Σκλήρυνση κατά Πλάκας: Χαρακτηριστικά και θεραπείες

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι δύσκολο να διαγνωστεί και, μέχρι στιγμής, δεν έχει καμία θεραπεία. Είναι μια χρόνια ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) που διαταράσσει τα νευρικά σήματα μεταξύ του εγκεφάλου και του υπόλοιπου σώματος.  Ωστόσο, σύμφωνα με νέα έρευνα, μπορεί να είναι δυνατόν να επιβραδυνθεί η εξέλιξή της. Ο σκοπός είναι να μην υπάρχουν μερικοί από τους κινδύνους για την υγεία που σχετίζονται με τις τρέχουσες θεραπείες.

Χαρακτηριστικά

Νέα έρευνα σε ποντίκια παρουσιάζει έναν μηχανισμό μέσω του οποίου είναι δυνατόν να επιβραδυνθεί η σκλήρυνση κατά πλάκας. Οι γυναίκες είναι δύο έως τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να λάβουν μια διάγνωση για τη ΣΚΠ και τα περισσότερα άτομα με ΣΚ είναι ηλικίας 20-50 ετών.

Τα συμπτώματα που μπορεί να έρθουν και να πάθουν ή να επιδεινωθούν περιλαμβάνουν μία πληθώρα συμπτωμάτων. Τέτοια είναι αδυναμία, θολή όραση ή τύφλωση, έλλειψη συντονισμού, έλλειψη ισορροπίας, πόνο, απώλεια μνήμης, αλλαγές στη διάθεση, κατάθλιψη, άγχος και – λιγότερο συχνά – παράλυση, μούδιασμα, ακινησία, ακράτεια ούρων ή κοπράνων κλπ.

Θεραπείες

Οι υπάρχουσες θεραπείες χωρίζονται σε θεραπείες 1ης και 2ης γραμμής. Οι θεραπείες 1ης γραμμής περιλαμβάνουν τις ιντερφερόνες β και την οξική γλατιραμέρη. Οι ιντερφερόνες χορηγούνται υποδορίως ή ενδομυϊκά και επιτυγχάνουν μειώνουν τις υποτροπές κατά 30-35% περίπου, αλλά περιλαμβάνουν παρενέργειες όπως αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης και αιματολογικές ή ηπατικές διαταραχές.

Οι θεραπείες 2ης γραμμής χορηγούνται όταν της 1ης γραμμής δεν έχουν πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Χορηγούνται σε ιδιαίτερα επιθετικές μορφές υποτροπιάζουσας ΣΚΠ. Οι θεραπείες 2ης γραμμής περιλαμβάνουν τη ναταλιζουμάμπη, τη φινγκολιμόδη και τη μιτοξανδρόνη.

Αυτή η θεραπεία εμποδίζει τα λευκά αιμοσφαίρια να περάσουν στον εγκέφαλο.  Είναι αρκετά αποτελεσματική, αλλά έχει υψηλό ρίσκο υγείας. Μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλοπάθεια που αδηγεί σε θάνατο ή αναπηρία.

Δεν υπάρχει επί του παρόντος καμία ελπίδα για μία εντελώς αποτελεσματική και χωρίς κίνδυνο θεραπεία. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα φάρμακα, κοινώς γνωστά ως φάρμακα κατά των Β-κυττάρων, τα οποία βοηθούν στη συγκράτηση των επιθέσεων και στην καθυστέρηση της εξέλιξης της αναπηρίας.

Έρευνα

Τώρα, μια νέα μελέτη του Πανεπιστημίου του Κέντρου Ερευνών Νοσοκομείου του Μόντρεαλ στον Καναδά έχει δείξει έναν τρόπο επιβράδυνσης της εξέλιξης της ΣΚΠ και ενδεχομένως υπέρβασης ορισμένων από τους κινδύνους για την υγεία που σχετίζονται με τις παραδοσιακές θεραπείες κυττάρων Β. Τ

«Οι θεραπείες με κυτταροκαλλιέργειες Β είναι αποτελεσματικές σε σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά καταστρέφουν όλα τα Β κύτταρα και μερικοί ασθενείς αναπτύσσουν καρκίνους και ευκαιριακές λοιμώξεις», δήλωσε ο Δρ Alexandre Prat, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και κάτοχος της Καναδικής έδρας για την έρευνα στα κράτη μέλη.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η ΣΚΠ οφείλεται στο ανοσοποιητικό σύστημα που επιτίθεται στον υγιή ιστό στο ΚΝΣ, προκαλώντας βλάβη που παρεμβαίνει στο νευρικό σύστημα σηματοδότησης του σώματος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προκύπτουν νευρολογικές διαταραχές που οδηγούν σε σοβαρής μορφής αναπηρία ειδικά χωρίς κάποια θεραπεία.

Εξήγηση

Συνήθως, ο αιματοεγκεφαλικός φραγμός προστατεύει τον εγκέφαλο από στοιχεία που θα μπορούσαν να τον βλάψουν. Έτσι, για παράδειγμα, κρατά τα Β λεμφοκύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, ή τα Β κύτταρα, να εισέλθουν στον εγκέφαλο.

Ωστόσο, σε άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας, αυτό το αμυντικό σύστημα δεν χρησιμεύει πλέον ως φραγμός, επιτρέποντας σε μεγάλο αριθμό λεμφοκυττάρων να εισβάλλουν στον εγκέφαλο και να επιτεθούν στη θήκη μυελίνης.

Η παρουσία των Β λεμφοκυττάρων στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό είναι ένας κλασικός δείκτης της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Αυτά τα κύτταρα στην ουσία προξενούν την προοδευτική-εξελικτική φύση της.