Ο Σοφοκλής, που μυήθηκε στην τραγική τέχνη από τις τραγωδίες του Αισχύλου, εισήλθε στο διαγωνισμό των τραγικών ποιητών το 468 π.Χ., κατάφερε δε να κερδίσει γρήγορα το κοινό του και να εξασφαλίσει τη σταθερή εύνοιά του.

Αρχικά, ακολουθώντας παλαιότερη συνήθεια, πρέπει να υποδύθηκε ρόλους και ο ίδιος, στη συνέχεια όμως έπαψε να εμφανίζεται ως ηθοποιός.

Στις σημαντικές καινοτομίες που εισήγαγε στους δραματικούς αγώνες ο Σοφοκλής συγκαταλέγονται η αύξηση του αριθμού των μελών του χορού από δώδεκα σε δεκαπέντε, η εισαγωγή του τρίτου υποκριτή —σύμφωνα τουλάχιστον με την Ποιητική του Αριστοτέλη— και η διδασκαλία τριών τραγωδιών με διαφορετική υπόθεση, με άλλα λόγια η εγκατάλειψη της τριλογίας με το ενιαίο περιεχόμενο.

Ο επιγραφικός κατάλογος των νικητών στα Διονύσια αναφέρει δεκαοκτώ νίκες του Σοφοκλή, ο οποίος κατήγαγε νίκες και στα Λήναια.

Ο Σοφοκλής έγραψε περί τα 120 δραματικά έργα, από τα οποία σώζονται ακέραιες επτά τραγωδίες —Αίας, Αντιγόνη, Τραχίνιαι, Οιδίπους τύραννος, Ηλέκτρα, Φιλοκτήτης, Οιδίπους επί Κολωνώ— και αποσπασματικά ένα σατυρικό δράμα, οι Ιχνευτές.

Επίσης, σύμφωνα με το λεξικό της Σούδας, έγραψε παιάνες και ελεγείες.

Σχετικά με τη χρονολόγηση των δραμάτων του Σοφοκλή, έχουμε στη διάθεσή μας ελάχιστα σταθερά σημεία: ο Φιλοκτήτης διδάχθηκε το 409 π.Χ., ο Οιδίπους επί Κολωνώ το 401 π.Χ., δηλαδή μετά το θάνατο του ποιητή. Η χρονολόγηση της Αντιγόνης το 442 π.Χ. δεν είναι εξίσου ασφαλής.

Σύμφωνα πάντως με μια ευρέως διαδεδομένη άποψη, το αρχαιότερο από τα επτά σωζόμενα έργα του Σοφοκλή είναι ο Αίας, που ανάγεται πιθανώς στη δεκαετία 460-450 π.Χ.

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Α’)

Σοφοκλής, γλυκύτητα και μέτρο (Μέρος Β’)

Headlines