Μπορούν να μπουν οι διαδηλώσεις σε καλούπια; Μπορούν φοιτητές που έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με ένα «γκρίζο» πανεπιστήμιο ή εργαζόμενοι που νοιώθουν ότι θίγονται από αντεργατικούς νόμους να υπακούσουν σε ντιρεκτίβες και νόμους;

 Περνάει, όπως ευαγγελίζεται η κυβέρνηση η… κανονικότητα από τους δρόμους και τις διαδηλώσεις;

 Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μετράει σχεδόν πέντε μήνες στην εξουσία. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχει ψηφίσει σειρά νομοθετημάτων με ορισμένα εξ αυτών να είχαν προαναγγελθεί στο διάστημα που η ΝΔ ήταν αξιωματική αντιπολίτευση.

 Ένα από τα πρώτα, ήταν η κατάργηση του πανεπιστημιακού  ασύλου το οποίο όσο και αν ταλαιπωρήθηκε τα προηγούμενα χρόνια από επαγγελματίες μπαχαλάκηδες – άσχετους σε αρκετές περιπτώσεις με τα ΑΕΙ – ήταν συνδεδεμένο με την ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών από κάθε λογής φοιτητές.  Αριστερούς, δεξιούς, αριστεριστές, αναρχοαυτόνομους, σοσιαλιστές, κομμουνιστές κ.α.

 Παρά το γεγονός ότι η κατάργηση του ασύλου συνοδεύτηκε από αρκετές μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις .

 Παρά το  γεγονός ότι οι αστυνομικές δυνάμεις δεν δίστασαν να εισβάλουν στο Οικονομικό πανεπιστήμιο προκειμένου να πιάσουν από το… αυτί φοιτητές που ήθελαν να σπάσουν το «λοκ άουτ» του πρύτανη και να πραγματοποιήσουν συνέλευση.

 Παρά το γεγονός ότι αστυνομικοί σε μία επίδειξη δύναμης  ξυλοκόπησαν χωρίς λόγο και αιτία φοιτήτριες και φοιτητές, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει το επόμενο βήμα με στόχο την «κατανομή» των διαδηλώσεων.

 Και μπορεί φαινομενικά ο στόχος να μην είναι αποκλειστικά οι φοιτητές, ωστόσο όλοι γνωρίζουν ότι αποτελούν το νούμερο ένα κίνδυνο για κάθε κυβέρνηση  καθώς αποτελούν το πιο ζωντανό και ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας.

 Ένα κομμάτι της κοινωνίας που ακόμη πιστεύει και ελπίζει ότι με τις κινητοποιήσεις, με τις μαζικές διαδηλώσεις μπορεί να πετύχει σημαντικές νίκες για τη βελτίωση των σπουδών αλλά και για ένα καλύτερο μέλλον.  

Ο έλληνας πρωθυπουργός από το βήμα του Συνεδρίου της ΝΔ αναφέρθηκε σε όλους όσους κλείνουν τους δρόμους για μία σειρά κινητοποιήσεων.

 Υποσχέθηκε ότι η κανονικότητα θα έρθει και στους δρόμους προαναγγέλλοντας μάλιστα –δεν το είχε τολμήσει καμία προηγούμενη κυβέρνηση – νομοθετική πρωτοβουλία που θα ρυθμίζει την ανακοίνωση, την οργάνωση και την κατανομή των διαδηλώσεων.

 Αναμένουμε  με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το σχέδιο νόμου ώστε να καταλάβουμε τόσο εμείς όσο πρωτίστως όσοι συμμετέχουν σε διαδηλώσεις για το πώς θα οργανώνονται και πώς θα κατανέμονται.

 Κάποιες από αυτές ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζουν στην κυβέρνηση,  ότι δεν προαναγγέλλονται για να μπορέσουν να περιοριστούν  σε έναν  πεζοδρόμιο, μία λωρίδα κυκλοφορίας ή να  καλύψουν έναν ολόκληρο δρόμο.

Χαρακτηριστική ήταν – προσφάτως –  η περίπτωση της αυθόρμητης πορείας μετά την εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων στην πρώην ΑΣΟΕΕ.

 Φοιτητές που είχαν συγκεντρωθεί στο προαύλιο του ιδρύματος, μαζί με σπουδαστές από το Πολυτεχνείο και άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα ενώθηκαν και πραγματοποίησαν πορεία ενάντια στην αστυνομική  καταστολή.

 Οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι που συμμετέχουν σε διαδηλώσεις ξέρουν να τις διαφυλάσσουν. Το έχουν αποδείξει εμπράκτως σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν όπου επέδειξαν ψυχραιμία απέναντι σε φαινόμενα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας.

 Ίσως η κυβέρνηση θα έπρεπε να βάλει στο «συρτάρι» το σχέδιο για τις διαδηλώσεις και πριν προχωρήσει σε αυτό το βήμα, εάν το θεωρεί αναγκαίο, να βάλει «φρένο» σε φαινόμενα αστυνομικής βίας.

 Διότι,  αν μετά από κάθε φοιτητική  διαδήλωση, είτε αυτή γίνεται στα Προπύλαια, είτε σε ένα πεζόδρομο, είτε σε κάποιο δρόμο καταλήγει με ανοιγμένα κεφάλια όσων διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον, τότε η όποια νομοθετική πρωτοβουλία – σε όποιο πολιτικό ακροατήριο και αν απευθύνεται – κινδυνεύει να αποτύχει εν τη γενέσει της. 

Headlines