ΠΑΣΟΚ : Επιστολή – κόλαφος από τον Στέφανο Ξεκαλάκη για το συνέδριο

Την αποχή του από το συνέδριο – παρωδία του ΠΑΣΟΚ, όπως το χαρακτηρίζει, ανακοινώνει με επιστολή του ο Στέφανος Ξεκαλάκης, γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής.

Ο και στενός συνεργάτης του ευρωβουλευτή και εσωκομματικού αντιπάλου της Φώφης Γεννηματά, του Νίκου Ανδρουλάκη τονίζει ότι θα είναι απών από το συνέδριο αλλά δηλώνει παρών στον αγώνα για τη δημιουργία ενός θεσμικού κόμματος αρχών.

Εξαπολύει σφοδρή επίθεση σε ορισμένους κύκλους της Χ. Τρικούπη λέγοντας: «

«Δυστυχώς όμως, για το χώρο και τη χώρα η απελθούσα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και το τυχοδιωκτικό περιβάλλον που την πλαισιώνει και τη συνεπικουρεί έχουν διαφορετικές στοχεύσεις και σκοπιμότητες.

Προτιμάνε ένα μικρό, περιχαρακωμένο και ελεγχόμενο κόμμα, προκειμένου να διατηρήσουν τα σκήπτρα της μικροεξουσίας τους».

Ολόκληρη η επιστολή του Στέφανου Ξεκαλάκη έχει ως εξής:

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.

ΔΗΛΩΝΩ

ΑΠΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΗΜΕΝΟ «ΣΥΝΕΔΡΙΟ»-ΠΑΡΩΔΙΑ ΠΟΥ ΘΑΝΑΤΩΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ, ΩΣ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.

ΠΑΡΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΑΡΧΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣΕΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Με την επικείμενη έναρξη του «συνεδρίου»-παρωδία, που θα έχει όμως ένα οδυνηρό αποτέλεσμα, καθώς καταργεί πολιτικά το ΠΑΣΟΚ μας, κλείνει τύποις και ο δικός μου κύκλος στη θέση του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ.

Ένας κύκλος που περιλάμβανε δύο περιόδους.

Την πρώτη, κατά την οποία είχα καθημερινή, ουσιαστική πολιτική και κομματική δραστηριότητα και η οποία ξεκίνησε από την ημέρα εκλογής μου στις 19/07/2015 μέχρι και τις 25/04/2017, όταν αντιδημοκρατικά και αντικαταστατικά αφαιρέθηκαν οι αρμοδιότητες τόσο από εμένα, όσο και από το σύνολο των αιρετών οργάνων του ΠΑΣΟΚ.

Και τη δεύτερη, κατά την οποία δεν έπαψα ούτε μια ημέρα να παλεύω για την ύπαρξη και λειτουργία ενός θεσμικού κόμματος αρχών και αξιών, που αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για την αύξηση της κοινωνικής επιρροής ενός φορέα που δηλώνει προοδευτικός και σοσιαλδημοκρατικός.

Ένας διαρκής και αδιάκοπος αγώνας για τη δικαίωση του ΠΑΣΟΚ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ, η οποία, κατά την κρίση μου, θα ερχόταν μέσα από την ανακατάληψη του κυρίαρχου ρόλου στον αριστερό προοδευτικό πόλο του πολιτικού μας συστήματος. Μια δικαίωση που, δυστυχώς, όχι απλά δεν ήρθε, αλλά σήμερα εξελίσσεται  στην ακύρωση των αγώνων εκατοντάδων χιλιάδων προοδευτικών πολιτών δια μέσου της ουσιαστικής κατάργησης του ΠΑΣΟΚ.

Όλοι όσοι είμαστε ΠΑΣΟΚ, ιδεολογικά και συναισθηματικά κι όχι από ωφελιμισμό και ματαιοδοξία, αναγνωρίζουμε πόσο σημαντική είναι η τιμή και η ευθύνη εκλογής στη θέση του Γραμματέα του κόμματος.

Κατά την 7^η σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του     ΠΑΣΟΚ, στις 22/04/2017, βρέθηκα προ ενός σημαντικού διλλήματος. Ή θα τιμούσα το ρόλο που μου είχε αναθέσει η Κεντρική Επιτροπή, διαφυλάττοντας παράλληλα την αξιοπρέπειά μου και το κύρος του θεσμού του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ ή θα υπέκυπτα στις σειρήνες που με καλούσαν να προβώ σε ηθικές και αξιακές εκπτώσεις για να διατηρήσω τα «κεκτημένα» και να διασφαλίσω, ως εξαργύρωση της ανοχής στη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε ιδιωτικό κόμμα, την προσωπική πολιτική μου ανέλιξη.

