Πολιτικό αφήγημα με αντιγραφή από την ανάποδη της αντιπολιτευτικής τακτικής Μητσοτάκη την περίοδο 2016-2019 ψάχνει ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να οριοθετήσει το δίπολο συντήρηση-πρόοδος και δεξιά-αριστερά και προοδευτικές δυνάμεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Κουμουνδούρου χτες ανέβασε κατακόρυφα στροφές βάζοντας στο στόχαστρο το Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για την κρατική καταστολή και την αστυνομική βία με αφορμή τις διαδηλώσεις για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Αποκορύφωμα του βομβαρδισμού ανακοινώσεων καταγγελίας, από το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και τον τομεάρχη Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Ραγκούση, ήταν η κατάθεση ερώτησης στη βουλή από 68 βουλευτές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι δε, η πρώτη φορά στη νέα κοινοβουλευτική περίοδο όπου τόσο πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπογράφουν κοινή επίκαιρη ερώτηση.

Νεοφιλελεύθερος αυταρχισμός

Η Κουμουνδούρου καταγγέλλει την κυβέρνηση Μητσοτάκη για «στρατηγική της έντασης» και «άθλιες μεθοδεύσεις» για τη συγκάλυψη των αυθαιρεσιών των αστυνομικών οργάνων καθώς, όπως σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, «ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί να επιβάλλει το νεοφιλελεύθερο αυταρχισμό του».

Μάλιστα για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει σημαία τους τις δηλώσεις του συνδικαλιστή των αστυνομικών υπαλλήλων Σπύρου Κρικέτου, σύμφωνα με τις οποίες η παρούσα πολιτική ηγεσία «τους έχει λύσει τα χέρια».

Σε αυτή τη ρητορική η Κουμουνδούρου προσθέτει τις καταγγελίες της κατά της κυβέρνησης για «πρωτοφανή έλλειψη σεβασμού στο κράτος δικαίου» και ζητά τη διενέργεια, την απόδοση ευθυνών και τιμωρία των αστυνομικών οργάνων για υπέρμετρη βία, ξυλοδαρμούς και εξευτελισμό πολιτών.

Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω και των ευρωβουλευτών του σκοπεύει να διεθνοποιήσει το ζήτημα κάνοντας το σημαία και σε ευρωπαϊκό επίπεδο όπως δήλωσε ο Δημήτρης Παπαδημούλης.

«Κράτος της Δεξιάς» vs «καθεστώς»

Ουσιαστικά η τακτική αυτή μετά την εναλλαγή ρόλων σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει την αντίστοιχη τακτική του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος ως ηγέτης της κεντροδεξιάς είχε αναγάγει σε νούμερο ένα ζήτημα την «ασφάλεια» και το δόγμα «νόμος τάξη». Μάλιστα αυτό αποτυπώθηκε και στο γεγονός ότι το εν λόγω θέμα καταλάμβανε τη μεγαλύτερη μερίδα του λέοντος των ερωτήσεων που είχε καταθέσει ο κ. Μητσοτάκης ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον κ. Τσίπρα για την ώρα του πρωθυπουργού στη βουλή.

Βέβαια την αστυνομική καταστολή είχε καταγγείλει και ο κ. Μητσοτάκης με αφορμή επεισόδια και ξυλοδαρμούς έξω από τη βουλή στα συλλαλητήρια κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης δήλωνε χαρακτηριστικά τον Ιανουάριο του 2019 ότι «θα αναζητηθούν ευθύνες για όσα έγιναν στο Σύνταγμα. Και τα οποία είχαν ως μόνο στόχο να διαλύσουν το συλλαλητήριο».

Σε αυτά κανείς μπορεί να προσθέσει την επιμονή των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να αναδεικνύουν περιπτώσεις διορισμών ημετέρων. Ο διορισμός του διοικητή της ΕΥΠ, η περίπτωση Πατέρα για τους διοικητές των νοσοκομείων και φυσικά η παραίτηση – αποπομπή Διαματάρη έγιναν βούτυρο στο ψωμί του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του κ. Τσίπρα που μιλάει για «fake αριστεία».

«Το κράτος του κ. Μητσοτάκη, των κολλητών, των χορηγών, των συγγενών και φίλων, δεν κάμπτεται ακόμη και μπροστά σε αντικειμενικά ζητήματα, όπως το δήθεν πτυχίο του Υφυπουργού Εξωτερικών από το Πανεπιστήμιο Columbia» δήλωνε χαρακτηριστικά πριν από λίγες μέρες ο κ. Τσίπρας.

Ουσιαστικά τα δύο αυτά στοιχεία συμπυκνώνονται στην κριτική της Κουμουνδούρου προς τη ΝΔ για δημιουργία «κράτους της Δεξιάς».

Και εδώ διαφαίνεται από την ανάποδη η αντιγραφή της τακτικής Μητσοτάκη, ο οποίος αναδείκνυε την «αριστεία» και την «αξιοκρατία», στοχοποιώντας τους «Καρανίκες». Μάλιστα ο σημερινός πρωθυπουργός ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε κάνει σημαία του τη φράση «καθεστώς» και το αντιπαρέθετε στο «κράτος δικαίου» και τη «διάκριση των εξουσιών», ενώ για να αποδομήσει τον Αλέξη Τσίπρα και τους συνεργάτες του τους κατηγορούσε αφενός ως «ανεπάγγελτους», «καταληψίες» και «παιδιά του κομματικού σωλήνα» και αφετέρου ως «επικίνδυνους για τη δημοκρατική ομαλότητα».

Headlines