Η πρωταγωνίστρια Μυρτώ Αλικάκη παραχώρησε συνέντευξη στο DownTown Κύπρου και μίλησε στον Αλέξανδρο Πρίφτη για όλα!

Εσύ, έχεις τέτοιου είδους φιλίες στη ζωή σου;

Ναι, βέβαια. Οι φιλίες που έχω κάνει, είναι σταθερές στη ζωή μου και με κάνουν να νιώθω τυχερή και υπερήφανη που τις έχω. Είναι διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ τους, δεν ταιριάζουμε σε όλα – σε καμία περίπτωση δεν είναι σαν εμένα. Έχω φίλους όλων των ηλικιών: αρκετά μεγαλύτερούς μου, συνομήλικους μου και μικρότερης ηλικίας. Κι όμως, δένουμε μία χαρά. Ίσως επειδή δεν έχω αδέλφια -είμαι μοναχοπαίδι- η φιλία είναι σαν δεύτερη οικογένεια για μένα.

Η υποκριτική, ως τέχνη, επηρέασε την κανονική σου ζωή; «Υποδύθηκες» κάτι άλλο από αυτό που είσαι για να χτίσεις μια καλύτερη εικόνα του εαυτού σου;

Γενικά, όχι, δεν το έχω κάνει. Ανά στιγμές όμως, ναι. Σε ένα επαγγελματικό ραντεβού, θα είμαι περισσότερο ευγενής, πιο ευπρεπής από ό,τι είμαι στην καθημερινότητά μου. Θέλω να πω ότι δεν είμαι πάντα και παντού χύμα. Γίνομαι μία καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Όμως, όχι, δεν υποκρίνομαι στη ζωή μου. Φημίζομαι για την ευθύτητά μου.

Ψέματα λες;

Δεν μου αρέσουν τα ψέματα,. Συνήθως αποφεύγω να πω μία επώδυνη αλήθεια. Ο λόγος που δεν «φτιάχνω» ψέματα, είναι ότι μετά τα ξεχνάω και μπορεί να γίνω ρεζίλι. Οπότε, τα αποφεύγω. Όσο μεγαλώνω δεν βρίσκω θέση για ψέματα στη ζωή μου.

Στο θέατρο υποδύεσαι μία γυναίκα που έχει, μετά από πολλά χρόνια, μία φλογερή σχέση με τον άντρα της. Είναι εύκολο αυτό, στις μέρες μας, πιστεύεις;

Όχι, καθόλου. Ωστόσο υπάρχουν, αλλά δεν είναι πολλές. Κάποια ζευγάρια είναι «ζωντανά». Για να γίνει αυτό όμως, πρέπει να έχουν επιλέξει και οι δύο το σωστό και ο ένας να αφήνει τον άλλον να αναπνέει. Να υπάρχει κι ένα κομμάτι προσωπικής ζωής, πέραν του ερωτικού. Να έχεις φίλους, παρέες, και να τους βλέπεις. Να κάνεις πράγματα και εκτός του συντρόφου σου, ώστε να επιστρέφεις ανανεωμένος στη σχέση σας. Και δεν εννοώ άλλους ερωτικούς συντρόφους…

Ωστόσο, έχεις πει ότι η απιστία δεν είναι κάτι κακό, ότι ανανεώνει. Το πιστεύεις αυτό;

Κοίτα, ότι υπάρχει η απιστία, υπάρχει. Γιατί να κρυβόμαστε; Είναι κάτι που συμβαίνει. Όμως, έχει σημασία ο τρόπος και ο λόγος που μπορεί να συμβεί. Το έχω συγχωρέσει. Πόνεσα, αναρωτήθηκα, αλλά το συγχώρησα. Είναι πιο εύκολο να συγχωρήσω εγώ την απιστία, παρά να πάω και να πω ότι το έκανα και να ζητήσω συγνώμη. Το να σε απατήσει κάποιος, δεν φταις. Είσαι ο αποδέκτης του πράγματος. Στο άλλο, είσαι ο θύτης. Η απιστία πάντα γινόταν – ειδικά από την πλευρά των ανδρών που πάντα είχαν ελευθερία κινήσεων. Πλέον, το κάνουν εύκολα και οι γυναίκες. Είναι μέσα στη ζωή. Κι όταν γίνεται κατ’ εξαίρεση, πιστεύω ότι είναι κάτι λογικό και σχεδόν υγιές που μπορεί να συμβεί, δήλωσε με ευθύτητα η Μυρτώ Αλικάκη.

