Το σημερινό Doodle της Google τιμά τη γαλλίδα γλύπτρια Camille Claudel με αφορμή την 155η επέτειο από τη γέννησή της.

Γεννημένη στο Φερ-αν-Ταρντενουά (Fère-en-Tardenois) μια ημέρα σαν σήμερα, η Camille Claudel άρχισε να πειραματίζεται με πηλό από τα παιδικά της χρόνια.

Σε ηλικία 12 ετών, ο πατέρας της κανόνισε μια επίσκεψη στον καθιερωμένο γλύπτη Alfred Boucher, ο οποίος αντιλήφθηκε τις δεξιότητες και το ταλέντο της και την συμβούλεψε να μετακομίσει στο Παρίσι για να σπουδάσει τέχνη. Γράφτηκε λοιπόν στο Académie Colarossi, όπου ξεκίνησε τις σπουδές της στο σχέδιο, με δάσκαλο τον Boucher.

Το 1882 είχε μια μοιραία συνάντηση με τον φίλο του Boucher, τον διάσημο γλύπτη Auguste Rodin.

Η Claudel ξεκίνησε μαθήματα υπό τον Rodin το 1884, μαθαίνοντας για τη μέθοδο παρατήρησης των προφίλ και τη σημασία της σύλληψης εκφράσεων.

Τα γλυπτά της, ωστόσο, είχαν επιρροές και στον Rodin. Για παράδειγμα, το 1886, το κομμάτι της «Jeune fille à la gerbe» θεωρείται ευρέως ότι ενέπνευσε τη «Γαλάτεια» του Ροντέν, η οποία ολοκληρώθηκε μερικά χρόνια αργότερα.

Η ερωτική σχέση με τον Rodin

Claudel και Rodin ανέπτυξαν ερωτική σχέση, που απέφερε και δύο προσωπικά αποκαλυπτικά γλυπτά, το Persée et la Gorgone και το L’Âge mûr.

Η σχέση τους διακόπηκε μετά από δική της πρωτοβουλία το 1893 αν και οριστικά τερματίζεται το 1898.

Παράλληλα, η Claudel επιχειρεί να ακολουθήσει μια ανεξάρτητη καλλιτεχνική πορεία με μια σειρά από σημαντικά έργα και διακρίσεις.

Ο εγκλεισμός στα ψυχιατρεία

Το 1913 πεθαίνει ο πατέρας της, ωστόσο η Camille Claudel δεν ενημερώνεται για το γεγονός από την οικογένειά της.

Οκτώ ημέρες μετά την κηδεία του, μετά από πρωτοβουλία του αδελφού της, η Κλοντέλ εισάγεται στην ψυχιατρική κλινική Maison de Santé. Θεωρείται πιθανό πως για την εισαγωγή της υπέγραψε η μητέρα της.

Σε μια επιστολή της προς τον ξάδελφό της η ίδια γράφει την ίδια χρονιά: «[…] πιστεύω ότι είμαι στα πρόθυρα ενός κακού τέλους […]. Ήταν χωρίς νόημα η τόση εργασία και το ταλέντο με μία ανταπόδοση όπως αυτή».

Η τοπική εφημερίδα L’ Avenir de L’ Aisne δημοσιοποιεί τον εγκλεισμό της Κλοντέλ ενώ και πολλά δημοσιεύματα που ακολουθούν, κατηγορούν την οικογένειά της για το χαμό μιας διάνοιας της τέχνης.

Το 1914 ο Ροντέν αποστέλλει χρήματα για την κάλυψη της νοσηλείας της ενώ κατόπιν παρότρυνσης του Mathias Morhardt, διατηρεί και ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο Biron όπου διαμένει για την προστασία και φύλαξη των έργων της.

Το άδικο τέλος

Στα επόμενα χρόνια, μεταφέρεται σε διάφορα ιδρύματα και άσυλα, ενώ δέχεται επισκέψεις μόνο από τον αδελφό της.

Σε επιστολή της, του 1915, προς τον διευθυντή της κλινικής όπου τότε νοσηλευόταν η Κλοντέλ, η μητέρα της γράφει πως δεν επιθυμεί να την επισκεφτεί ξανά καθώς έχει προκαλέσει πολύ κακό στην οικογένεια.

Στις αρχές του 1920 ο γιατρός της, Dr. Brunet, στέλνει επιστολή στη μητέρα της ζητώντας τη βοήθειά της για τη σταδιακή επανένταξη της Κλοντέλ στο οικογενειακό περιβάλλον, βοήθεια που όμως αρνείται.

Μετά από περίπου τριάντα χρόνια εγκλεισμού σε ψυχιατρικές κλινικές, πέθανε στις 19 Οκτωβρίου του 1943 και η σορός της βρίσκεται σήμερα στο κοιμητήριο του Monfavet.

Μεγάλο μέρος του έργου της φιλοξενείται στο Μουσείο Camille Claudel στο Νοζάν-συρ-Σεν (Nogent-sur-Seine), το οποίο άνοιξε το 2017. Σε αυτό το μέρος, οι λάτρεις της τέχνης από όλο τον κόσμο συνεχίζουν να εκτιμούν το έργο της σπουδαίος καλλιτέχνιδος.

Headlines