Επέλεξα, όπως ήταν φυσικό για μένα, το πρώτο, με τα γνωστά αποτελέσματα…

Επ’ ευκαιρίας της τυπικής ολοκλήρωσης της θητείας μου, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους εσάς τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ με τους οποίους συμπορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια.

Χρόνια δύσκολα τόσο για την παράταξη, όσο και για εμένα που, από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων μου, βίωσα την εσωτερική υπονόμευση μέσω του αποκλεισμού μου από τα Μ.Μ.Ε., της διαστρέβλωσης των θέσεων μου, της διασποράς ψευδών ειδήσεων σε ότι αφορά στο πρόσωπό μου και του οργανωτικού μποϋκοτάζ των δημοσίων, ανά την Ελλάδα, εξορμήσεών μου για την ενίσχυση του κόμματος.

Ιδιαίτερη μνεία θα ήθελα να κάνω σε όσους είστε Γραμματείς και μέλη των Νομαρχιακών και Δημοτικών Οργανώσεων. Χωρίς εσάς δε θα μπορούσα να σταθώ, όχι μόνο εγώ, αλλά ούτε καν το κόμμα.

Σίγουρα στην πάροδο 52 μηνών θα υπήρξαν πράξεις και θέσεις, οι οποίες δε θα σας έβρισκαν όλους σύμφωνους. Άλλωστε, δεν ήταν λίγες οι φορές που υπήρξαν έντονες διαφωνίες και πολιτικοί διαξιφισμοί.

Έτσι είναι όμως η πολιτική και αυτό αποτελεί υγεία, σε αντίθεση με τις ψευδεπίγραφες ομοφωνίες που παρουσιάζονται στα ανώτερα κλιμάκια.

Έτσι έγινε μεγάλο και το ΠΑΣΟΚ, ευνοώντας τον πλουραλισμό, έχοντας ανεκτικότητα στη διαφορετική άποψη, ικανότητα στη σύνθεση και πίστη στα δημοκρατικά ιδεώδη.

Η ουσία είναι πως κάθε μου ενέργεια εκπορευόταν από τη θέλησή μου να ξανακάνουμε μεγάλη την παράταξη, για να προσφέρουμε στο λαό και στην πατρίδα. Ο καθημερινός τρόπος ζωής μου και της οικογένειάς μου, καθώς και ο τρόπος που πολιτεύομαι αποτελούν πειστήρια για του λόγου το αληθές.

Δυστυχώς όμως, για το χώρο και τη χώρα η απελθούσα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και το τυχοδιωκτικό περιβάλλον που την πλαισιώνει και τη συνεπικουρεί έχουν διαφορετικές στοχεύσεις και σκοπιμότητες.

Προτιμάνε ένα μικρό, περιχαρακωμένο και ελεγχόμενο κόμμα, προκειμένου να διατηρήσουν τα σκήπτρα της μικροεξουσίας τους.

Υπό την αγωνία τους να διατηρηθούν στην ηγεσία, μεταχειρίζονται διαρκώς αντιδημοκρατικές μεθόδους που καμία σχέση δεν έχουν με την κουλτούρα και την ηθική των κομμάτων της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Τελευταία πράξη αποτελεί το «συνέδριο» που εξαγγέλθηκε και θα διενεργηθεί με τρόπο αντικαταστατικό και αντιδημοκρατικό.

Ένα «συνέδριο» που αποφάσισε και υλοποιεί η απερχόμενη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χωρίς να έχει ούτε καν την έγκριση της πλειοψηφίας του οργάνου που η ίδια αντικαταστατικά διόρισε για τη διενέργεια του «συνεδρίου». Κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η συνεδρίαση ακόμα και αυτής της παράτυπα συγκροτημένης Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου, ουδέποτε είχε πραγματική απαρτία για να εκκινήσει τις εργασίες της την 1/11/2019 (Η εικόνα της αίθουσας που διεξήχθη η συνεδρίαση μιλάει από μόνη της).

Ένα «συνέδριο», χωρίς έναν, έστω, τύποις προσυνεδριακό διάλογο, το οποίο θα διαρκέσει, σύμφωνα με το δελτίο τύπου που εκδόθηκε, από το Σάββατο στις 17:00 έως την Κυριακή στις 18:00. Πρόκειται για διάρκεια χρόνου μικρότερη και από τις εργασίες μιας συνόδου κεντρικής επιτροπής!!!