Γιατί είναι υγιές;

Γιατί όταν είσαι πολλά χρόνια με έναν άνθρωπο, μπορεί κάποια στιγμή να ζητάς επιβεβαίωση. Μπορεί να θες μία συγκίνηση. Να έχεις χίλια προβλήματα και να θες μία εκτόνωση. Γενικά μιλάω, μην παρεξηγηθώ. Το θέμα είναι τι είδους απιστία είναι. Μιλάμε για κάτι σαρκικό της μίας φοράς ή μία παράλληλη σχέση; Έχει άλλη βαρύτητα αυτό. Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που, μετά από μία απιστία, έχουν επαναπροσδιορίσει τη σχέση τους. Δεν λέω ότι είναι ο ιδανικότερος τρόπος, αλλά δεν παύει να είναι ένας τρόπος. Θεωρώ την απιστία ανθρώπινη κατάσταση, παραδέχτηκε η Μυρτώ Αλικάκη.

Σήμερα, θα ήθελες να ερωτευτείς;

Δεν έχω την ίδια όρεξη που είχα κάποτε. Και γιατί κουβαλάω κι εγώ διάφορα μέσα μου κι επειδή είμαι πολύ πιο κουρασμένη από όσο ήμουν μικρότερη. Όμως, την ημέρα που θα πάψω να ελπίζω στον έρωτα, θα έχω γεράσει κιόλας. Ο έρωτας με κάνει να νιώθω ζωντανή. Δεν θα ήθελα να σκέφτομαι ότι έχω τελειώσει με αυτό το θέμα, αλλά δεν είμαι και αιθεροβάμων ότι θα συμβεί πάλι εύκολα, όπως κάποτε. Απλά, ελπίζω ότι θα βρεθεί στη ζωή μου ένας σημαντικός σύντροφος.

Που θα μείνετε για πάντα μαζί;

Ε, τώρα, το «για πάντα» ποιος το ξέρει; Συμβαίνει σε κάποια ζευγάρια. Σε κάποια άλλα, όχι. Είναι θέμα θέλησης των δύο, αλλά και συγκυριών.

Πιστεύεις ότι αν έμενες μόνιμα στο Παρίσι όπου γεννήθηκες, θα είχες άλλη πορεία; Θα ήσουν μία άλλη Μυρτώ;

Σίγουρα θα ήμουν μία άλλη. Δεν ξέρω πού θα ήμουν ή τι θα έκανα, αλλά δεν θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα. Η ζωή μας αποτελείται από τα «ναι» και τα «όχι» που λέμε. Επιλογές είναι όλα. Εγώ μεγάλωσα σε ένα σπίτι, ως μοναχοπαίδι, με πολλή αγάπη. Ό,τι προβλήματα και να είχαν μεταξύ τους οι γονείς μου, τα έλυναν, χωρίς να τα μεταφέρουν σε μένα. Μόνο αγάπη με γέμισαν. Και το μεγαλύτερο δώρο που μου έκαναν ήταν ότι με άφησαν να αναπτυχθώ ως προσωπικότητα, δίνοντάς μου ελευθερία. Έκανα, θυμάμαι, πολλά πράγματα μόνη μου κι έγινα επιβιωτική: γύριζα σπίτι μετά από το σχολείο, έτρωγα κι έκανα τα μαθήματά μου μόνη μου. Είχα ευθύνες δικές μου που έπρεπε να διεκπεραιώσω. Ωρίμασα γρήγορα, κατέληξε η Μυρτώ Αλικάκη

Headlines