Χρήστος Θηβαίος: Τα παιδιά μας ονειρεύονται ανάμεσα σε δακρυγόνα και αστέρια

Ο Χρήστος Θηβαίος τελειώνει την γενική πρόβα της μουσικής παράστασης «Εξάρχεια-Μπραχάμι» και σίγουρος πια ότι όλα είναι έτοιμα για αυτό που θα παρουσιάσει σήμερα στη Σφίγγα μας μίλησε για όλα του τα σχέδια.

Για το νέο δίσκο του Χάρη Κατσιμίχα στον οποίο ερμηνεύει μελοποιήμενη ποίηση, για τα Εξάρχεια που ποτέ δεν εγκαταλείπει και για την επόμενη προσωπική δισκογραφική του δουλειά που είναι στα σκαριά.

«Εξάρχεια-Μπραχάμι»

Ετοιμάζουμε τις εμφανίσεις μας στη Σφίγγα με το εξαιρετικό κατά την άποψή μου σχήμα. Στα τύμπανα, στα κρουστά και τα φωνητικά ο τραγουδοποιός Καλλίστρατος Δρακόπουλος, στις κιθάρες είναι το απωθημένο μου από τους Mode Plagal, που από χρόνια ήθελα να τον πάρω μαζί μου στους Συνήθεις Υπόπτους, ο Κλέωνας Αντωνίου και στο πιάνο, στα πλήκτρα, στους προγραμματισμούς, στα φωνητικά και στην επιμέλεια ενορχήστρωσης ο συνθέτης Μάξιμος Δράκος, που είναι το δεξί μου χέρι εδώ και χρόνια.

Φυσικά συνεχίζεται η συνεργασία με τους εξαιρετικούς String Demons, με τους οποίους δεν παίζουμε απλώς μαζί, αλλά ονειρευόμαστε να κάνουμε και άλλα πράγματα στο μέλλον. Το πιο σημαντικό είναι να ονειρευόμαστε.

Το πρόγραμμά μας έχει τίτλο Εξάρχεια-Μπραχάμι και είναι προφανές γιατί. Από πέρυσι που πήγαμε μια βόλτα στα Εξάρχεια με τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλο, του Νικόλα Άσιμου, της Αρλέτας, της Κατερίνας Γώγου, φέτος λόγω της φιλίας και της συνεργασίας με τον Χάρη Κατσιμίχα, κάνουμε και μια βόλτα στα τραγούδια του Χάρη και του Πάνου που ζουν στο Μπραχάμι και φυσικά θα παρουσιάσουμε τραγούδια από τον καινούργιο δίσκο «Από τους Κήπους των ψιθύρων».

Σε αυτό το πρόγραμμα συμβάλλουν με την δική τους δημιουργικότητα και την τραγουδοποιία οι String Demons αλλά και με τις ορχηστρικές τους διασκευές και την εκπληκτική τους ερμηνεία επί σκηνής και φυσικά θα ακούσουμε τα τραγούδια που έχει αγαπήσει ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια. Από την «Μικρή Πατρίδα» μέχρι το «Πόσο πολύ σε αγάπησα» από τη συνεργασία μου με τον Βασίλη Δημητρίου και τον Γιώργο Ανδρέου, από τη συνεργασία μου με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα που είχαμε κάνει κάποια τραγούδια και φυσικά το μεγάλο μου δάσκαλο και μέντορα, τον Θάνο Μικρούτσικο. Θα ακούσουμε τραγούδια από τον «Άμλετ της Σελήνης», από τον «Σταυρό του Νότου» και τις «Γραμμές των Οριζόντων».

Στον ήχο είναι ο συνήθης ύποπτος Γιώργος Κορές και στην παραγωγή ο Cricos, η Αντιγόνη Γιαλλουρίδου και ο Μάνος Τρανταλίδης. Και για πρώτη φορά έχουμε σκηνικό ειδικά φτιαγμένο από την Ερμίνα Αποστολάκη, που μας έχει τιμήσει στο εξωτερικό με τις δουλειές της και συνεργάζεται με το Εθνικό Θέατρο.

