Οι «φυλές» της Νέας Δημοκρατίας και το παιχνίδι των ισορροπιών από τον Μητσοτάκη

Στη στενωπό δύο στρατοπέδων που συσπειρώνονται γύρω από τους δύο πρωθυπουργούς και προέδρους της ΝΔ, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά βρίσκεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος καλείται να κινηθεί σε λεπτές ισορροπίες για να διασφαλίσει την ομαλή πορεία της κυβέρνησής του το επόμενο διάστημα.

Ωστόσο το εσωκομματικό σκηνικό είναι περισσότερο ρευστό και σύνθετο και οι παραπάνω κατηγοριοποιήσεις, κατ’ ανάγκην σχηματικές, αδυνατούν να αποδώσουν με πληρότητα την ανθρωπογεωγραφία της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ και της σύνθεσης του υπουργικού συμβουλίου που προέκυψαν μετά τις 7 Ιουλίου.

Ο πρωθυπουργός άλλωστε έχει αρκετούς πιστούς βουλευτές μετά τις εκλογές, ενώ δεν λείπουν και οι ελεύθεροι σκοπευτές, κάποιοι εκ των οποίων είναι όχι απλά πρώτης γραμμής, αλλά κορυφαία στελέχη με ευρύτερο κύρος και απήχηση στη συντηρητική παράταξη.

Η γαλάζια ανθρωπογεωγραφία

Προς ώρας όμως η γαλάζια ανθρωπογεωγραφία λέει ότι το καραμανλικό στρατόπεδο αν και αντικειμενικά πολυπληθέστερο εντός της ΝΔ είναι αρκετά χαλαρό και λιγότερο ομοιογενές. Το σαμαρικό στρατόπεδο είναι σταθερό, συμπαγές και ανεξάρτητα από το μέγεθός του πάντα υπολογίσιμο στο εσωκομματικό παίγνιο. Ενώ δεν λείπει η κινητικότητα και τα συγκοινωνούντα δοχεία μεταξύ των κύριων τάσεων και ρευμάτων εντός της ΝΔ.

Με τα ως τώρα δεδομένα, ο μεγάλος πονοκέφαλος του κ. Μητσοτάκη λέγεται Αντώνης Σαμαράς, τα δύο ζητήματα στα οποία καταγράφεται διαφοροποίηση στο εσωτερικό της κυβέρνησης αφορούν κατά κύριο λόγο στη μετεκλογική διαχείριση της Συμφωνίας των Πρεσπών και του προσφυγικού. Το μεγάλο σταυροδρόμι για το βίο και τη μετέπειτα πορεία της κυβέρνησης, για την ώρα καταγράφεται πως είναι η εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας και συγκεκριμένα η επιλογή του προσώπου, όπου η σύγκρουση καραμανλικών και σαμαρικών είναι απόλυτη.

Οι καραμανλικοί δείχνουν τη διάθεση να μην συμβιβαστούν με τίποτα λιγότερο από την επανεκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου, στο βαθμό βέβαια που, η έντονη κινητικότητα με τις συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις του Κώστα Καραμανλή το τελευταίο διάστημα δεν θα οδηγήσουν τελικά και στην υποψηφιότητα του τελευταίου για το Προεδρικό μέγαρο.

Από την άλλη πλευρά ο Αντώνης Σαμαράς δείχνει να «τα παίζει όλα για όλα» προκειμένου να μεταπηδήσει στην προεδρία της Δημοκρατίας.

Οι υψηλοί τόνοι Σαμαρά

Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Σαμαράς σήκωσε τους τόνους στο τελευταίο συνέδριο της ΝΔ, κατέθεσε -σύμφωνα με τους επικριτές του- ένα ακραία δεξιό μανιφέστο και κονταροχτυπήθηκε ιδεολογικά με τον κ. Μητσοτάκη στα δύο κρίσιμα ζητήματα, τις Πρέσπες και το προσφυγικό, στα οποία συγκρούονται δύο γραμμές στο εσωτερικό της κυβέρνησης της ΝΔ. Ουσιαστικά ο κ. Σαμαράς εμφανίστηκε ως ο εκφραστής και αδιαφιλονίκητος ηγέτης της σκληρής δεξιάς γραμμής και διόλου τυχαία χρησιμοποίησε φορτισμένη φρασεολογία περί «λαθροεποικισμού» σε ότι αφορά τους μετανάστες, ενώ για τη Συμφωνία των Πρεσπών αμφισβήτησε σε βαθμό ρήξης την κυβερνητική γραμμή, καθώς μίλησε ακόμα και για κατάργησή της.

Κατά ορισμένους υπολογισμούς ο κ. Σαμαράς μετρά στην άμεση επιρροή του περισσότερους των 10 βουλευτών στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ. Από τους πλέον πιστούς στον πρώην πρωθυπουργό γαλάζιοι βουλευτές είναι οι Κώστας Καραγκούνης, Αντρέας Κατσανιώτης, Κώστας Βλάσης, Δημήτρης Βαρτζόπουλος, Χριστόδουλος Στεφανάδης, Χαράλαμπος Αθανασίου και Σοφία Βούλτεψη.

