Αχρείαστες και άκαιρες κουβέντες

Υπό τις παρούσες συνθήκες είναι σχεδόν περιττό να σημειωθεί ότι ένας καυγάς, περισσότερο ή λιγότερο κόσμιος,  γύρω από τα εθνικά θέματα ή με αφορμή αυτά, είναι άκαιρος, άχρηστος, έως και επιζήμιος.

Συνεπώς, όλοι οφείλουν να αναλογιστούν τι λένε, πώς και γιατί.

Είναι ακόμη χειρότερο να προκαλείται ένας τέτοιος καυγάς με κίνητρα μικροκομματικά ή και προσωπικά, πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής ή παραγόντων που έχουν αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική.

Κάτω από ένα τέτοιο πρίσμα, προκαλείται μία κάποια απορία ως προς τον χρόνο που επέλεξε ο Κώστας Σημίτης για να ασκήσει κριτική στον Κώστα Καραμανλή για παραλείψεις στην εξωτερική πολιτική και ειδικότερα για τους χειρισμούς του σε ό,τι αφορά τις ελληνοευρωτουρκικές σχέσεις το 2004.

Τις απορίες αυτές μόνο ο ίδιος ο πρώην Πρωθυπουργός μπορεί να τις απαντήσει. Οι υπόλοιποι μπορούν μόνο να υποψιαστούν.

Πέραν του αχρείαστου της έντασης με μία τέτοια αφορμή, ειδικώς αν λάβει κανείς υπόψη ότι έσπευσε να εμπλακεί και ο… Πολάκης, αναπόφευκτα διαπιστώνεται ότι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ αρχίζει να φουντώνει η συζήτηση για το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Και ταυτόχρονα αρχίζει να γίνεται αντιληπτό ότι κάποια ονόματα έχουν ήδη «καεί».

Φαίνεται πως το όνομα του Αντώνη Σαμαρά το έχει κάψει ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τις γενικές αναφορές που έχει κάνει προσφάτως στην Βουλή για Πρόεδρο ευρύτερης συναίνεσης. Ο πρώην Πρωθυπουργός προφανώς έχει λάβει το μήνυμα και στέλνει κι εκείνος τα δικά του.

Το όνομα του Κώστα Σημίτη, τον οποίο η Φώφη Γεννηματά προσφάτως περιέλαβε στους δυνάμει υποψηφίους, μάλλον το έκαψε μόνος του ο πρώην Πρωθυπουργός. Με την παρέμβασή του στα «ΝΕΑ», εκμηδενίζει τις πιθανότητες να τον πρότεινε ο Μητσοτάκης. Εως και που θα προκαλούσε ένα ιστορικό μαλλιοτράβηγμα στην ΝΔ μία τέτοια επιλογή τώρα.

Πιθανώς με αφορμή αυτά να έχει ήδη καεί και το όνομα του Κώστα Καραμανλή. Φαίνεται ότι γύρω από το πρόσωπό του υπάρχουν ακόμη και εξάπτονται πολλά πάθη.

Ή μήπως υπάρχει και μία άλλη οπτική γωνιά;

Αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι μετά το άρθρο Σημίτη, κατά του πρώην Πρωθυπουργού έσπευσε να στραφεί ο Πολάκης, μπορεί και να υπάρχουν άλλα ενδεχόμενα…

Το ντόμινο έχει ένα ενδιαφέρον. Οι καραμανλικοί ξύνισαν και διαμαρτυρήθηκαν, ο Πολάκης έβρισε τον Σημίτη, οι πρώην σημιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ έβρισαν τον Πολάκη και υπερασπίστηκαν τον Σημίτη, οι ΠαΣοΚοι συντάχθηκαν με τον Σημίτη και επιτέθηκαν κατά των πρώην ΠαΣοΚων του ΣΥΡΙΖΑ, κατά πάσα βεβαιότητα τις επόμενες ημέρες θα γίνεται μία άκαιρη συζήτηση για το παρελθόν και δυστυχώς θα οργιάσουν και πάλι οι συνωμοσιολόγοι και οι φαντασιόπληκτοι.

Μπορεί όλα αυτά να ήταν χαριτωμένα, αν δεν συνέβαιναν σε μία τόσο κρίσιμη συγκυρία.

Υπό αυτήν την έννοια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μία εξαιρετικά σοβαρή και δύσκολη αποστολή εν όψει της επιλογής του για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πρέπει να λύσει πολλές εξισώσεις, να καταλήξει σε μία πρόταση η οποία θα επαληθεύσει τις διακηρύξεις του και  θα στέλνει πολλαπλά μηνύματα προς διάφορους αποδέκτες.