«Καταραμένοι» των Εξαρχείων

Για τους τραγουδοποιούς των Εξαρχείων, τους καταραμένους όπως μας αρέσει να τους λέμε, αλλά εγώ επειδή τους γνώρισα, έζησα πάρα πολύ με την Αρλέτα, γνώρισα πολύ τον Νικόλα Ασιμο, λίγο λιγότερο τον Παύλο Σιδηρόπουλο και την Κατερίνα Γώγου αλλά και όσον αφορά στο κομμάτι της τραγουδοποιίας του Χάρη και του Πάνου Κατσιμίχα θα πω το εξής. Για εμένα είναι σαν όπως είναι αυτοί οι τεράστιοι γοτθικοί ναοί που έχουν αυτά τα πολύχρωμα τα υπέροχα κρυστάλλινα βιτρό και ο ρόλος αυτών των βιτρό είναι να βοηθούν να διαθλάται το φως του ήλιου και του θεϊκό μέσα στα μοίχεια σκοτάδια του ναού των ανθρώπων. Αυτό είναι η τραγουδοποιία των Εξαρχείων και του Μπραχαμίου.

«Από τους κήπους των ψιθύρων»

Και αφού, όπως είπα πριν, το πιο σημαντικό είναι να ονειρευόμαστε, να έρθω στον αδερφό μου πια Χάρη Κατσιμίχα, που το καλοκαίρι μου έστειλε ένα μήνυμα, πολύ ευγενικό και πολύ λιτό που έλεγε «Πάρε με σε παρακαλώ ένα τηλέφωνο όποτε μπορείς». Τον πήρα τηλέφωνο και μου λέει ετοιμάζουμε ένα δίσκο. «Επιτέλους βρε Χάρη» του λέω «Αυτό ποθούμε να το ακούσουμε όλοι. Και πώς θα είναι αυτός ο δίσκος;». Μου λέει «Είναι όλα έτοιμα αλλά εγώ δεν θα τον τραγουδήσω. Είπα και στον Πάνο αλλά ούτε αυτός θα τον τραγουδήσει. Και είπαμε και οι δύο να τον τραγουδήσεις εσύ». Έτσι απλά και συγκλονιστικά. Θεώρησε ο Χάρης ότι ταιριάζει περισσότερο σε μια διαδικασία συναυλιών και υποστήριξης όπου εκείνος θέλει να παραμείνει ως ο εραστής της ουτοπίας και ο ταχυδακτυλουργός της μοναχικής μαγείας, που είναι ο Χάρης Κατσιμίχας. Και που μόνος του ποτίζει αυτούς τους κήπους των ψιθύρων και που του αρέσει να τους ποτίζει, να τους καλλιεργεί και μετά να δραπετεύει.

Οπότε μένει στο όνειρό του και εμείς οι υπόλοιποι καρπούμεθα το ταλέντο και πραγματικά είναι μεγάλη τιμή και μεγάλο σχολείο να ερμηνεύσω αυτό το δίσκο και ακόμα μια φορά να με κάνει περήφανο στα 57 μου να νιώσω δημιουργικός και ως τραγουδοποιός, γιατί με ενέπνευσε όλη αυτή η δουλειά και ως ερμηνευτής να κάτσω ξανά στα θρανία και να νιώσω ότι ειδικεύομαι σε πολύ περίεργα σεμινάρια ερμηνείας με την διδασκαλία του.

Ο δίσκος είναι πάνω σε τρεις ποιητές εκ των οποίων τους δύο δεν τους είχα μελετήσει για να είμαι ειλικρινής, τον Γιάννης Βαρβέρη και τον Κώστα Παπαγεωργίου, πραγματικά μια άλλη πτυχή της ελληνικής γραφής και να συγκινηθώ για ακόμη μια φορά που τραγουδάω επιτέλους κάποια τραγούδια του φίλου μου του Αργύρη Χιώνη.

