Ως γνωστόν, όλα τα φεγγάρια έχουν δύο πλευρές, τη φωτεινή και τη σκοτεινή…

Δεν έχω καμιά πρόθεση να το ρίξω στην αμπελοφιλοσοφία, απλώς έφαγα αυτή τη φλασιά το περασμένο Σαββατοκύριακο, που μια ομάδα αγωνιζόταν με πέντε έλληνες παίκτες και ύστερα από μερικές ώρες δυο άλλες είχαν δέκα ξένους!

Στην τρίτη περίοδο του αγώνα του Προμηθέα με το Λαύριο κι ενώ η διαφορά βρισκόταν πάνω από τους είκοσι πόντους, ο Μάκης Γιατράς είχε την καθ’ όλα φαεινή, ελκυστική στο μάτι και πολύ… προχώ ιδέα να ρίξει μια πεντάδα την οποία απάρτιζαν ο Αγραβάνης και τέσσερα ανήλικα παιδάκια: ο Καφέζας, ο Κουρουπάκης, ο Μπαζίνας και ο Μαντζούκας που έχουν γεννηθεί οι δυο το 2002 και οι άλλοι δυο το 2003…

Μια άλλη εικόνα την επόμενη ημέρα: κάποια στιγμή στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα ανάμεσα στον Αρη και στον Πανιώνιο, στο παρκέ του Nick Gallis Hall σουλάτσαραν δέκα αλλοδαποί παίκτες!

Δεν το επισημαίνω αυτό ωθούμενος από οποιαδήποτε φυλετική, ρατσιστική, εθνικιστική και ξενοφοβική εμμονή, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο: στο κάτω κάτω η παγκοσμιοποίηση του μπάσκετ και του αθλητισμού είναι τέτοια, ώστε να καθιστούν γραφικές και πάντως παρωχημένες και εκτός πραγματικότητας αυτές τις παλιές αγκυλώσεις…

Δεν παύει όμως η κατάσταση που δεν αφορά μόνο το μπάσκετ, αλλά και το ποδόσφαιρο να ξενίζει, ου μην και να ενοχλεί. Να, για παράδειγμα, το προπερασμένο Σάββατο, στον αγώνα του με τον ΠΑΟΚ ο Πανιώνιος σκόραρε 97 πόντους και όλους τους έβαλαν οι ξένοι παίκτες του, ενώ οι τρεις Ελληνες (Βεργίνης, Καμαριανός, Καμπερίδης) αποδείχθηκαν περαστικοί με 0/7 σουτ.

Ποιος, ο Πανιώνιος που έχει κιόλας παράδοση στις ακαδημίες, στα φυτώρια, στην ανάδειξη και στην πρoώθηση των γηγενών παικτών…

Oταν κάτι είναι ασαφές και δυσνόητο, οι Αμερικανοί λένε «it’s all Greek to me». Εμείς που μας αφορά κιόλας ως έκφραση, δεν δικαιούμεθα να τη χρησιμοποιούμε και πολύ συχνά…

Headlines