Λαφαζάνης κατά Σημίτη: Είναι ένας μοιραίος πρωθυπουργός

Δριμεία επίθεση κατά του Κώστα Σημίτη, εξαπολύει ο πρώην Γραμματέας της ΛΑ.Ε., Παναγιώτης Λαφαζάνης.

Ο κ. Λαφαζάνης σε παρέμβασή σχετικά με το πρόσφατο άρθρο του πρώην πρωθυπουργού στα Νέα το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου επισημαίνει πως «λέει ψεύδη, παραποιεί και αποσιωπά την αλήθεια σχετικά με τις αποφάσεις του Ελσίνκι (Δεκέμβριος 1999) και όσα επακολούθησαν».

Υπογραμμίζει επίσης πως ο κ. Σιμίτης «οχυρώνεται πίσω από τις αναμφισβήτητες βαριές και μεγάλες ευθύνες του κ. Κ. Καραμανλή, για να βγει λάδι ο ίδιος και η καταστροφική πολιτική του».

Ωστόσο, καταλήγει πως δεν θα αποφύγει τις ευθύνες του «με όλες τις συνέπειες που συνεπάγονται, ούτε ο ίδιος ούτε ο Κ. Καραμανλής και όσοι μνημονιακοί πρωθυπουργοί ακολούθησαν».

Ολόκληρη η παρέμβαση του κ. Λαφαζάνη:

Ο κ. Κ. Σημίτης λέει ψεύδη, παραποιεί και αποσιωπά την αλήθεια σχετικά με τις αποφάσεις του Ελσίνκι (Δεκέμβριος 1999) και όσα επακολούθησαν.

Ο πρώην πρωθυπουργός οχυρώνεται πίσω από τις αναμφισβήτητες βαριές και μεγάλες ευθύνες του κ. Κ. Καραμανλή, για να βγει λάδι ο ίδιος και η καταστροφική πολιτική του.

Σε μια περίοδο (1999) που ο Ερντογάν σχεδόν καιγόταν για να ανοίξει ο δρόμος της Τουρκίας στην Ευρώπη, ο Κ. Σημίτης έσπευσε, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις της Γερμανίας, να του προσφέρει ένα μεγάλο και ανέλπιστο δώρο: Την άρση του ελληνικού βέτο, προκειμένου να λάβει το εισιτήριο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Ένας μοιραίος πρωθυπουργός, με σαθρά προσχήματα, προσέφερε απλόχερα στην Τουρκία, δύναμη κατοχής στην Κύπρο και δύναμη απροκάλυπτης αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας (βλ. Ίμια και γκρίζες ζώνες), χάρισμα το πολυπόθητο τότε γι’ αυτήν ευρωπαϊκό χαρτί.

Το αντάλλαγμα που υποτίθεται ότι έλαβε ο Κ. Σημίτης δεν ήταν αντάλλαγμα αλλά ουσιαστικά μια μεγάλη παγίδα για την Ελλάδα.

Η δέσμευση για το ευρωπαϊκό χαρτί της Τουρκίας έλεγε επί λέξει τα εξής, για Ελλάδα και Τουρκία: Υποχρεούνται να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων, άλλως θα φέρουν τη διαφορά αυτή ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος.

Ο “εκσυγχρονιστής” πρωθυπουργός δεν εξήγησε ποτέ -δεν του ζητήθηκε, άλλωστε, από το ξεπουλημένο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο- από πότε οι μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις ανακηρύσσονται διαφορές, ποια είναι η συνοριακή διαφορά που αναγνωρίζει η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, ούτε ποια είναι τα άλλα “συναφή θέματα” που η Ελλάδα αναγνωρίζει ότι πρέπει να επιλύσει με την Τουρκία. Όπως δεν εξήγησε ποτέ ο μοιραίος πρωθυπουργός τι σημαίνει παραπομπή όλων αυτών των ανύπαρκτων διαφορών και θεμάτων στη Χάγη.

Η προσφυγή στη Χάγη προϋποθέτει συνυποσχετικό των δύο πλευρών. Τι θα περιείχε αυτό; Θα περιείχε πακέτο ό,τι θεωρεί διαφορές η Τουρκία; Από τα έξι ν.μ., την υφαλοκρηπίδα, τις δεκάδες ή εκατοντάδες γκρίζες νησίδες, έως τον εναέριο χώρο και δεν ξέρουμε τι άλλο; Και σε ποια βάση και σε ποιο ακριβώς νομικό πλαίσιο θα επιλύονταν όλες τούτες οι υποτιθέμενες διαφορές;

Σ΄εκείνη την περίοδο έλεγα ότι ως προϋπόθεση για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, για την οποία η τελευταία εκόπτετο, θα έπρεπε να προταχθεί η κύρωση από την πλευρά της, χωρίς επιφυλάξεις και αστερίσκους, του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, κατοχυρωμένου και ως ευρωπαϊκού Δικαίου, και η παραίτηση από τις αξιώσεις της σε ελληνικούς βράχους, βραχονησίδες και νησίδες. Πράγμα που θα καθιστούσε θεμιτή και δίκαιη την προσφυγή στη Χάγη και σε οποιοδήποτε διεθνές δικαστήριο.

Τότε, όμως, όσοι πρότειναν όλα τούτα εθεωρούντο αντιευρωπαϊστές και ολίγον εθνικιστές, και το κακό είναι ότι θεωρούνται ακόμα.

Η συνέπεια ήταν να χάσει τότε η Ελλάδα μια ευκαιρία, γιατί για τον Κ. Σημίτη προείχε η γερμανική Ευρώπη και όχι το εθνικό συμφέρον. Το τραγικό είναι ότι ζητάει τώρα και τα ρέστα.

Νομίζω δεν το κάνει καθόλου τυχαία. Ο Κ. Σημίτης με την αιφνίδια, βεβιασμένη και άκομψη αυτή παρέμβασή του, φαίνεται ότι κάτι πολύ κακό βλέπει να έρχεται για την Ελλάδα και την περιοχή μας και κοιτάζει, ματαίως βέβαια, να αποσείσει τις δικές του ευθύνες.

Δεν θα τις αποφύγει, με όλες τις συνέπειες που συνεπάγονται, ούτε ο ίδιος ούτε ο Κ. Καραμανλής και όσοι μνημονιακοί πρωθυπουργοί ακολούθησαν.

Το θέμα είναι να αποφύγει το ενδεχόμενο κακό η χώρα μας και ο λαός μας.