Επιστροφή των Κατσιμιχαίων

Είναι συγκλονιστικοί ερμηνευτές οι ίδιοι. Θα σου πω ένα ανέκδοτο. Με μεγάλη συγκίνηση μελετούσα τα τραγούδια του δίσκου για να τα μάθω. Είχα πάρει το δίσκο και έκλαιγα. Ο μεγάλος μου γιος ήρθε με πολύ αγάπη και μου είπε «Μπαμπά είμαι πολύ χαρούμενος για σένα που τα είδωλά σου σου εμπιστεύτηκαν τα καινούργια τραγούδια. Αλλά ξέρεις πιο είναι το ωραιότερο; Ότι όλος ο κόσμος θα τα ακούει από εσένα αλλά εμείς θα τα ακούμε από το Χάρη».

Μου άρεσε πολύ αυτό γιατί όντως έχω κάνει ενέσιμο το γεγονός στο γιο μου ότι έχω εμπνευστεί από την τραγουδοποιία του Χάρη και του Πάνου Κατσιμίχα. Είναι διδάκτορας στην ερμηνεία για εμένα ο Χάρης. Έχω δύο σχολές πάνω στην ερμηνεία. Η μία είναι η σχολή του λόγου, αυτού καθ’ αυτού που είναι ο Θάνος Μικρούτσικος και η άλλη σχολή της ερμηνείας του τραγουδοποιού που είναι ο Χάρης Κατσιμίχας και προσπαθώ να τα συνδυάσω.

Είναι και εμένα η μεγάλη μου ελπίδα. Προς τοπαρόν δεν θέλει, αλλά είπαμε, ο Χάρης φτιάχνει ουτοπίες και του αρέσει να δραπετεύει από αυτές. Είναι ένας ευφυέστατος άνθρωπος που μπορεί να αδράξει την κάθε ευκαιρία αρκεί να κάνει τον ίδιο ευτυχισμένο. Και αυτό είναι που τιμάει και που με κάνει να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη και καθαρή ότι αν θέλει μπορεί να ανέβει στη σκηνή και να τα πεί όλα. Και εγώ θα κάθομαι πολύ ευτυχισμένος κάτω και να ακούω.

Στα σκαριά η επόμενη δουλειά

Εγώ έχω ένα εκκρεμές χρονικό, μια αιώρα προσωπικής τραγουδοποιίας που αγγίζει τα τέσσερα χρόνια. Φυσικά με ένα πολύ μεγάλο άλμα, που ήταν οχτώ χρόνια από τους «Πέτρινους κήπους» στο «Σιδερένιο Νησί». Τώρα από το «Σιδερένιο Νησί» έχουν περάσει μόλις τρία χρόνια. Του χρόνου ετοιμάζω κάτι καινούργιο. Δεν μπορώ να περάσω μέρα που να μην γράψω κάτι, απλά έτσι όπως έψαχνα τη φόρμα του λόγου και τη δομή της τραγουδοποιίας για το «Σιδερένιο Νησί», έτσι και τώρα ψάχνω για τον επόμενο δίσκο. Αρκετά σύντομα θα ανακοινώσω και τον τίτλο. Θα είναι και αυτός με συγκεκριμένο κόνσεπτ, έτσι θα γράφω από εδώ και πέρα. Το καινούργιο υλικό θα επεξεργαστεί ως γκρουπ με τον Δράκο και στην πορεία θα δούμε πως αυτό θα λειτουργήσει και με τον Κλέονα και με τους String Demons. Θα υπάρχει συμμετοχή όλης της ομάδας.

Δημιουργικότητα σε μια δύσκολη καθημερινότητα

Πρέπει να βρει καθένας από εμάς τις προσωπικές του ισορροπίες. Να είναι ένας δύτης στο βυθό του ίδιου του του εαυτού. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό για να μπορέσει να γοητευτεί ναρκισσιστικά ο ίδιος από τον εαυτό του, αλλά να γοητευτεί με την έννοια της δημιουργικής επιθυμίας από το γίγνεσθαι που τον περιλαμβάνει και να κατορθώσει να το ορίσει αυτό. Γιατί βάζοντάς το σε λόγο και εκφέροντας με ποίηση ή με χορό ή με γλυπτική ή με θέατρο ή με κινηματογράφο, με την τέχνη γενικότερα, οριστικοποιώντας αυτόν τον λόγο, γιατί τον ορίζουμε τον Λόγο με την τέχνη, (Λόγος: αιτία και σημαίνον και γνώση και ενσυνείδηση) νομίζω καταφέρνουμε να αγγίξουμε μια συναισθηματική νοημοσύνη που έχουμε ανάγκη όλοι μας.

