Το τελευταίο μπαράζ «μαργαριταριών» του Αλέξη Τσίπρα, όπου στην ίδια χύτρα ανακατεύτηκαν η Χούντα, η Κατοχή, το BBC και η Deutsche Welle, έδωσε μία ακόμη αφορμή για ένα ολονύκτιο πάρτι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η αλήθεια είναι ότι τα social media ψάχνουν για αφορμή να ξεσαλώσουν και δεν διστάζουν, προκειμένου να την ξετρυπώσουν, να βγάλουν αν χρειαστεί και από τη μύγα ξίγκι. Αλήθεια είναι επίσης πως όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου, υποπίπτουμε κατά καιρούς σε γλωσσικά ολισθήματα – τα περίφημα lapsus – που, ακόμη και εάν δεν προδίδουν για τις ανομολόγητες προθέσεις / επιθυμίες μας τόσα όσα διατείνονται οι φροϊδιστές ότι προδίδουν, αποκαλύπτουν σίγουρα την έλλειψη άνεσης στον προφορικό μας λόγο ή (στη χειρότερη περίπτωση) τα κενά στην παιδεία μας, από τα μικρά χαντάκια έως τα κολοσσιαία βάραθρα.

Γι’ αυτό άλλωστε μεμφόμαστε συνήθως τον πιο πρόσφατο πρώην πρωθυπουργό μας: εκεί όπου στους άλλους πρώην διακρίναμε (και συγχωρούσαμε) ένα τυπικό σαρδάμ λόγω αυξημένου άγχους ή μιας δύσκολα κοντρολαρισμένης αγοραφοβικής προδιάθεσης, στα «μαργαριτάρια» του δροσερού κι επικοινωνιακά άνετου αγοριού της Κουμουνδούρου διακρίνουμε κοπάνες από τα μαθήματα ή (στην καλύτερη για τον ίδιο περίπτωση) ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν ζόριζε ιδιαίτερα τα παιδιά του.

Οφείλουμε να παραδεχτούμε, ωστόσο, για λόγους δικαιοσύνης ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ο μοναδικός απόφοιτος από αυτό το τρισκατάρατο σύστημα, ούτως ώστε να εισπράξει το ανάθεμα στο ακέραιο. Από το ίδιο σύστημα αποφοίτησε και η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων, είτε ψηφίζουν τον Τσίπρα είτε ψηφίζουν τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ετσι εξηγείται και πώς, ανάμεσα στους δικούς του ψηφοφόρους, δεν συναντάμε μονάχα αντίστοιχα τζιμάνια με τον Τσίπρα, αλλά και αντίστοιχους αλιείς «μαργαριταριών» των πολιτικών του αντιπάλων.

Για κάθε πάρτι που στήνεται διαδικτυακά εις βάρος του, την ίδια ώρα στήνονται και πάρτι εις βάρος των πολιτικών του αντιπάλων. Δεν προλαβαίνει να ακουστεί από ένα διαδικτυακό διαμέρισμα το χλευαστικό σχόλιο «Ακου τι είπε πάλι ο άνθρωπος!» κι έρχεται καπάκι η πληρωμένη απάντηση από το απέναντι διαδικτυακό μπαλκόνι «Κοίτα ποιος μιλάει!».

Δεν μας ενοχλεί εάν εξευτελίζουν τον δικό μας πολιτικό αρχηγό από τη στιγμή που μας δίνεται η ευκαιρία να εξευτελίσουμε κι εμείς τον δικό τους. Αυτή η ανταπόδοση εξευτελισμού τείνει συν τω χρόνω να επιβληθεί στο Διαδίκτυο ως η κυρίαρχη μορφή ψυχαγωγίας.

Κάντε το και ως πείραμα, εάν βρείτε τον χρόνο και τη διάθεση. Επί μία εβδομάδα παρακολουθήστε διαδικτυακές σελίδες φίλα προσκείμενες στον ΣΥΡΙΖΑ: θα διαπιστώσετε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο μεγαλύτερος γκαφατζής από τότε που καταγράφονται οι γκάφες στην Ιστορία.

Την επόμενη εβδομάδα παρακολουθήστε φίλα προσκείμενες στη Νέα Δημοκρατία: θα διαπιστώσετε το ακριβώς ανάποδο. Εάν σας περισσεύει και άλλος χρόνος για χάσιμο, μπορείτε να επεκτείνετε την έρευνά σας και στις σελίδες των άλλων κομμάτων. Θα εξακριβώσετε ότι η χολή κοχλάζει, αλλά πάντοτε ακολουθείται και η πανάρχαια αρχή για να μη χαλάσει το κέφι της παρέας: «Ποτέ δεν κακολογούμε τους παρόντες».

Ενας ξένος παρατηρητής θα δυσκολευτεί να κατανοήσει πώς είναι δυνατόν να δίνονται λυσσαλέες και αμφίρροπες εκλογικές μάχες ανάμεσα στον Πιο Ιδιοφυή Ηγέτη της Χώρας και στον Πιο Ηλίθιο (εάν πιστέψουμε τις αντίστοιχες ιστοσελίδες)· υπό τοιαύτες συνθήκες, κάθε εκλογική μάχη θα έπρεπε να είναι κι ένας περίπατος.

Μάλλον κάτι άλλο θα πρέπει να συμβαίνει. Είτε όλοι οι Χαζοί έχουν μαζευτεί με τη μια παράταξη και όλοι οι Ξύπνιοι με την άλλη, είτε τους δέρνει όλους από κοινού η ίδια αυταρέσκεια. Μη σας πω ποια εκδοχή θα θεωρήσει πιθανότερη.

Headlines