Σιγά μην γίνονται τέτοια πράγματα… Και να «μαγειρεύονται» παιχνίδια

Άγιες μέρες έρχονται. Οι… καλικάντζαροι της Σούπερ Λιγκ όμως δεν λένε να καθίσουν φρόνιμα.

Δεν φταίνε φυσικά αυτοί, και πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε προκαταβολικά.

Ποιος τους είπε να βάλουν τρεις αγωνιστικές πρωταθλήματος σε μια εβδομάδα;

Ποιος θέλησε να στριμώξει το πρόγραμμα του 2019 μέχρι εκεί που δεν πάει; Όποιος το έκανε αναλαμβάνει και την ευθύνη. Για την φασαρία.

Διότι τι περίμεναν να συμβεί; Να βγουν τα παιδιά με τα τρίγωνα στους δρόμους να πουν τα κάλαντα; Ή να μοιράζουν στα γήπεδα μελομακάρονα;

Γεμάτο βενζίνη το ρεζερβουάρ. Γεμάτες οι βαλίτσες στο πορτ-μπαγκάζ. Το πόδι στο γκάζι. Και ανεβοκατεβαίνουν την Ελλάδα σα να μην υπάρχει αύριο. Σεσημασμένοι είναι πια. Τους ξέρει όλος ο κόσμος. Κάθε πόλη έχει και μια ιστορία να πει για την δράση τους.

Άλλη μιλά για τα αθλητικά της κέντρα. Άλλη για τα ξενοδοχεία της. Άλλη για τους τερματοφύλακες της, που τρέμουν τα χέρια τους από το κρύο.

Και όλες μαζί για τις παλιές φιλίες που με έναν τρόπο είναι σαν τις παλιές αγάπες: Πάνε στον παράδεισο.

Ναι, αυτή είναι μια βασική «πύλη εισόδου». Μακριά από το VAR, την ΚΕΔ και όσα συνήθως παρατηρεί προσεκτικά κάθε υποψιασμένος… ανυποψίαστος.

Το 1996 γράφτηκε το συγκεκριμένο τραγουδάκι, από τους Πυξ Λαξ. Τότε ήταν στην ενεργό δράση και οι τρεις πρωταγωνιστές της ιστορίας που μου είπαν χθες βράδυ. Ονόματα φυσικά δεν γίνεται να σου πω. Αλλά οι καλά ενημερωμένοι, οι μυημένοι τέλος πάντων θα την καταλάβουν.

Ο ένας διαφεντεύει ομάδα στην Αθήνα και είχε παίξει μπάλα και στην ομάδα που είναι τώρα αλλά και στην ομάδα που θα φιλοξενήσουν αυτή την αγωνιστική εντός έδρας στο γήπεδο κοντά στην πλατεία.

Οι άλλοι δύο «ένοχοι» θα ταξιδέψουν κοντά στα πεντακόσια χιλιόμετρα ως φιλοξενούμενοι και ο ένας δεν θα φοράει πια γάντια και ο άλλος θα καθίσει και στον πάγκο όπως σε κάθε αγώνα για να κρατάει τα μπόσικα.

Παλιοί συμπαίκτες και συμπολεμιστές τα 3 «φιλαράκια». Αντίπαλοι προσεχώς εδώ στις γειτονιές μας.

Ο ένας από εδώ με το άγχος του καθώς το πράγμα δεν πάει καλά. Οι άλλοι δύο από την άλλη με το άγχος του χαρτοκλέφτη που έχει σημαδέψει την τράπουλα, που είναι βέβαιος ότι στο τέλος θα τα αρπάξει, αλλά που προς το παρόν δεν λέει να πάρει «κόλπο» στο τραπέζι.

Πως έμπλεξαν όλοι μαζί; Ή μάλλον πως ξανά-έμπλεξαν όλοι μαζί; Τα έφερε έτσι η ζωή και το πρόγραμμα των Χριστουγέννων.

Μην σε καθυστερώ όμως…

Τι τους ενώνει; Το τελικό αποτέλεσμα. Το ίδιο θέλουν όλοι.

Τι τους χωρίζει; Οι ψύλλοι που χώθηκαν ήδη σε λάθος αυτιά.

Και εκεί είναι… γειτονιά. Μια συνοικία που όλα μαθαίνονται. Ήδη συζητιέται το θέμα αρκετά. Για το πώς ο «ένας» θέλει να μην χαλάσει το χατίρι στους «άλλους». Καταλαβαίνεις…

Να ήταν βεβαίως τα παλιά τα χρόνια θα την έβρισκαν εύκολα την λύση μεταξύ τους. Τώρα όμως οι ρόλοι τους είναι διαφορετικοί. Δεν το πατάνε το χορτάρι. Δεν βάζουν γκολ. Δεν φορούν τα γάντια του τερματοφύλακα.

Πρέπει να βρεθούν και οι υπόλοιποι. Εκείνοι που θα κάνουν τη δουλειά.

Θα τους βρουν; Συνήθως όποιος ψάχνει βρίσκει. Το αποδεικνύουν με συνέπεια χρόνων οι «πρωταγωνιστές» που λέγαμε.

Αν τους δείτε στο τέλος να… πλακώνονται ξέρετε τι δεν έγινε. Αν δεν δείτε κανέναν στα πλάνα; Να περάσει ο επόμενος. Φίλος.

ΥΓ. Εννοείτε πως η αναφορά γίνεται για το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου «της χώρας του ποτέ».

Το μόνο κοινό με το δικό μας, το αξιόπιστο είναι πως και ο Πίτερ Παν αποφάσισε να το ονομάσει Σούπερ Λιγκ.

Ήθελε να στείλει και εκεί η UEFA και η FIFA «επιτροπή παρακολούθησης» με τον Φούσεκ και έναν αρχιδιαιτητή σαν τον Περέιρα, η απάντηση που έλαβαν όμως ήταν αποστομωτική: Ήμαρτον κύριε Λάκοβιτς, κύριε Νικολά. Έχουμε δικά μας… παραμύθια.

ΥΓ2. Ο Υφυπουργός Αυγενάκης βλέπει το πρωτάθλημα της «χώρας του ποτέ;» Και αν παραδόξως το βλέπει, το… καταλαβαίνει και όλας;

Γιατί αν έχει απορίες μπορεί να κάνει ένα τηλέφωνο στον Κοντονή. Αν τον πετύχει στις καλές του, μπορεί να μάθει τόσα που θα κάνουν την «θέαση-απόλαυση».