Κανένας «εμφύλιος» και όλα όσα κυκλοφορούν σε… πρωτοσέλιδα. Ο εμφύλιος θέλει τουλάχιστον δύο που ανήκουν ή εκπροσωπούν το ίδιο. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης σε ό,τι αφορά στον Ολυμπιακό είναι μόνος του. Και δεν πρόκειται για κάτι νέο.

Από το καλοκαίρι του 2010: Για το ποδόσφαιρο, για τον Ερασιτέχνη. Για το «όνειρο» του κορυφαίου αθλητικού οργανισμού της χώρας. Μέσα στην αντάρα της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που βρήκε τον τόπο μας από το τον πόλεμο και έπειτα. Μόνος του. Και από ένα σημείο και έπειτα κόντρα σε όλους. Για τον Ολυμπιακό.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν για τον Ολυμπιακό. Και θα μπορούσε με έναν τρόπο να είναι ακόμη. Για τις σπουδαίες αναμνήσεις. Για την προσφορά του. Αλλά και γιατί ο Βαγγέλης Μαρινάκης με τον δικό του τρόπο, με όσα έλεγε και κυρίως με όσα δεν έλεγε του άπλωνε σταθερά το χέρι της φιλίας.

Για χρόνια ολόκληρα ήταν απαγορευμένα, μια σειρά από «θέματα» που φρόντιζαν για το προφίλ του πρώην ιδιοκτήτη. Πράξη σεβασμού.

Η μεταβίβαση το καλοκαίρι του ΄10. Το Καραϊσκάκη που από το καλοκαίρι του 2009 άνηκε το μισό στον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη. Η εικόνα των ταμείων, αλλά και οι υποχρεώσεις του «πριν» που πήρε μαζί του το «μετά». Ο Ερασιτέχνης που σήμερα αποτελεί πρότυπο λειτουργίας για τα κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης.

Όλα αυτά δεν ειπώθηκαν για χρόνια, γιατί φρόντιζε ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Εκείνος που τα πλήρωσε από την τσέπη του.

Ακόμη και προχθές που πλέον ήρθαν στο προσκήνιο μια σειρά από αποκαλύψεις, ο νυν ιδιοκτήτης γράφει στον επίλογο της επιστολής του προς τον Σωκράτη Κόκκαλη «Σε καλώ ακόμα και τώρα να απαρνηθείς τους εχθρούς μας και να ξεκινήσεις να ονειρεύεσαι μαζί μας για το μεγαλείο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας».

Το πρόβλημα που προέκυψε με την περίφημη πια «εντολή έξωσης» δεν είναι Κόκκαλης-Μαρινάκης. Δυστυχώς είναι Κόκκαλης-Ολυμπιακός. Και αυτές οι 130 λέξεις της INTRAKAT λες και άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου. Όχι για το οικόπεδο που άνηκε στον Ολυμπιακό και το 2005 μεταβιβάστηκε στην κατασκευαστική εταιρία. Όπως λέει άλλωστε σήμερα η ΘΡΥΛΟΣ ΑΕ βρήκε ήδη άλλο.

Το θέμα δεν είναι κάποια τετραγωνικά μέτρα ή στρέμματα. Είναι ο τρόπος.

Αυτός «ξύπνησε» και όλα τα υπόλοιπα. Τα παλιά, αλλά και για όσα συμβαίνουν την τελευταία διετία-τριετία. Ποιος ξεχνά εκείνη τη φιέστα που ο Σωκράτης Κόκκαλης προσκλήθηκε αλλά δεν παρευρέθηκε; Την υποψηφιότητα του Πέτρου Κόκκαλη με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα όσα «έλουσε» προεκλογικά τους Ερυθρόλευκους λες και αντίπαλος του στην Ευρωβουλή θα ήταν ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη;

«Σταματήστε επιτέλους να εκτίθεστε και να δημιουργείτε προβλήματα στο Σύλλογο μας και επικεντρωθείτε στα έργα των αντιπάλων μας (γήπεδο ΑΕΚ) και στην επικείμενη συνεργασία σας με τον κ. Σαββίδη στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης» αναφέρει η αποψινή επιστολή με την υπογραφή του Γιάννη Βρέντζου προς την ΙΝΤRAKAT.

Λες και θέλει να σε βάλει να σκεφτείς. Όχι για τις επαγγελματικές συνεργασίες του τέως ιδιοκτήτη με τους νυν ιδιοκτήτες της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ που αυτή τη στιγμή αποτελούν την… αντίπερα όχθη. Αλλά για κάτι βαθύτερο: Αν αυτό το κομμάτι της Γης μέσα στο αθλητικό κέντρο του Ολυμπιακού, ανήκε στον Ιβάν Σαββίδη ή τον Δημήτρη Μελισσανίδη τι θα το έκαναν; Θα έστελναν εν τω μέσω της σεζόν χαρτί «έξωσης» στα τμήματα υποδομής ακόμη και του αντιπάλου τους;

«Αν είμαι εγώ ο στόχος, χτυπήστε εμένα, όχι τον Ολυμπιακό. Κάτω τα χέρια από τον Ολυμπιακό» είπε τον Μάρτη του 2005 ο Σωκράτης Κόκκαλης σε μια έκρηξη που έμεινε στην Ιστορία. Πως φτάσαμε στον Νοέμβρη του 2019, μόνο ο ίδιος μπορεί να γνωρίζει.

Το σίγουρο είναι πως πλέον τίποτα δεν είναι το ίδιο. Όχι για όσα λέγονται ή όσα έρχονται στην επιφάνεια για ιστορίες «ξεχασμένες». Αλλά για εκείνα που αισθάνεσαι…

Και όσο για τον Ολυμπιακό:

Ο Ολυμπιακός του 2019 είναι ισχυρός σε όλα τα επίπεδα.

Όσα έχει προσφέρει σε φιλανθρωπίες από το 2010 θα μπορούσαν να έχουν αγοράσει και άλλο αθλητικό κέντρο. Όχι ένα οικόπεδο…

Ο Ολυμπιακός του 2019 είναι πρώτος στην βαθμολογία της Σούπερ Λιγκ 1.

Είναι μοναδικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στα κύπελλα Ευρώπης και μάλιστα σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ.

Είναι εκείνος που κόντρα σε όλους, έφερε στο προσκήνιο μια σειρά από «μυστήρια» της Εξυγίανσης.

Είναι πρώτος σε εισιτήρια.

Πρώτος στην Ελλάδα σε χρηματιστηριακή αξία.

Με μεγάλη περιουσία για την εταιρία και όχι για τον ιδιοκτήτη της.

Με τεράστια κοινωνική προσφορά.

Και είναι ο κόσμος του μια «γροθιά».

Αυτός είναι ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη. Και δεν ζητά χάρες από κανέναν…

Headlines