“Πάρε το τιμόνι αλλιώς”, φωνάζουν οι σύντροφοι στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μολονότι δεν αμφισβητείται ως αρχηγός, βλέπει ένα μεγάλο “αλλά”  να πλανάται πάνω από την Κουμουνδούρου και φυσικά στις οργανώσεις. Καταρχάς η πλατφόρμα εγγραφής μελών isyriza.gr δείχνει να μην προχωρά, ενώ ο προβληματισμός δεν περιορίζεται μόνον στο “άνοιγμα” του ΣΥΡΙΖΑ ή στο πόσο ΠΑΣΟΚ θα βάλουν, αλλά περισσότερο για την «αριστερή ταυτότητα» και την «ταξική απεύθυνση».

Στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται, οι κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα και η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, το επόμενο διάστημα, είναι το κρίσιμο. Ιδιαιτέρως, όταν έχει απέναντι μία κυβέρνηση που έχει ανοίξει χέρια στο κέντρο και φαίνεται πως έχει βάλει στόχο να κερδίσει τη μεσαία τάξη και να βελτιώσει τη τσέπη.

Η αντιπολιτευτική στάση και ρητορική θα αποτελέσει τη βασική προϋπόθεση για τη διεύρυνση του κόμματος, με πολλές φωνές να κάνουν λόγο για μία πολιτική δύναμη,  πειστική,που να είναι χρήσιμη για την κοινωνία,κάνοντας κάλεσμα σε δυνάμεις και πολίτες να συμπορευθούν μαζί της, με στόχευση τους νέους.

Το τρενάκι του τρόμου

Η ισορροπίες  μεταξύ “53+” και “προεδρικών” είναι σαν το τρενάκι του τρόμου, το οποίο πολύχρωμο τρενάκι στηρίζεται σε δύο λεπτούς άξονες, κουβαλώντας παράλληλα και ένα βαρύ φορτίο που λέγεται ΠΑΣΟΚογενείς.  Οι φυλές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει το “τελετουργικό” καλέσματος των “πνευμάτων” ενόψει του Συνεδρίου, με βαρύ brand name να παραμένει η τάση των “53+”, του Ευκλείδη Τσακαλώτου και άλλων πρώην υπουργών, που θα πρωτοστατήσουν στις ζυμωσεις εντός του κόμματος, κάνοντας συμμαχίες και τις απαραίτητα μασαζ στις οργανώσεις, με θέμα  την μετεξέλιξη του κόμματος, αντιστεκόμενοι στην πλατειά απεύθυνση, υπό το φόβο να μη μας πάρουν το κόμμα οι ΠΑΣΟΚοι.

Οι φυλές, όμως, έχουν διαφορές και ως προς το στίγμα της  αντιπολίτευσης: δημιουργική- προγραμματική ή ακραία, αν θα είναι “υπερ-αριστερή” ή θα θυμίζει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που όπως είπε ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι υπέρ του ΠΑΣΟΚ του οράματος. Εκεί, λοιπόν, είναι η μάχη. Φυσικά, υπάρχει το ενδεχόμενο η επόμενη ημέρα μπορεί να βρει το ΣΥΡΙΖΑ και με ένα νέο όνομα.

Έχουμε δηλαδή, ένα κόμμα, το οποίο από τους Αγανακτισμένους στις πλατείες,πέρασε στην κυβέρνηση με Μνημόνιο – με απώλεια ενός μεγάλου αριστερού ποσοστού όπως τους συντρόφους της ΛΑΕ. Υπέγραψε μέτρα, περικοπές και πλέον είναι στην αξιωματική αντιπολίτευση, έχοντας “γοητεύσει” ένα σημαντικό ποσοστό μελών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που δεν εκφράζονται από το κέντρο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Εν ολίγοις, έχει στους κόλπους του την Αριστερά- όπου μεταξύ άλλων υπερασπίζονται τα δικαιώματα με πυγμή, το αριστερό και μαζί και το  προοδευτικό πρόσημο. Στο μπλοκ της εσωτερικής αντιπολίτευσης, υπάρχουν μέλη που ήταν πρώην υπουργοί, με κάποιους να πατούν και στη βάρκα  των λεγόμενων προεδρικών (και στους “53”). Για παράδειγμα,ο κ. Αλέξης Χαρίτσης, η κ. Έφη Αχτσιόγλου κλπ.

Που διαφωνούν και που συμφωνούν οι φυλές

Σε γενικές γραμμές, οι “53”,  συμφωνούν μόνο στο ότι το 31,5% των εθνικών εκλογών είναι ποσοστό μη αμφισβήτησης του αρχηγού, αλλά και πως η  Ν.Δ είναι μία κακή κυβέρνηση που πρέπει να διώξει από την εξουσία. Ωστόσο, διαφωνούν στο πως και τι πρέπει να αλλάξουν.  «Κόκκινες γραμμές» να μην αλλάξει όνομα ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να διατηρηθεί η αριστερή ταυτότητα του κόμματος. «Προφανώς σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην αντιπολίτευση ένα από τα μεγάλα του καθήκοντα είναι η επάνοδός του στην κυβερνητική εξουσία. Αυτή όμως προϋποθέτει και μια διαδικασία αναστοχασμού, αποτίμησης και αυτοκριτικής από εμάς τους ίδιους, ώστε όταν επανέλθουμε στην κυβέρνηση να αποφύγουμε τα ίδια λάθη αλλά και να έχουμε από τώρα χαράξει, όσο αυτό είναι δυνατόν, έναν οδικό χάρτη υλοποίησης της πολιτικής μας μετά από τις αναγκαίες διορθώσεις και πιθανές αναθεωρήσεις».

