Ο Πολ Βόλκερ, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Federal Reserve) και θρύλος του χρηματοπιστωτικού τομέα, πέθανε σήμερα σε ηλικία 92 χρονών, γράφει η New York Times, επικαλούμενη την κόρη του.

Ο Βόλκερ διετέλεσε πρόεδρος της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας από το 1979 έως το 1987, σε μια συγκυρία υψηλού πληθωρισμού και υψηλής ανεργίας, όπου δια σιδηράς πυγμής κατάφερε να δαμάσει τον καλπάζοντα πληθωρισμό τη δεκαετία του 1980.

Δεκαετίες αργότερα εισήγαγε αυστηρές μεταρρυθμίσεις στη Γουόλ Στριτ μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση.

Ο Βόλκερ πέθανε στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη από επιπλοκές του καρκίνου του προστάτη, σύμφωνα με την κόρη του, την οποία επικαλούνται οι εφημερίδες.

Σύμβουλος του Ομπάμα

Επί προεδρίας Ομπάμα του οποίου ήταν σύμβουλος μετά την οικονομική κρίση, ο Βόλκερ καθιέρωσε τον τραπεζικό «κανόνα» που φέρει το όνομά του, προκειμένου να αποτρέπει τις τράπεζες να κερδοσκοπούν για λογαριασμό τους και έτσι να αποτρέψει μια επανάληψη της καταστροφής που γονάτισε την αμερικανική οικονομία.

Ο κανόνας Βόλκερ στόχευε να προστατεύσει τις καταθέσεις των πολιτών από τα ριψοκίνδυνα «παιχνίδια» των traders. Μέσω του κανόνα απαγορεύονταν στις τράπεζες να χρησιμοποιούν τα κεφάλαια των καταθέσεων για επενδύσεις σε μετοχές, παράγωγα και άλλα σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα. Επίσης, ο κανόνας περιορίζει δραστικά τις συμμετοχές των τραπεζών σε funds και private equity funds.

Καλλιτέχνης της νομισματικής πολιτικής

Κάπνιζε φτηνά πούρα, φορούσε παλιά κοστούμια, είχε ύψος 2 μέτρα, η χροιά της φωνής του έμοιαζε με βαρύτονου, η παρουσία του Βόλκερ δημιουργούσε κάτι μυστηριακό που φόβιζε γερουσιαστές ακόμη και προέδρους.

Ένα μέρος της γοητείας της εξουσίας του οφειλόταν στον ασυνήθιστο χαρακτήρα της FED – οι διοικητές της κεντρικής τράπεζας παρότι διορίζονται από τον πρόεδρο και εποπτεύονται από το Κογκρέσο στην πραγματικότητα δεν είναι υπόλογοι σε κανέναν.

Μια φυσιογνωμία που έφερνε στον Ντε Γκολ και με χιούμορ, γράφει το Γαλλικό Πρακτορείο, ο Πολ Βόλκερ ακολούθησε τη μακρά θητεία του τραπεζίτη και του υψηλόβαθμου κρατικού υπαλλήλου ως ένας καλλιτέχνης της νομισματικής πολιτικής, προικισμένος με μια ατίθαση ανεξαρτησία.

Headlines