Πέθανε σε ηλικία 81 ετών ο εμβληματικός φωτογράφος Τέρι Ο’Νιλ, που έγινε διάσημος τραβώντας μερικά από τα σπουδαιότερα πορτρέτα διασήμων στην σύγχρονη ιστορία.

Ο διάσημος φωτογράφος, που έχασε τη μάχη με τον καρκίνο του προστάτη, ήταν ο άνθρωπος που μπορούσε να μεταμορφώσει οποιονδήποτε καθόταν μπροστά από το φακό του.

Ο Τέρι Ο’ Νιλ και οι σύγχρονοί του, όπως οι Ντέιβιντ Μπέιλι και Τέρενς Ντόνοβαν, δεν τραβούσαν μόνο φωτογραφίες διασημοτήτων – ήταν οι ίδιο διάσημοι.

Η φωτογραφία στη δεκαετία του ‘60 για τον Τέρι Ο’ Νιλ ήταν μια Leica, γοητεία, λαμπερά πάρτι, διαμερίσματα στο Τσέλσι και πολλά χρήματα που έβγαζε από εφημερίδες, εξώφυλλα δίσκων, κινηματογραφικές αφίσες και φωτογραφήσεις μόδας.

Ήταν ο κόσμος της ταινίας «Blow-Up», όπου ο Ντέιβιντ Χέμινγκς υποδύθηκε μια εκδοχή του Τέρι Ο’ Νιλ.

Από επίδοξος ιερέας εμβληματικός φωτογράφος

Με ένα νέο, ολόφρεσκο για την εποχή, στιλ φωτογράφησης, ο Τέρι  Ο’ Νιλ έκανε θραύση και ουσιαστικά επαναπροσδιόρισε το τι σημαίνει φωτογραφικό πορτρέτο.

Ο Τέρι Ο’Νιλ γεννήθηκε σε μια εργατική οικογένεια, στο Ρόμφορντ του Έσεξ, το 1938 και κατάφερε να παραμείνει μέχρι το τέλος, πιστός στις ρίζες του. Ακόμη κι όταν ήταν πλούσιος και διάσημος, έτρωγε fish & chips τρεις φορές την εβδομάδα.

Ο πατέρας του ήταν αλκοολικός, κάτι που έκανε τον Τέρι Ο’Νιλ να μην αγγίξει αλκοόλ μέχρι τα 25 περίπου, ενώ επέμεινε ότι ποτέ του δεν δοκίμασε ναρκωτικά.

Ο αρχικός του επαγγελματικός προσανατολισμός ήταν να γίνει ιερέας.

Ωστόσο, εγκατέλειψε το σχολείο οριστικά στην ηλικία των 14 ετών. Η μητέρα του ονειρευόταν να εργαστεί σε τράπεζα, αλλά ο ίδιος ήθελε να γίνει ντράμερ.

Προκειμένου να καταφέρει να πάει στην Αμερική, όπου ήλπιζε ότι θα συναντούσε τους μουσικούς του ήρωες, υπέβαλε αίτηση για να εργαστεί στην αεροπορική εταιρεία BOAC.

Αντ’ αυτού, οι Αρχές του αεροδρομίου του ζήτησαν να φωτογραφίζει τις διασημότητες που πηγαινοέρχονταν στο VIP lounge του Χίθροου.

Μια φωτογραφία ήταν αυτή που τον έκανε γνωστό.

«Έτυχε να πέσω επάνω σε έναν πολύ καλοντυμένο άνδρα με καπέλο, την ώρα που κοιμόταν στο τμήμα των αναχωρήσεων και ήταν περιτριγυρισμένος από αφρικανούς αρχηγούς φυλών», είχε πει σε συνέντευξή του.

«Λίγο αργότερα, με πλησίασε ένας συντάκτης που μου είπε ότι ήθελε να δείξει την φωτογραφία στο έντυπο στο οποίο εργαζόταν. Ο άνδρας που κοιμόταν ήταν ο υπουργός Εξωτερικών Ραμπ Μπάτλερ».

Σύντομα, του πρόσφεραν δουλειά στο Daily Sketch και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ‘50, ο Τέρι Ο’Νιλ είχε γίνει ο νεότερος φωτογράφος της οδού Φλιτ, του δρόμου στον οποίο στεγάζονταν όλα τα παραδοσιακά έντυπα της Βρετανίας.

Οι συντάκτες τού είχαν αναθέσει να κάνει βόλτες στην Abbey Road, τραβώντας φωτογραφίες τα νέα συγκροτήματα.

Ο Τέρι Ο΄ Νιλ ήταν εκεί για να καλύψει φωτογραφικά την ηχογράφηση των Beatles «Please Please Me» το 1962 και συνέχισε φωτογραφίζοντας τους Στόουνς, Ντέιβιντ Μπάουι, Έλτον, U2 και Έιμι Γουαϊνχάουζ.

Η ζωή του με τη Φέι Νταναγουέι

Το 1992, ο Τέρι Ο’ Νιλ φωτογράφισε τη βασίλισσα Ελισάβετ.

«Με έκανε να νιώσω άνετα από το πρώτο λεπτό», είχε πει ο ίδιος. «Το είχα ξεχάσει. Ήταν μια γυναίκα που έχει φωτογραφηθεί εκατομμύρια φορές».

Η φωτογραφία όμως που μάλλον αγάπησε και ο ίδιος περισσότερο, είναι εκείνη της Φέι Νταναγουέι στην πισίνα, το 1977, τη μέρα που κέρδισε το βραβείο Όσκαρ για το ρόλο της στην ταινία «Network».

Η γνωριμία τους οδήγησε σε αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του – τη σχέση του με την λαμπερή σταρ.

Όπως είπε αργότερα: «Ήταν ένα χάσιμο 12 ετών από την ζωή μου». Έγινε ο δεύτερος σύζυγός της.

Η Νταναγουέι αναγνώρισε ότι ο φωτογράφος ήταν «ο μόνος υπεύθυνος που με βοήθησε να μεγαλώσω και να ωριμάσω».

Τα τρία χρόνια που υπήρξαν παντρεμένοι (1983-1986) της αφιερώθηκε απόλυτα.

«Έχω εγκαταλείψει τα πάντα για να την ακολουθώ» είχε πει. «Αλλά μισούσα τον τρόπο ζωής στο Χόλιγουντ. Αυτή η λάμψη σε καταβάλει».

Και ο Τέρι Ο’ Νιλ είχε έναν ακόμη καλό λόγο για να είναι επιφυλακτικός με το Χόλιγουντ: ήταν καλεσμένος στο σπίτι της Σάρον Τέιτ τη νύχτα που δολοφονήθηκε, στις 9 Αυγούστου 1969 από τους οπαδούς του Τσαρλς Μανσόν. Για καλή του τύχη δεν πήγε.

Ερωτηθείς προς το τέλος της ζωής του ποιόν θα ήθελε να φωτογραφίσει, ο Ο’ Νιλ είπε:

«Δεν υπάρχει κανένας. Έχω χάσει το ενδιαφέρον μου, για να είμαι ειλικρινής. Δεν υπάρχουν σπουδαίοι ποπ τραγουδιστές όπως ο Έλτον Τζον. Ούτε Άβα Γκάρντνερ ή Πολ Νιούμαν»