Ο ρους της αποτυχίας

Επιτέλους την πιάσαμε. Η επικοινωνιακή φούσκα αρχίζει να σκάει όπως όλες οι φούσκες του είδους. Και τι θα πουν τώρα οι υπερασπιστές της; Πως και ο Λένιν ταξίδευε στην πρώτη θέση; Πως οι επαναστάσεις γίνονται για να ταξιδεύουν όλοι στην πρώτη θέση; Τότε γιατί η Γκρέτα Τούνμπεργκ έκανε πως καθόταν στο πάτωμα του βαγονιού; Μα για να πουλήσει λίγο οικολογικό ακτιβισμό ακόμη.

Είναι η κριτική που δεν μπορεί να αποφύγει όποιος έκανε τόσο νωρίς τόσους πολλούς εχθρούς. Το αποκαμωμένο κορίτσι που φωτογραφήθηκε στο τρένο για τις ανάγκες του Twitter κάπου ανάμεσα στη Βασιλεία και το Κάσελ ή το Κάσελ και το Αμβούργο ή το Αμβούργο και ποιος ξέρει πού, μπορεί να μην ήταν και τόσο αποκαμωμένο. Α ναι, η Γκρέτα δεν ταξιδεύει με το αεροπλάνο, αυτόν τον εναέριο ρυπαντή του περιβάλλοντος. Αλλά οι γερμανικοί σιδηρόδρομοι την κάρφωσαν. Ταξιδεύει πρώτη θέση.

Η κριτική είναι αναπόφευκτη ακόμη και αν ο λόγος είναι σχεδόν ακατανόητος: Η 16χρονη Σουηδή δεν αγωνίζεται παρά για τον πιο ευγενικό σκοπό, τη σωτηρία ενός πλανήτη που μοιάζει με καζάνι έτοιμο να σκάσει. Είναι μια επαναστάτρια με αιτία, ο κόσμος κανονικά θα έπρεπε να είναι γεμάτος από Γκρέτες, από 16χρονες και 16χρονους που δεν σταματούν λεπτό να υποδεικνύουν το πρόβλημα. Οπως φαίνεται, όμως, αυτός είναι ένας κόσμος που μπορεί να ζήσει ακόμη και χωρίς οξυγόνο. Αλλά μπορεί να ζήσει χωρίς να περιμένει στη γωνία την Γκρέτα;

Κάπως έτσι, ασφαλώς άθελά της, η Γκρέτα γίνεται από ένας διαρκής και υπερκινητικός συναγερμός, μέρος του προβλήματος. Το καμπανάκι της χτυπά πάντα, αλλά αυτή τη φορά χτύπησε και κανένας δεν κοίταξε το δάσος που δείχνει εκείνη. Κοίταξαν όλοι την Γκρέτα στο βαγόνι παρότι την ίδια ώρα ο υπόλοιπος πλανήτης, ή μάλλον οι ισχυροί του πλανήτη, αποτύγχαναν για ακόμη μια φορά να καταλήξουν σε μια συμφωνία. Η Μαδρίτη προστέθηκε προχθές στη μακρά αλυσίδα της αποτυχίας να βρεθεί ένας κοινός τόπος στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Αλλά να που τα βλέμματα στράφηκαν στην Γκρέτα. Σε εκείνη που με ένα ενοχλητικό ύφος, ενοχλητικό για πολλούς και ανάμεσά τους για τον πιο ισχυρό αρνητή της κλιματικής αλλαγής που είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, προσπαθεί να αναστρέψει τον ρου αυτής της αποτυχίας.

Αναστρέφεται η αποτυχία από την πρώτη θέση; Στην παγκόσμια κοινωνία του θεάματος, το ερώτημα μοιάζει ουσιώδες. Μεγαλύτερη σημασία από την οικολογική καταστροφή που συντελείται, μοιάζει να έχει το οικολογικό αποτύπωμα της Γκρέτα. Οχι εκείνο με το οικολογικό Καταμαράν που διασχίζει τον Ατλαντικό για να τη μεταφέρει στην Αμερική, αλλά το άλλο το κρυφό, εκείνο που θα δείξει το μέγεθος της υποκρισίας της. Η Γκρέτα ταξιδεύει χύμα στο πάτωμα του τρένου; Οχι, υπάρχει μια άλλη, κρυφή Γκρέτα. Η Γκρέτα της πρώτης θέσης.

Αυτή η κρυφή Γκρέτα ερεθίζει περισσότερο την κοινή γνώμη από την αποτυχία της διάσκεψης της Μαδρίτης. Τι μένει; Να σκάσει εντελώς η επικοινωνιακή φούσκα την ημέρα που η Γκρέτα θα κάνει το λάθος να μπει σε ένα αεροπλάνο για να δει τον κόσμο από ψηλά. Και μένει ακόμη είναι να της φορτωθεί ολόκληρη η αποτυχία. Να την παρασύρει ο ρους της αποτυχίας: Ε βέβαια, πώς να σωθεί ο πλανήτης με τους ανόητους ακτιβισμούς κάποιας Γκρέτα;