Ο Ηλίας Κουνέλας μετά τον πρώτο πολύ πετυχημένο κύκλο παραστάσεων στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και την παράσταση «Να βγω λιγάκι στον αέρα» επιστρέφει στον ίδιο χώρο, κάθε Σάββατο στις 17:00.

Ο σκηνοθέτης μιλάει στο in.gr για αυτή την πρώτη συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης αλλά και τους εφήβους.

Πρώτη συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης. Τι σημαίνει για σένα αυτό;

Θυμάμαι με απεριόριστη αγάπη τον δάσκαλο μου στο ΚΘΒΕ, Αλέκο Ουδινότη. Τον τρόπο που μιλούσε για τον Κουν και το Θέατρο Τέχνης. Έμπαινε στην αίθουσα και έσερνε μαζί του όλο του φάσμα του 20ου αιώνα. Ξεχείλιζε μπροστά μας μια πατίνα ανεκδιήγητου μυστηρίου. Εμείς που είμαστε τα παιδιά του 21ου, τ’ ακούγαμε όλα αυτά με μεγάλη αμηχανία. Αργότερα κι η αγαπημένη μου νονά Μαρία Κατσανδρή, μου μιλούσε με το ίδιο πάθος για την εμπειρία του Θεάτρου Τέχνης. Αυτό που τελικά έμεινε αδιαμφισβήτητο μέσα μας, είναι πως όλοι οι καλλιτέχνες που σχετίζονταν κάπως με το Τέχνης, ήταν ερωτευμένοι με το Θέατρο. Αγαπώ το Τέχνης και εκπληρώνεται ένα όνειρο.

Έχει δημιουργήσει μια παράσταση που μιλάει για όνειρα, στόχους, σχέδια ζωής, επαγγέλματα, καριέρες, το χρόνο που τρέχει και δεν τον προλαβαίνουμε. Για όλα όσα μας αγχώνουν, δηλαδή, σωστά;

Έχουμε δημιουργήσει μια παράσταση για να ξεαγχωθούμε. Με την ελπίδα να αφεθούμε κάποτε απόλυτα στο εδώ και τώρα.

Με το τέχνασμα του πρόωρου γήρατος, βάζεις τον έφηβο θεατή αντιμέτωπο με κάτι πολύ βαθύ και προσωπικό. Το αν τα όνειρα που του έχουν φυτέψει είναι δικά του ή όχι. Τι αντιδράσεις περιμένεις με αυτό;

Αισθάνομαι πως ο έφηβος έχει μια πολύ πιο ειλικρινή σχέση με το τέλος της ζωής. Φοβάμαι πως ο μεσήλικας είναι αυτός που έχει πέσει στο πηγάδι του χρόνου. Ελπίζω στη στιγμή που ο έφηβος δεν θα διστάσει να φέρει τον γονιό του στο θέατρο.

Εσύ, προσωπικά, το μέλλον γύρω σου το φαντάζεσαι ζοφερό ή αισιόδοξο; Επιμένεις ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει;

Αυτός ο κόσμος αλλάζει κάθε χιλιοστό του δευτερολέπτου. Τα ομορφότερα έρχονται.

Headlines