτερη απάντηση για αυτό το «πατριωτικό γλέντι της ντροπής» που προς το παρόν αποτελεί παρελθόν,  έδωσε μία γυναίκα στο Twitter, η οποία αφηγήθηκε ένα αληθινό περιστατικό που σημειώθηκε πέρσι στο χωριό Κοτύλη στον Γράμμο.

Η απάντηση στα Διαβατά δόθηκε ένα χρόνο πριν

Η ίδια αποφάσισε να γράψει σε tweets την ιστορία της, περιγράφοντας πως ένα χωριό της δυτικής Μακεδονίας αποφάσισε να κάνει μπάρμπεκιου με καλεσμένους τους… πρόσφυγες.

Ειδικότερα, ήταν στις απόκριες του 2019, όταν οι ελάχιστοι κάτοικοι στην ορεινή Κοτύλη πήραν την απόφαση να γλεντήσουν μαζί με τους 50 περίπου πρόσφυγες που βρίσκονταν εκεί.

Η εκδήλωση για τις απόκριες γίνεται κάθε χρόνο στο μικρό χωριό Δήμου Νεστορίου Καστοριάς από τον Πολιτιστικό Σύλλογο και περιλαμβάνει μουσική, χορό, ψητό χοιρινό κρέας και κρασί γύρω από μία μεγάλη φωτιά που λέγεται «μπουμπούνα», σύμφωνα πάντα με το έθιμο.

Τι συνέβη τότε στη Κοτύλη

Ο μόνιμος πληθυσμός του χωριού είναι μόλις 12 ηλικιωμένοι, οι οποίοι επέλεξαν τότε να μην γιορτάσουν μόνοι τους,  αλλά να καλέσουν και τους 50 πρόσφυγες μαζί με τις οικογένειές τους, οι οποίοι ζούσαν τότε για λίγους μήνες σε έναν ξενώνα της Κοτύλης.

Φυσικά το μπάρμπεκιού δεν έγινε με τα τότε δεδομένα, αλλά  για τους ευνόητους λόγους έγινε μία προσθήκη στο μενού: Οι διοργανωτές δηλαδή έψησαν και σουβλάκια κοτόπουλου, τα οποία μοίρασαν στους πρόσφυγες μαζί με αναψυκτικά (προφανώς χωρίς αλκοόλ) ώστε να γλεντήσουν όλοι μαζί.

Το γεγονός γνωστοποίησε μέσω Twitter, η πρόεδρος της Πολιτιστικής Επιχείρησης του Δήμου Νεστορίου, Βασιλική Γκαρσία, η οποία εργάζεται στο Νεστόριο, αλλά εκείνη την περίοδο ανέβαινε κάθε βδομάδα στην Κοτύλη για να επισκεφτεί τα προσφυγόπουλα.

Η συγκινητική περιγραφή της κατοίκου που «έστησε» το BBQ

Η περιγραφή της είναι η καλύτερη απόδειξη πως σε αυτή την χώρα ευτυχώς υπάρχει και η άλλη πλευρά. Αυτή της αγάπης, της αλληλεγγύης και πάνω απ΄όλα της ανθρωπιάς.

«Τον περασμένο Γενάρη, σε ένα χωριό με 12 μόνιμους κατοίκους, πάνω στον Γράμμο, στα 1450μ. υψόμετρο, σε μια ξενοδοχειακή μονάδα, στεγάστηκε μια δομή προσφύγων. 29 παιδακια με τους γονείς τους. Αναγκασμένοι να συνυπάρξουν με 12 ηλικιωμένους ανθρώπους που οι περισσότεροι απο αυτούς, το πιο μεγάλο ταξίδι που έχουν κάνει είναι μέχρι την πρωτεύουσα του Νομού. Τις πρώτες μέρες, όταν ανέβηκα για πρώτη φορά, αντίκρυσα φοβισμένα παιδάκια που ζητούσαν σχολείο και βιβλία. Μεγάλη η συμβολή πολλών από εδω μέσα. Κατάφερα και μάζεψα βιβλία, σχολικά είδη παιχνίδια.

Στη μόλις δεύτερη βδομάδα, εκείνο που αντίκρυσα με έκανε να σιγουρευτώ πλέον πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τίποτα να μας χωρίζει. Ούτε σύνορα, ούτε κράτη ούτε θρησκείες. Μέσα στο χιόνι ένας νεαρός μπαμπάς βοηθούσε μια γιαγιά, έβαζε μέσα στο σπίτι τα καυσόξυλα, και τα δυό του παιδιά κουρνιασμένα στην αγκαλιά της την άκουγαν να τους λέει παραμύθια. Είμαι σίγουρη ότι καταλάβαιναν τα πάντα. Τα ματάκια τους έλαμπαν.

Τις Απόκριες, που ανεβαίνουν και κάποιοι που έχουν καταγωγή από εκεί, ο Σύλλογος προσφέρει φαγητό και κρασί και ανάβουν μια μεγάλη φωτιά στην πλατεία του χωριού. Τα παιδιά του Συλλόγου φρόντισαν να πάρουν σουβλάκι κοτόπουλου για τους μικρούς φίλους των παππούδων. Η εικόνα ήταν από τις ομορφότερες που εχω δει. Ηλικιωμένοι άνθρωποι με μικρά παιδάκια και τους γονείς τους γύρω απο μια μεγάλη φωτιά να τρώνε, να διηγούνται ιστορίες, να γελάνε και στο τέλος να τραγουδάνε και να χορεύουν σε διαφορετικές γλώσσες και διαλέκτους.

Τον Ιούνιο φύγανε. Οι περισσότεροι απο αυτούς σε άλλες χώρες, ενώθηκαν με τις οικογένειές τους, Οι παππούδες είνα ακόμα εκεί. Έχουν πέρει δέκα χρόνια ζωής ο καθένας επιπλέον. Ρωτάνε συνέχεια αν υπάρχουν νέα από τα «παιδιά τους». Λένε πως έχασαν ένα κομμάτι από την ζωή τους. Παντού σε όλον τον κόσμο, από άκρη σε άκρη της γης, υπάρχουν δυό κόσμοι. Οι Αλεξανδρήδες, οι Τσάρτηδες και οι Τσιμτσιλήδες από την μιά και οι παππούδες της Κοτύλης από την άλλη.

Κα αν οι πρώτοι -οι λίγοι- πίνουν νερό στο όνομα του ρατσισμού, εμείς οι πολλοί με τον διεθνισμό και την αλληλεγγύη μας δίνουμε υπόσχεση σε όλα τα παιδιά του κόσμου πως κάποτε θα πέσουν οι φράχτες. Θα τους δώσουμε τον κόσμο που και εμείς ονειρευτήκαμε».

Headlines