Διαφωνούν και στη νερόβραστη, χωρίς στίγμα,ουσίας αντιπολίτευση, προωθώντας τη ριζοσπαστικοποίηση στις νέες συνθήκες, σε αντίθεση  με τη μετριοπάθεια ή την πορεία προς άγνωστες κατευθύνσεις. Δηλώνουν λοιπόν πως “οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πολλές φορές υποτονική και αμήχανη”. Ο ΣΥΡΙΖΑ  δεν έχει βρει ακόμα τον αντιπολιτευτικό βηματισμό του, σαν να μην έχει ξεκαθαρίσει τι έχει σκοπό να κάνει.

Διαφωνούν και με το να μηρυκάζουν σκάνδαλα  και κατηγορίες κατά της κυβέρνησης για διαφθορά και διαπλοκή. Οι 53+ έχουν διαφωνία με την ηγεσία και τους προεδρικούς και σε αυτό: «Όσο κι αν τα σκάνδαλα του παρελθόντος προσελκύουν κάποιο ενδιαφέρον, ειδικά στην αρένα της παραπολιτικής, δεν είναι βέβαιον πως είναι το θέμα που δίνει το προνομιακό στίγμα μιας αντιπολιτευτικής δύναμης της Αριστεράς».

Πρώην υπουργοί VS πρώην υπουργών

Οι  “53+” παραδέχονται πως χρειάζεται να αλλάξουν πολλά και τονίζουν πως πρέπει να μπει  φρένο σε φαινόμενα παραγοντισμού και προσωπικών στρατηγικών και να αλλάξουν λογικές κλειστών γραφείων, έπαρσης, αλαζονείας, φωτογραφίζοντας κάποιους πρώην κατοίκους του Μαξίμου επί ΣΥΡΙΖΑ, ενώ  με αιχμές δηλώνουν πως πρέπει να κλείσουμε την πόρτα στις κραυγές, σε μια δήθεν επιθετική πολιτική, που αναμφίβολα μας κόστισε και που ουδεμία σχέση έχει με την αναγκαία μαχητικότητα, αλλά και με την κουλτούρα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, φωτογραφίζοντας τις γραμμές “Πολάκη” και της αντιπολίτευσης “μπαχαλοποίησης” .Στο στόχαστεο,δεν αποκλείεται και ο Νίκος Παππάς, για τα θολά, χωρίς στόχευση, ανοίγματα που θέλει με την παρέα των ΠΑΣΟΚογενών.

Από την πλευρά τους, οι προεδρικοί κατηγορούν  την εσωκομματική αντιπολίτευση ότι έχει μία λογική υπέρ του «κλειστού» κόμματος και πως  δεν βλέπει την μεγάλη εικόνα, ενός κόμματος με ανοιχτές πόρτες, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μεγαλώσει. Δείχνουν προς την Προοδευτική Συμμαχία,που προέρχεται από μέλη του πρωην ΠΑΣΟΚ. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ηγετική ομάδα   έχουν επενδύσει στα πρόσωπα που ήρθαν στο κόμμα από το ΠΑΣΟΚ και γενικότερα στα στελέχη που ήρθαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί μία στρατηγική που απέδωσε,καθότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ένα σχετικά καλό ποσοστό στις εκλογές του Ιουλίου.  Οι προεδρικοί θέλουν μέσα από αυτές τις συνεργασίες να στείλουν και το μήνυμα για την ανάγκη στροφής του κόμματος προς το κέντρο. Παράλληλα, δεν δέχονται την κριτική μέρος του κόμματος περί αντιπολίτευσης χωρίς στίγμα, αποδίδοντας ότι δεν ακούγονται στο σύστημα των ΜΜΕ και των συμφερόντων.

Και το 3%

Υπάρχει όμως και μία φυλή, πιο κοντά στο 3%, που επιμένει να πιστεύει ότι ο  ΣΥΡΙΖΑ, είχε ανοδική πορεία γιατί ανταποκρίθηκε στις πολλαπλές και διαφορετικές κοινωνικές ανάγκες και όχι στους ΠΑΣΟΚούς. Δηλαδή, από τις τεράστιες κινητοποιήσεις,το κίνημα των πλατειών και γιατί ανέλαβε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές, με εφαρμογή του παράλληλου,κοινωνικού προγράμματος.

Υπάρχει και ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ – που αποτελείται και από προεδρικούς και ΠΑΣΟΚογενείς-που πιστεύει ότι η μετεξέλιξη του κόμματος   πρέπει να αποκτήσει στοιχεία με μοναδικό στόχο να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα μεγάλο,δυνατό κόμμα, και ο δεύτερος πόλος στο πολιτικό σύστημα. Αυτό που πρεσβεύουν είναι να γίνει ένα κόμμα με κύριο στόχο το προγραμματικό του λόγο, πρωτοστάτη στο προοδευτικό χώρο και να μην γίνεται τόσο ανάλωση στο πρόσημο, που έτσι και αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται κόμμα της αριστεράς.

Το νούμερο ένα ζητούμενο είναι η διερεύνηση. Κάποιοι έχουν ταχθεί και υπέρ της αλλαγής ονόματος και συμβόλων του κόμματος, με ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως οι “53+”),  αντιστέκονται εντόνως τονίζοντας πως «το κόμμα μας -και ασφαλώς όχι »παράταξη»- είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι όποιες αναζητήσεις για αλλαγή ονόματος ή για συμπλήρωσή του για να »χωρέσει» συμμάχους μπορεί να δημιουργήσει συγχύσεις. Για παράδειγμα, έχουν προταθεί ονόματα που παραπέμπουν ευθέως σε συμμαχικό σχήμα και όχι σε ενιαίο πολιτικό οργανισμό».

Headlines