Υπουργοί όπως ο Μάκης Βορίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης απηχούν τις απόψεις του κ. Σαμαρά, αν και ο κ. Γεωργιάδης λειτουργεί περισσότερο ευέλικτα. Ταυτόχρονα σειρά σημερινών υπουργών, όπως ο Γιάννης Βρούτσης, ο Νότης Μηταράκης, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος κ.α. αναδείχτηκαν σε κορυφαίες θέσεις επί των ημερών Σαμαρά στη ΝΔ, χωρίς αυτό να τους κατατάσσει απαραίτητα στον πυρήνα του σαμαρικού στρατοπέδου. Από την άλλη υπάρχουν περιπτώσεις βουλευτών όπως του Κωνσταντίνου Μπογδάνου που βρίσκονται στη ΝΔ χάρη στον Άδωνι Γεωργιάδη.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι στελέχη που θεωρούνταν της άμεσης επιρροής του κ. Μητσοτάκη για διάφορους λόγους έχουν μετατραπεί σε εκφραστές μιας σκληρής δεξιάς γραμμής που οδηγεί σε διαφοροποιήσεις από κυβερνητικές επιλογές και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τους φέρνει πιο κοντά στις απόψεις των κ.κ. Γεωργιάδη, Βορίδη και του ίδιου του κ. Σαμαρά. Χαρακτηριστικότερη είναι η περίπτωση του Κωνσταντίνου Κυρανάκη. Σ’ αυτή την κατηγορία θα μπορούσε να κατατάξει κάποιος και τον ευρωβουλευτή Γιώργο Κύρτσο που επίσης έχει εκφραστεί υπέρ της υποψηφιότητας Σαμαρά για την προεδρία της Δημοκρατίας.

Οι Καραμανλικοί

Οι καραμανλικοί αν και περισσότεροι κάνουν λιγότερο θόρυβο από τους σαμαρικούς. Αυτό που έχει ένα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι εμβληματικές περιπτώσεις που χαίρουν της εμπιστοσύνης του κ. Καραμανλή όπως ο Ευριπίδης Στυλιανίδης έχουν βρει ένα modus vivendi με τον κ. Μητσοτάκη με αποτέλεσμα ο πρώην υπουργός να γίνει πρόεδρος της επιτροπής της βουλής για τη συνταγματική αναθεώρηση. Ο Σταύρος Καλαφάτης είναι γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας, ενώ από καραμπόλα βρίσκεται εκτός υπουργικού συμβουλίου ο Κωνσταντίνος Γκιουλέκας. Ο ξάδελφος του πρώην πρωθυπουργού και βουλευτής Σερρών Κώστας Καραμανλής είναι υπουργός, ενώ στην κοινοβουλευτική ομάδα εξακολουθούν να υπάρχουν βουλευτές όπως ο Γιώργος Βλάχος, ο Γιάννης Ανδριανός και φυσικά ο Νικήτας Κακλαμάνης, με τον κατάλογο βέβαια να αρκετά μεγάλος.

Σημεία επαφής με τον καραμανλικό στρατόπεδο υπάρχουν για τους λεγόμενους ελεύθερους σκοπευτές με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση της Ντόρας Μπακογιάννη που λόγω του πολιτικού της εκτοπίσματος λειτουργεί περισσότερο αυτόνομα, παρά ως «μητσοτακική» και μάλιστα έχει σηκώσει και το βάρος της εσωκομματικής αντιπαράθεσης με την πλευρά και τις απόψεις Σαμαρά, αδειάζοντας ακόμα και τώρα δημοσίως όχι μόνο βουλευτές και υπουργούς, αλλά και τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό.

Στην κατηγορία των ελεύθερων σκοπευτών που διατηρεί και πολύ καλή χημεία με τον κ. Καραμανλή είναι ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας. Ξεχωριστός παράγοντας με κύρος μέσα στην παράταξη είναι η Μαριέττα Γιαννάκου, ενώ η Όλγα Κεφαλογιάννη δεν δίστασε να έρθει σε ρήξη με τον κ. Μητσοτάκη με το καλημέρα της εκλογικής νίκης της ΝΔ και να μείνει εκτός υπουργικού συμβουλίου.

Από εκεί και πέρα περιπτώσεις υπουργών, ενδεικτικά, όπως ο Κωστής Χατζηδάκης, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, ο Χρήστος Σταϊκούρας κ.α. για διαφορετικούς λόγους ο καθένας δύσκολα κατατάσσονται σε κάποιο εσωκομματικό στρατόπεδο ενώ έχουν συνεργαστεί καλά με τις εκάστοτε ηγεσίες της ΝΔ.

Βεβαίως στη ΝΔ υπάρχει πλειάδα βουλευτών απολύτως πιστών στον Κυριάκο Μητσοτάκη είτε γιατί είναι παραδοσιακά μητσοτακικοί όπως πχ ο Μακάριος Λαζαρίδης, ο Βασίλης Σπανάκης, ο Χριστόφορος Μπουτσικάκης κ.α. είτε γιατί ιδεολογικά ταυτίζονται όπως πχ οι επίσης νεοεκλεγέντες Άγγελος Συρίγος, Δημήτρης Καιρίδης κλπ.

Σε κάθε περίπτωση, οι περισσότεροι εκ των 158 βουλευτών ιδίως των νεοεκλεγέντων «χρωστούν» την εκλογή τους στην αυτοδυναμία της ΝΔ υπό την ηγεσία του κ. Μητσοτάκη και αυτό δίνει –με βάση τη λογική- στον πρωθυπουργό την ευχέρεια ελέγχου της κατάστασης και διαχείρισης των εσωκομματικών ισορροπιών. Ωστόσο η πολιτική είναι μια δυναμική κατάσταση που διαρκώς εξελίσσεται…