Περί τσιγάρου και… ρουφιανιάς σε ένα Εθνος Ανάδελφον

Από την ημέρα που ανακοινώθηκαν τα αντικαπνιστικά μέτρα της κυβέρνησης, και ειδικά ο «μαγικός» αριθμός 1142 όπου γίνονται καταγγελίες, έχει σηκωθεί πολύς κουρνιαχτός.

Οι μεν αντικαπνιστές, που δεν αντέχουν άλλο τσιγάρο σε καταστήματα, νοσοκομεία ή άλλους δημόσιους χώρους, αμέσως το… αποθήκευσαν στο κινητό τους.

Και μάλιστα στις… γρήγορες επαφές ώστε να έχουν άμεση πρόσβαση και να κάνουν την καταγγελία τους με ταχύτητα.

Από την άλλη οι φανατικοί καπνιστές αλλά και οι καταστηματάρχες βλέπουν παντού… καταδότες, κουκουλοφόρους, καρφιά που είναι πρόθυμοι να καταγγείλουν και να πέσουν τα πρόστιμα.

Υπάρχουν κι εκείνοι που λένε ότι δεν μπορεί την ανικανότητα του κράτους ή την αδυναμία του Ελληνα να καταλάβει τα αυτονόητα και να γίνει μέλος μιας κανονικής χώρας, να την μετατρέπεις σε μαζικό… κίνημα καταδοτών.

Δεν μπορεί να γίνουν οι μισοί Ελληνες ρουφιάνοι και να βάζουν τις κουκούλες καταγγέλλοντας τους άλλους μισούς. Και δεν μπορεί αυτό να γίνει επειδή το κράτος αδυνατεί να εκπαιδεύσει τους καπνιστές σε μια διαφορετική αντιμετώπιση του «πάθους» τους.

Η αντικαπνιστική εκστρατεία πρέπει να ξεκινήσει από τα σχολεία, πρέπει να μπει στο DNA του Ελληνα από μικρός.

Όχι μόνο ως μάθημα για τις βλαβερές συνέπειες που μπορεί να έχει το κάπνισμα στους ίδιους. Αλλά και για το δικαίωμα του αντικαπνιστή να μην ανέχεται τον διπλανό του να ντουμανιάζει.

Και οι καπνιστές έχουν δικαιώματα, αλίμονο. Όμως, οφείλουν να καταλάβουν ότι σε κλειστούς χώρους ειδικά δεν μπορούν να καπνίζουν ανεξέλεγκτα.

Από την άλλη, δεν μπορεί να γεμίσει η χώρα ρουφιάνους. Οι καταστηματάρχες οφείλουν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Οφείλουν να δείξουν το δρόμο στους καπνιστές ότι δεν είναι ανεκτό το κάπνισμα ακόμη κι αν είναι ένας αυτός που θα διαμαρτυρηθεί.

Από την άλλη, το να κατηγορούνται συλλήβδην οι καταγγέλλοντες ως ρουφιάνοι, ειδικά με το βάρος που έχει μια τέτοια λέξη ιστορικά, είναι τεράστιο λάθος.

Εχουν οι Ελληνες χίλια μύρια θέματα να πλακώνονται. Δεν θα γίνει και το τσιγάρο ένα ακόμη «μνημείο μίσους» όπου ο ένας θα καταγγέλλει τον άλλο και στο τέλος θα δέρνονται κιόλας.

Ας σταματήσουμε, λοιπόν, τις βαριές κουβέντες κι ας εκπαιδευτούμε όλοι σε ένα και μοναδικό μάθημα. Ότι το τσιγάρο δεν μπορεί να γίνεται ανεκτό όταν σκοτώνει.

Ότι οι παθητικοί καπνιστές δεν μπορούν να υφίστανται την τυραννία του χαρμάνη επειδή έμαθε ο τελευταίος να είναι ανεξέλεγκτος.