Η παράλληλη διπλωματία του Τραμπ

Mια «παράλληλη διπλωματία» (η οποία προκαλεί ήδη τεράστιες αντιδράσεις στο Κογκρέσο και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ) έχει επιλέξει να ασκήσει ο απερίγραπτος Ντόναλντ Τραμπ, όπως φάνηκε ξεκάθαρα και από τη γλοιώδη υποδοχή που επεφύλαξε στον Ταγίπ Ερντογάν, δηλώνοντας μάλιστα ότι είναι «μέγας θαυμαστής του»! Αλλο βέβαια αν από τη συνάντηση αυτή δεν προέκυψε καμία λύση στα γνωστά προβλήματα που συνεχίζουν να υπάρχουν στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.

Προέκυψε όμως το βέτο του γερουσιαστή Λίντσεϊ Γκρέιαμ στο ψήφισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, που είχε περάσει με 495 ψήφους υπέρ και 11 κατά, προκαλώντας νέο κύμα οργής. Οπως οργή προκαλούν και οι αποκαλύψεις για την παράλληλη πολιτική Τραμπ στην Ουκρανία, μέσω του δικηγόρου του Ρούντολφ Τζουλιάνι, με στόχο να πληγεί ο αντίπαλός του Τζο Μπάιντεν.

Είναι ακριβώς το ζήτημα αυτό που συζητείται τώρα στις ανοιχτές πλέον συνεδριάσεις των Επιτροπών του Κογκρέσου για την παραπομπή του προέδρου σε δίκη με το ερώτημα της καθαίρεσης. Συνεδριάσεις όπου ανοίγουν όλο και περισσότερο τα στόματα των διπλωματικών υπαλλήλων που ήταν αρμόδιοι για την πολιτική απέναντι στην Ουκρανία και που καταγγέλλουν τώρα ανοιχτά τον Τραμπ για τον εκβιασμό που άσκησε στον πρόεδρο της χώρας, με την απειλή να διακόψει τη στρατιωτική βοήθεια, αναθέτοντας μάλιστα τον χειρισμό του θέματος στον Τζουλιάνι και παραμερίζοντας έτσι τους κανονικούς διπλωματικούς διαύλους. Οπως αγνοήθηκε η διπλωματική υπηρεσία και όταν ο Τραμπ σε προσωπική τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Ερντογάν τού επέτρεψε να εισβάλει στη Συρία, ξεπουλώντας έτσι τους κούρδους συμμάχους του.

Για να μη μιλήσουμε για τον ρόλο των «τριών γαμπρών» πίσω από τη θετική στάση του αμερικανού προέδρου απέναντι στην Τουρκία, που αποκάλυψαν οι έγκυροι «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Πρόκειται για τον υπουργό Οικονομικών της Τουρκίας που «επιβλέπει» τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις και συνόδευσε τον πεθερό του Ερντογάν στην Ουάσιγκτον, τον γαμπρό ενός τούρκου επιχειρηματία που είναι εταίρος του κατασκευαστικού ομίλου Τραμπ (εξ ου και ο «Τραμπ Τάουερ» στην Κωνσταντινούπολη) και τον γαμπρό του Τραμπ, Τζάρεντ Κούσνερ, που ανακατεύεται σε όλα και είναι ο εμπνευστής εκείνης της περιώνυμης «Συμφωνίας του Αιώνα» για τη λύση του Παλαιστινιακού, που υιοθετεί σχεδόν όλες τις απαράδεκτες θέσεις του ακραίου Νετανιάχου.

Και το ερώτημα είναι αν τα έχουν αντιληφθεί όλα αυτά στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών για να βρούμε και εμείς κανένα γαμπρό για να καλοπιάσουμε τους Αμερικανούς, αντί να τους προσφέρουμε μόνο βάσεις χωρίς ανταλλάγματα.