Φαινόμενα αστυνομικής βίας

Έχουμε συνηθίσει αυτό που γίνεται στα Εξάρχεια. Μας εμπνέει το γεγονός ότι τα παιδιά μας ονειρεύονται ανάμεσα στα δακρυγόνα και τα αστέρια. Προβάλλεται ίσως και με λανθασμένο τρόπο, πιο χολιγουντιανό θα έλεγα το γεγονός ότι αποτελεί μια βαλβίδα πολιτικής αποσυμπίεσης. Δεν συμβαίνει τίποτα γιατί κάθε περίπτωση είναι προσωποπαγής και ο κάθε άνθρωπος φτιάχνει το δικό του κόσμο και αγωνιά για τον δικό του προσωπικό τοκετό, για να φτιάξει και να προσφέρει ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά του και τους αγαπημένους του.

Μας βοηθάει να συνειδητοποιούμε ότι υπάρχει στο 2019 η περίπτωση να είναι καθημερινότητα ένας Μεσαίωνας με διαστημική τεχνολογία. Εξαρτάται με πιο τρόπο θα διαχειριστούμε αυτήν την πραγματικότητα.

Πιστεύω ακράδαντα ότι το πιο σημαντικό είναι να μάθουμε πάνω από όλα, γιατί όλοι είμαστε γονείς, ακόμα και αυτοί που δεν έχουν παιδιά, γιατί ζουν και επηρεάζουν το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά σήμερα είτε ως καθηγητές είτε ως επαγγελματίες γενικότερα. Ο καθένας έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης στην διάπλαση και ανάπλαση των παίδων.

Πρέπει όλοι να αναλογιστούμε τι είδος γιοί και κόρες υπήρξαμε για να συνειδητοποιήσουμε τι είδους πατέρες και μητέρες θα γίνουμε.

Σημασία έχει να αποδείξεις ότι η ζωή έχει νόημα

Πρέπει να απαγκιστρωθούμε και να απομακρυνθούμε από αυτή την ιδέα που θα μπορούσαμε να έχουμε για τον εαυτό μας, ότι είμαστε τα μεγάλα γονεϊκά σύμβολά. Ότι είμαστε στη κορφή μιας πυραμίδας και εμείς οφείλουμε να ορίσουμε τι είναι το σωστό και τι είναι το λάθος. Δεν είναι έτσι, δεν είναι αυτή η πραγματικότητα. Δηλαδή αντίθετα με τον Οιδίποδα, ο οποίος αντιπαλεύεται τον πατέρα και διεκδικεί σεξουαλικά την μητέρα του. Αντίθετα με τον Νάρκισσο ο οποίος ασφυκτιά μέσα σε μια αυτιστική απόλαυση του εαυτού του. Ο πιο σημαντικός γιος της ιστορίας είναι ο Τηλέμαχος, ο οποίος περίμενε τον πατέρα του τον Οδυσσέα, για να διώξει τους μνηστήρες και να αποκαταστήσει την τάξη του λόγου. Αλλά από το πέλαγος όμως, από το οποίο o Τηλεμάχος περιμένεις την επιστροφή του λόγου επιστρέφουν σπαράγματα μιας πραγματικότητας, επιστρέφει όχι ο ένδοξος στόλος αλλά σπαράγματα της μαρτυρίας ενός πατέρα. Το θέμα δεν είναι να ξέρεις να απαντήσεις στο παιδί σου όταν σε ρωτήσει ποιο είναι το νόημα της ζωής, αλλά να του αποδείξεις με τις πράξεις σου ότι δεν ξέρεις το νόημα της ζωής, αλλά ξέρεις ότι η ζωή έχει νόημα.