Η γνωστή τραγουδίστρια και συγγραφέας Γιοβάννα μίλησε για πολλά από την Eurovision μέχρι και τον Μίμη Πλέσσα.

Έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο Zapppit και μίλησε για όλα.

Είστε η ερμηνεύτρια που τραγούδησε υπέροχα και όπως αποδείχθηκε διαχρονικά δύο πολύ γνωστά τραγούδια του Μ. Θεοδωράκη, το Aν θυμηθείς το όνειρο μου και την Μυρτιά, σε ενορχήστρωση Μ. Χατζηδάκη. θα ήθελα να σας ρωτήσω αν είχατε τότε ως νεαρό κορίτσι αντιληφθεί την καλλιτεχνική προίκα που θα σας άφηνε εκείνη η συνεργασία;

Συνειδητοποίηση δεν υπήρχε.  Τώρα συνειδητοποιώ το τι μου δόθηκε, το τι ήμουν. Τώρα, σε ώρα απολογισμού, βλέπω τί έκανα, γιατί πάλεψα, τι κατάφερα. Για το γράψιμο πάλεψα και παλεύω , για το τραγούδι, τότε, όχι. Ερχόταν και το υπηρετούσα. Τώρα βλέπω πόσο μου έλειψε. Τώρα κατάλαβα ότι αν και η ρίζα μου είναι η Ποίηση, είμαι πρώτα απ’ όλα τραγουδίστρια. Η φωνή μου είμαι εγώ έλεγα. Στη φωνή μου βγαίνει η Ποίησή μου λέω τώρα. Φωνή και Ποίηση Ένα. Φωνή και Ποίηση = Εγώ. Δεν τα ξεχωρίζω.

Ζήσατε στιγμές μεγάλης δόξας στην πρώην Σοβιετική Ένωση αφού τα κοντσέρτα που κάνατε εκεί έφτασαν τα 150 και οι δίσκοι σας με τη Συμφωνική Ελαφράς Μουσικής της Μόσχας πουλήθηκαν κατά εκατομμύρια. Αλήθεια, τι θυμάστε από εκείνη την εποχή;

Η Σοβιετική, τότε Ένωση, μου έδωσε το «Άξιον Εστί» που έχω στη «Βαλίτσα» μου.  Ό,τι και να πω είναι λίγο. Άφησα εκεί ένα κομμάτι της ψυχής μου κι έχω ένα κομμάτι της δικιάς τους ψυχής που με συντροφεύει από τότε. Μεγάλο δώρο. Θα μπορούσα να λέω και να μην τελειώνω. Πριν πέντε χρόνια με κάλεσαν στη Μόσχα και έλαβα μέρος στις εκδηλώσεις που έγιναν εκεί για τα 25 χρόνια του Ελληνορωσικού Συνδέσμου. Ναι, ταξίδεψα και ύστερα από πενήντα χρόνια ξανατραγούδησα μπροστά στο Ρωσικό κοινό. Ενώ το 2011 με κάλεσαν στην αγαπημένη μου Γεωργία για να τραγουδήσω στο μεγάλο τους γκαλά που γίνεται κάθε χρόνο στις γιορτές για την Πρωτεύουσά τους. Τότε και σε επίσημη τελετή, ο Δήμαρχος με αναγόρευσε Επίτιμη Πολίτιδα της Τιφλίδας, δίνοντάς μου το Κλειδί της. Ακόμα συγκινούμαι όταν σκέπτομαι τις πολύ τιμητικές βραδιές που μου αφιέρωσαν  σύλλογοι από σημαντικές γυναίκες. Ειλικρινά ένιωσα τόσο ζεστά, τόσο καλά μαζί τους! Έχω πολλά δώρα από του Γεωργιανούς: Δώρα από τον Πατριάρχη της Γεωργίας Ηλία τον Β, που τον αγαπώ πολύ και εύχομαι να είναι πάντα καλά, όσο και από τον κόσμο που με αναγνώριζε σε δρόμους, σε πλατείες σε ξενοδοχεία. Παντού.

Μιλήστε μας για ένα άλλο μεγάλο σας τραγούδι, το «Τι κρίμα» και τις επανεκτελέσεις του από την Τζένη Βάνου μέχρι την πιο πρόσφατη από την Ελεονώρα Ζουγανέλη. Ο Μίμης Πλέσσας που σας έγραψε το τραγούδι, εξακολουθεί στα 95 χρόνια του να είναι ενεργός καλλιτεχνικά και θα ήθελα να σας ρωτήσω αν έχετε σκεφθεί το ενδεχόμενο μιας νέας συνεργασίας μαζί του.

