Έγινε ο στόχος ενός ιδιότυπου μίσους.

Αμφισβήτησαν τις προθέσεις της.

Λοιδόρησαν τις θέσεις της.

Τη θεώρησαν τμήμα διαφόρων συνωμοσιών.

Σχολίασαν επικριτικά ακόμη και το Σύνδρομο Άσπεργκερ με το οποίο έχει διαγνωσθεί.

Όμως, αυτή επέμεινε.

Και κατάφερε να κάνει κάτι πολύ σημαντικό.

Συνέβαλε στο να γίνει ευρέως αντιληπτό ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κλιματική αλλαγή, αλλά με κλιματική καταστροφή.

Και το έκανε για έναν πολύ απλό λόγο: το 2050, που είναι το όριο που έχουν θέσει οι επιστήμονες για να προλάβουμε να κάνουμε κάτι πριν να είναι αργά, θα είναι 45 χρονών.

Και εάν δεν αλλάξουν τα πράγματα η Γκρέτα και οι συνομήλικοί της θα ζουν τότε σε έναν πλανήτη που μεγάλο μέρος του θα είναι αβίωτο.

Με θερμοκρασίες σε αρκετές περιοχές πέραν των ορίων αντοχής, με σημαντικές παράλιες εκτάσεις πλημμυρισμένες, με ανθρώπους να έχουν γίνει κλιματικοί πρόσφυγες.

Δεν είναι τυχαίο ότι έγινε σημείο αναφοράς για εκατομμύρια νέες και νέους σε όλο τον κόσμο.

Τα παιδιά και οι έφηβοι είναι οι πιο δύσκολοι και δύσπιστοι κριτές του κόσμου.

Για να ακολουθούν την Γκρέτα, σημαίνει ότι κάτι τους λέει.

Όμως, υπάρχει και κάτι άλλο.

Η Γκρέτα όντως είναι από τα πρότυπα που θέλουμε για τους νέους.

Γιατί θέλουμε το πρότυπο για τη νέα γενιά να είναι αυτό του αγώνα, της στράτευσης σε ιδανικά, της αγωνίας όχι για το ατομικό συμφέρον, αλλά για το κοινό καλό.

Την ίδια στιγμή η Γκρέτα με αυτά που λέει και αυτά που κάνει ξεμπροστιάζει την υποκρισία ηγετών και κυβερνήσεων που την ώρα που το σπίτι όλων μας καίγεται αρνούνται να πάρουν μέτρα πριν η καταστροφή γίνει ακόμη μεγαλύτερη.

Παιδιά σαν τη Γκρέτα δείχνουν ότι η νέα γενιά είναι διαφορετική.

Και αυτό είναι ένα από τα λίγα σημάδια ελπίδας στο σύγχρονο κόσμο.

Headlines