Η Ευτέρπη η κουτσομπόλα κι η Ψωνάρα η θεά

Εμείς τα αδέσποτα τα λέμε Μιχάλη. Λούκι Λουκ. Γαρδένια. Μιτσίκο. Τρελή. Μπουρμπουλήθρα. Είναι οι γάτες που ταΐζουμε με τον άντρα μου στη γειτονιά μας. Αδέσποτες, παρατημένες, κουκλάρες όλες, κάθε μια με τον δικό της τύπο και το δικό της στιλ.

Μπορεί στη Μιτσίκο να λείπει το ένα ματάκι, το άλλο όμως είναι αμυγδαλωτό και σμαραγδένιο. Ο Μιχάλης έχει μια πληγή στον λαιμό κι ο άλλος κύριος που ταΐζει τού δίνει χάπια και αντιβίωση. Η Τρελή είναι όνομα και πράμα. Σνομπάρει το κεσεδάκι και μόλις πάμε να φύγουμε, βάζει τις φωνές τύπου ωραίος τρόπος με παρατάτε νηστικιά και διψασμένη. Η Γαρδένια είναι πολύ αριστοκρατική αν και all time classic κεραμιδόγατα. Ισως η μάνα της δούλευε υπηρετριούλα και πήγε με τον γιο του αφεντικού, τι να πεις συμβαίνουν αυτά.

Εχουμε και την κυρά Ευτέρπη. Αυτή είναι φτυστή κάτι γιαγιάδες που κάθονται στο πεζούλι και κουτσομπολεύουν τους περαστικούς. Να η αντροχωρίστρα, πω πω Νίτσα μέχρι τον αφαλό της φτάνει η φούστα, πότης μέγας ο Θανάσης της Βασιλικής, όξος ο στόμας της, όξος και χολή.

Εχουμε και την Ψωνάρα που είναι πανέμορφη και το ξέρει, εξού και μας κοιτά με ύφος δέκα καρδιναλίων. Και το μικρό που κάνει ντρίμπλες τόσο θεαματικές που θα τις ζήλευε και ο Αντετοκούνμπο. Πρώτο και καλύτερο στις κροκέτες και το νερό. Τον κοιτάνε και οι υπόλοιπες με ύφος «φάε πουλάκι μου να τα ρίξεις μπόι». Στυγνός εκμεταλλευτής το μωρό τι να λέμε.

Οι γάτες που φροντίζουμε με τον άντρα μου κι ένα ακόμα ζευγάρι εξαιρετικών ανθρώπων είναι δώδεκα. Οταν είναι έντεκα ανησυχούμε. Λείπει η κυρά Ευτέρπη, δεν είδα την Ψωνάρα πουθενά, να τώρα ήρθε ο Μιχαλάκης. Εχουμε οργανώσει τη σίτισή τους και τα αφήνουμε όλα καθαρά και περιποιημένα. Πολλά πήλινα μπολάκια και ξηρά τροφή κι άλλα τόσα με νερό. Ενα που είναι φοβικό το ταΐζει ο Γιώργος χωριστά από τα άλλα. Εχουμε και μια σούπερ δυναμική και δραστήρια ομάδα τον Ζω.Φι.Ψυ. (Φιλοζωική Ενωση Προστασίας Αδέσποτων Δήμου Φιλοθέης – Ψυχικού) που κάνει ό,τι μπορεί και κυρίως ό,τι δεν μπορεί για να βοηθήσει τα ζωάκια της γειτονιάς μας. Σπουδαίοι άνθρωποι με αγάπη, πάθος και όραμα: τους χρωστάμε πολλά.

Δεν ξέρω τι φάση παίζει με την ποινικοποίηση της σίτισης των αδέσποτων. Δυο επιστολές έχει στείλει στην ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. η Πανελλήνια Ζωοφιλική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία (ΠΦΠΟ) για ορισμένες περιπτώσεις παρερμηνείας του νόμου αλλά δεν πήραν καμία απάντηση – έως τώρα τουλάχιστον.

Στο μεταξύ ο αστυνομικός στη Λήμνο έβαλε πρόστιμο 6.000 ευρώ σε μια γυναίκα που τάιζε αδέσποτα στην αυλή της. Υστερα από παρέμβαση της ΠΦΠΟ προς την κτηνιατρική υπηρεσία του Δήμου το πρόστιμο διεγράφη ως μη νόμιμο και ακυρώθηκε. Εννοείται.

Το δεύτερο κρούσμα αφορούσε ζωόφιλη που τάιζε τρεις γατούλες στην αυλή της. Της έβαλαν πρόστιμο 600 ευρώ για κάθε γατάκι. Πάλι το ΠΦΠΟ επενέβη – ν’ αγιάσουν τα χεράκια τους – κι ακυρώθηκε το πρόστιμο.

Εμείς τα ταΐζουμε και θα τα ταΐζουμε τα γατάκια μας. Χειμώνα καλοκαίρι, βρέξει χιονίσει εμείς θα καθαρίζουμε προσεκτικά τα μπολάκια τους. Θα τα γεμίζουμε με ξηρά τροφή και καθαρό νεράκι. Ούτε αποφάγια ρίχνουμε, ούτε ρυπαίνουμε, ούτε ενοχλούμε κανέναν. Οι δε σκατόψυχοι της διπλανής πόρτας που την πέφτουν στον Γιώργο, μια χαρά βρίσκουν τον μάστορή τους.

«Θα φωνάξουμε την αστυνομία».

«Θέλετε να τη φωνάξω εγώ, μην μπαίνετε σε κόπο;».

Φεύγουν.

Εμείς τα αδέσποτα τα λέμε Μιχάλη. Λούκι Λουκ. Γαρδένια. Μιτσίκο. Τρελή. Μπουρμπουλήθρα. Ψωνάρα.

Εκεί στην ΕΛ.ΑΣ. ξεκαθαρίστε τα πράγματα και ξεκαθαρίστε τα τώρα. Γιατί εμείς τα αγαπάμε τα σκυλογατάκια μας. Και κανένας δεν θα μας πει ποτέ ότι είναι κακούργημα να ταΐζουμε την κυρά Ευτέρπη τη γλωσσού. Γιατί στο κάτω κάτω κάθε γειτονιά θέλει την κουτσομπόλα της.