Με το Μίμη όχι πια. Εκτός από τότε που τον κάλεσα μαζί μου να διευθύνει το «Τι Κρίμα» που το είχα επιλέξει για το φεστιβάλ της Πολωνίας και στη συνέχεια να διευθύνει τα κοντσέρτα μου στη Ρωσία, δεν συνεργαστήκαμε ποτέ. Συνεργάτης ήταν με τη Τζένη. Με μένα όχι. Σπάνια να βρεθούμε σε εκπομπές και μια φορά στο Λυκαβηττό. Τώρα βαδίζω, όπως στις περισσότερες εποχές μου, μόνη μου.

Η Ζουγανέλη είναι ένα κορίτσι δυνατό, συνειδητοποιημένο. Έχει ωραία φωνή και όλα τα προσόντα. Και κυρίως, είναι ελεύθερη-Ας είναι καλά οι γονείς της. Έχει τον εαυτό της και ξέρει πολύ καλά τι θέλει. Μ’ αρέσει  που είναι αισθαντική, που ντύνεται το κάθε τραγούδι. Μ’ αρέσει και η δύναμη που ξεπηδάει όταν τραγουδάει. Πιστεύω ότι θα γινόταν και καλή ηθοποιός. Το Τι κρίμα το είπε με δικό της τρόπο. Το Ντύθηκε κι αυτό.  Εύχομαι να κερδίσει, μέρα τη μέρα, το δρόμο που της ανοίγεται. Όσο για τη Τζένη, ας είναι καλά εκεί που είναι, τραγούδησε στα πρώτα της βήματα το Τι Κρίμα. Η φωνή της τότε ήταν πολύ λεπτή, αλλά, με τα χρόνια έγινε η Τζένη που αγαπήσαμε. Δίδαξε σε όλους τι είναι συναίσθημα, τι  ερμηνεία. Άφησε κι εκείνη τη σφραγίδα της.

Tο 1965 συμμετείχατε στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision εκπροσωπώντας την Ελβετία. Αληθεύει ότι ήσασταν η πρώτη Ελληνίδα τραγουδίστρια που διαγωνίστηκε με άλλη χώρα;

Δεν είναι αλήθεια. Πριν από μένα, εκπροσώπησαν το Λουξεμβούργο ο Τζίμης Μακούλης και η Νάνα Μούσχουρη. Μετά από μένα και η Βίκυ Λέανδρος. Ύστερα ήρθε στην Ελλάδα η τηλεόραση και προχώρησαν τα πράγματα.

Ποια είναι η άποψή σας για τα σημερινά τηλεοπτικά talent shows; Θα αποδεχόσασταν πρόταση ως μέλος κριτικής επιτροπής σε αυτά;

Μ’ αρέσει ο συναγωνισμός που γίνεται με βάση το όνειρο και την ελπίδα. Πάντα μου άρεσε, γι’ αυτό και λάμβανα μέρος σε φεστιβάλ. Τα παιδιά όλα είναι συγκινητικά. Πολλά από αυτά έχουν πολύ ωραίες φωνές και ταλέντο. Ακολουθούν βέβαια την εποχή τους,  δε γίνεται αλλιώς.  Αλλά θα ‘ρθει και γι αυτά η στιγμή, που θα ωριμάσουν καλλιτεχνικά και θα βρουν το δικό τους δρόμο.  Και όχι, δεν θα έλεγα ναι σε μια πρόταση να γίνω κριτής. Δε μου ταιριάζει. Άλλα ψάχνω. Είμαι αλλού.

Από τη νέα γενιά ερμηνευτών, υπάρχουν φωνές που ξεχωρίζετε;

Υπάρχουν θαυμάσιοι τραγουδιστές, που ξέρουν γιατί τραγουδούν. Που με τον τρόπο τους διδάσκουν. Γι’ αυτό και δεν ξεπερνιέται η αξία τους, ακόμα κι αν σταματήσουν το τραγούδι. Εννοώ εκείνους που πέρα από την χαρακτηριστική φωνή τους, επιλέγουν δυνατούς στίχους και μουσική ωραία παντρεμένη μαζί τους. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να ερμηνεύουν. Τραγουδάω και ερμηνεύω, είναι δυο διαφορετικά σε έννοια ρήματα.  Βέβαια όλα χρειάζονται. Και τα τραγούδια της ξεκούρασης, του γλεντιού, της χαράς, του καημού, της ξενοιασιάς… Όλα. Και οι εκφραστές τους,  επιτελούν έργο.

Headlines