Ένα «συνέδριο» το οποίο διεξάγεται για να επιμηκύνει παρανόμως τη θητεία της απερχόμενης προέδρου του ΠΑΣΟΚ και για να προβεί σε αλλαγή των άρθρων του καταστατικού προκειμένου να καταστήσει και επίσημα το ΠΑΣΟΚ κόμμα «σφραγίδα», καθ’ ότι πλέον Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα είναι ο Πρόεδρος του εκλογικού συνασπισμού ΚΙΝΑΛ, Πολιτικό Συμβούλιο το Πολιτικό Συμβούλιο του ΚΙΝΑΛ και Κεντρική Επιτροπή η Κεντρική Επιτροπή του ΚΙΝΑΛ.

Στην πραγματικότητα,  με την ψήφιση του νέου καταστατικού, το ΠΑΣΟΚ «πεθαίνει» πολιτικά και απλά «βαλσαμώνεται» προς χάριν ύπαρξης ενός ενεργού Α.Φ.Μ.

Αυτοί δηλαδή που με τις πολιτικές τους αποφάσεις και τις προκλητικές συμπεριφορές έδιωξαν τους ψηφοφόρους, αφαιρώντας από το κόμμα τη ζωτικότητά του, σήμερα σχεδίασαν και υλοποιούν την πολιτική του δολοφονία. Γι’ αυτό και το «συνέδριο» αυτό θα μείνει στην ιστορία ως “ΤΟ «ΣΥΝΕΔΡΙΟ» ΤΟΥ ΑΦΜ”.

Κατόπιν των ανωτέρω, είναι προφανές ότι η πολιτική μου συνείδηση και η προσωπική μου αξιοπρέπεια δε μου επιτρέπουν να παραβρεθώ σε ένα αντικαταστατικό και αντιδημοκρατικό, στημένο «συνέδριο» – παρωδία.

Δεν πρόκειται να δώσω καμία πολιτική νομιμοποίηση σ’ αυτούς που επιφυλάσσουν ένα ανέντιμο πολιτικό θάνατο στο κόμμα που επισφράγισε με τη θετική του παρουσία τα μεταπολιτευτικά χρονικά.

ΣΥΝΕΝΟΧΟ ΣΤΟ ΦΟΝΟ ΔΕ ΘΑ Μ’ ΕΧΕΤΕ!!!

Η ενέργεια αυτή αποτελεί το ελάχιστο δείγμα σεβασμού προς την οικογένειά μου, τους γονείς μου που με έκαναν κοινωνό των αρχών και ιδεών της 3^ης του Σεπτέμβρη, τους φίλους και συνοδοιπόρους μου από τα χρόνια της ΠΑΣΠ μέχρι και σήμερα, τους εκατοντάδες χιλιάδες συντρόφους που αγωνίστηκαν επί δεκαετίες μέσα από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ για μια καλύτερη Ελλάδα, τον ίδιο μου τον εαυτό.

Παραμένω στο φυσικό πολιτικό μου χώρο και εξακολουθώ να αγωνίζομαι για ένα θεσμικό κόμμα αρχών, με δημοκρατική, συλλογική λειτουργία και θέσεις σύμφωνες με τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.

Ένα κόμμα που στόχος του θα είναι να πρωταγωνιστεί στις πολιτικές εξελίξεις κι όχι απλά να διεκδικεί το ρόλο του ρυθμιστή. Γιατί, όπως απεδείχθη και στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, όταν επιφυλάσσεις για τον εαυτό σου ρόλο ρυθμιστή, ο λαός, στη διανομή των ρόλων, θα σε κατατάξει στο ρόλο του κομπάρσου.

Τη μάχη θα τη δώσω στο πεδίο της πολιτικής, της ηθικής και των αξιών κι όχι σ’ αυτό της ίντριγκας, του παρασκηνίου, της διαπλοκής και της καμαρίλας.

Αυτό το πεδίο είναι που μπορεί να βγάλει νικητές εκείνους που ζουν για την πολιτική κι όχι από την πολιτική. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, το παιχνίδι είναι στημένο από τους πατρόνες της διαπλοκής που θέλουν τους πολιτικούς υποχείρια στην υπηρεσία τους, γεγονός που αναπόφευκτα οδηγεί στη διατήρηση ενός εκμαυλισμένου πολιτικού κατεστημένου.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς,

Στέφανος Μ. Ξεκαλάκης