Το Προσφυγικό ως ευκαιρία

Στο Προσφυγικό θα δοκιμαστούμε όλοι. Και όχι μόνον τα νησιά και οι πόλεις που θα αναλάβουν μέρος των ανθρώπων αυτών. Αλλά και η συνοχή, ο αφομοιωμένος μας πολιτισμός.

Δεν ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν πως θα αλλοιωθούμε από τους «ξένους». Δεν ανήκω σε αυτούς που χαιρέκακα θα έτρωγαν χοιρινό έξω από hot spots για να δείξουν πόσο ανθεκτική είναι η τοπικότητα και το «DNA» τους. Η Ιστορία της ανθρωπότητας για μένα – και φαντάζομαι για κάμποσους εκεί έξω – είναι Ιστορία μετακινήσεων. Και οι άνθρωποι συχνά αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους όχι για ευχάριστο λόγο.

Σήμερα ζούμε το παράλογο, οι χώρες που εμπλέκονται σε έναν πόλεμο, να εξεγείρονται από τις ορδές των ανθρώπων που προκαλεί η επέμβασή τους! Οι ηγεσίες της Δύσης οργίζονται με τις ροές που οι ίδιες δημιουργούν.

Στο Προσφυγικό θα δοκιμαστεί και η Ευρώπη. Οχι από κάποια αλλοίωση που θα επιφέρει η μαζική μετακίνηση – στην τελική οι ροές δεν είναι μεγάλες. Θα δοκιμαστεί από το εξής: Αν θα δείξει πως έχει σχέδιο υποδοχής και διαχείρισης. Αν θα δείξει πως παραμένει Ευρώπη του Διαφωτισμού και όχι των διαφόρων Ορμπαν και Σαλβίνι.

Σε αυτό το κάδρο θα δοκιμαστεί και η χώρα μας. Οχι οι απλοί άνθρωποι που στην τελική και σε διαφορετική και μαζικότερη εποχή ροής προσφύγων (2015-2016) επέδειξαν αλληλεγγύη. Θα δοκιμαστεί η σημερινή κυβέρνηση.

Η Νέα Δημοκρατία που υπερθεμάτισε για το μείζον θέμα, προεκλογικά, τώρα θα δείξει αν έχει σχέδιο. Και όχι ένα οποιοδήποτε σχέδιο αλλά αυτό που θα εναρμονίζεται με τη διεθνή νομοθεσία για τους πρόσφυγες και που θα σέβεται τα δικαιώματα που έχουν όταν ανήκουν σε εμπόλεμες χώρες. Ενα σχέδιο όχι του «κλείνω μια Μόρια, ανοίγω δέκα» αλλά φτιάχνω δομές υποδοχής, ελέγχου και φροντίδας.

Βεβαίως αυτό δεν θα σημαίνει πως θα παραιτηθεί από το να διατηρεί το Προσφυγικό βασικά ευρωπαϊκό θέμα. Δηλαδή θέμα που αφορά τα σύνορα της ΕΕ και όχι απλώς της Ελλάδας. Και να ασκεί πίεση – ακόμη και βέτο όπου μπορεί – για συμπεριφορές χωρών τύπου Βίζενγκραντ. Βεβαίως θα σκοντάψει στον εαυτό της. Στη ρητορική στελεχών της που νομίζουν πως θα γίνουν Σαλβίνι απ’ το Ιnstagram.

Σε διάφορους που ομιλούν «φυλετικά» και παράλογα για τις μετακινήσεις σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που το 2015- 2018 διήγε με επιτυχία τη μεγαλύτερη θαλάσσια επιχείρηση διάσωσης ανθρώπινου δυναμικού. Σε διάφορους που νομίζουν πως χαϊδεύοντας το κοινό των ακροδεξιών σάιτ, ράβουν αρχηγικά κοστούμια – σε μια χώρα που οι δημοκράτες είναι συντριπτικά πλειοψηφία. Θα σκοντάφτει στο γεγονός πως υποτίμησε το θέμα και λαϊκίστικα το απέδωσε στην «κυρία Τασία» (σ.σ. Χριστοδουλοπούλου) του ΣΥΡΙΖΑ που υποτιθέμενα προσκαλούσε τους πρόσφυγες στη χώρα μας.

Η έκκληση του Τάκη Θεοδωρικάκου να βάλουν όλοι πλάτες, είναι σωστή. Και είναι και πατριωτική. Το ίδιο και η συναίνεση που δείχνει στο σχέδιο ο Αλέξης Τσίπρας. Βεβαίως την ευθύνη του πολιτικού και επιχειρησιακού σχεδίου την έχει η σημερινή κυβέρνηση. Τα στελέχη της και οι υπουργοί της. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Δική τους πρέπει να είναι η έγνοια να εκπέμψουν ένα σήμα ευρωπαϊκό και να μην καταχωρηθούν στην όχθη του Ορμπαν. Δική τους ή ιστορική ευκαιρία να παραμείνουμε στην Ευρώπη της αλληλεγγύης. Είναι όμως και μια καλή ευκαιρία να μετρηθούν πολλοί.