Τι έδειξε η συζήτηση για τον Προϋπολογισμό 2020 : Η στρατηγική Μητσοτάκη και ο πονοκέφαλος Τσίπρα

Το ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών λέει ότι στο επιτελείο του πρωθυπουργού κινούνται με τη λογική πως η πορεία μιας κυβέρνησης κρίνεται και καθορίζεται από την πορεία της οικονομίας. Σύμφωνα με συνεργάτες του πρωθυπουργού, αυτό που εντέλει σφραγίζει τις εξελίξεις είναι αν οι πολίτες αισθάνονται ή όχι το αν μια κυβέρνηση ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους για τη βελτίωση της κοινωνικής τους θέσης.

Την ίδια ώρα, το ρεπορτάζ αναφέρει ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ η κουβέντα που γίνεται για το ποιο θα είναι το ακριβές στίγμα, η κεντρική στόχευση και κατεύθυνση της αντιπολιτευτικής γραμμής αφορά στο ερώτημα: αν θέλουμε να ξαναγίνουμε κυβέρνηση ή όχι.

Αυτές οι εσωτερικές συζητήσεις τόσο στη ΝΔ όσο και στο ΣΥΡΙΖΑ αναδύθηκαν με σαφήνεια στη συζήτηση στη βουλή για τον προϋπολογισμό. Αποτυπώθηκαν με ευκρίνεια στη διαφορετική ατζέντα που επέλεξαν να αναδείξουν οι πολιτικοί αρχηγοί και ιδίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη μια μεριά και ο Αλέξης Τσίπρας από την άλλη.

Μεσαία τάξη και ανάπτυξη

Σε γενικές γραμμές –και πλην άλλου συγκλονιστικού απρόοπτου- η χτεσινή συζήτηση για τον προϋπολογισμό έδειξε και το πώς διατάσσονται τα κόμματα, πάνω σε ποιες διαχωριστικές γραμμές θα διαμορφωθεί η πολιτική αντιπαράθεση της χρονιάς που έρχεται. Σε τελική ανάλυση, έδειξε ποιες κοινωνικές δυνάμεις διεκδικούν και ποιες κοινωνικές συμμαχίες επιχειρούν τα κόμματα για να ηγεμονεύσουν πολιτικά.

Είναι απολύτως ενδεικτικό το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός επέμεινε στο συντριπτικά μεγάλο μέρος της ομιλίας του να αναφέρεται στην οικονομία, με επίκεντρο την «ανακούφιση» από τους φόρους της λεγόμενης «μεσαίας τάξης» και την ανάπτυξη.

Είναι δε, πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε -εν είδη ενός θετικού αφηγήματος- να κάνει επιπλέον εξαγγελίες μέτρων δημοσιονομικής πολιτικής για το 2020 που δεν υπήρχαν στον προϋπολογισμό που αφορά ακριβώς το 2020! Τέτοιες εξαγγελίες ήταν μεταξύ άλλων αυτή που αφορά την επιπλέον κατά 8% μείωση του ΕΝΦΙΑ σε συνδυασμό με την εξίσωση αντικειμενικών και εμπορικών αξιών.

Απάτες και γραβάτα

Από την άλλη πλευρά αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποίησε πάρα πολλές φορές τη λέξη «απάτη» για να αποδομήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε σχέση με τις προεκλογικές εξαγγελίες της ΝΔ και την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνησή του μετά την νίκη της στις εκλογές. Υπό μία έννοια αντιστρέφονται οι ρόλοι καθώς ο Αλέξης Τσίπρας δεχόταν την ίδια κριτική ως πρωθυπουργός από τον κ. Μητσοτάκη για «απάτες και αυταπάτες».

Το βέβαιο είναι ότι στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αφενός να διατηρήσει την επαφή του με την βάση των ψηφοφόρων των τελευταίων εκλογών που είναι κατά κύριο λόγο εργατική-λαϊκή, είναι τα λεγόμενα «χαμηλά εισοδήματα». Εξ’ αυτού του λόγου άλλωστε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μίλησε για προϋπολογισμό «ταξικής μεροληψίας».

Αφετέρου, ο κ. Τσίπρας θέλει να αντεπιτεθεί και να διεκδικήσει από τον κ. Μητσοτάκη τη λεγόμενη μεσαία τάξη. Από εκεί προέκυψαν οι αναφορές του κ. Τσίπρα για τις «απάτες» του κ. Μητσοτάκη ενώ δεν παρέλειψε να υπερασπιστεί το κυβερνητικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο θέμα.

Η κόντρα αυτή για τις κοινωνικές αυτές δυνάμεις καθορίζει και την ατζέντα των δύο αρχηγών και εκεί άλλωστε οφείλονται και οι αναφορές –απάντηση στον κ. Τσίπρα- του πρωθυπουργού για το αν φοράει ή όχι γραβάτα η λεγόμενη μεσαία τάξη.

Ασφάλεια και «φασιστικού τύπου βία»

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάχθηκε και η αντιπαράθεση για τη δημόσια τάξη, τις αστυνομικές βιαιότητες και την αυθαιρεσία των αστυνομικών οργάνων. Αυτό που αξίζει να προσεχθεί είναι πως το ζήτημα αυτό αποτέλεσε μία από τις αιχμές του κ. Τσίπρα, ο οποίος μίλησε ακόμα και για «φασιστικού τύπου βία». Από την άλλη πλευρά ο κ. Μητσοτάκης πέραν κάποιων γενικών αναφορών για «αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας», απέφυγε να απαντήσει για τα τελευταία κρούσματα αστυνομικής βίας, παρά το γεγονός ότι προκλήθηκε για να το κάνει με αφορμή το τελευταίο επεισόδιο στο Κουκάκι.

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι στην ατζέντα της κυβέρνησης θα υπάρχει το δόγμα νόμος και τάξη ωστόσο, υπό τις παρούσες συνθήκες, ο πρωθυπουργός θα αποφεύγει να εμπλέκεται προσωπικά στην δημόσια αντιπαράθεση για συγκεκριμένα περιστατικά προκειμένου να μην χρεώνεται ο ίδιος κρούσματα τα οποία δημιουργούν αποτροπιασμό, κάποιες φορές σοκάρουν ακόμα και το δικό του ακροατήριο, των «νοικοκυρέων».

Στην ατζέντα επίσης του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται και η «fake αριστεία» αν και η χτεσινή συζήτηση έδειξε ότι ο κ. Τσίπρας δεν το έχει ψηλά στην ατζέντα του, ενώ και ο κ. Μητσοτάκης το ξεπέρασε εξ’ απαλών ονύχων μιλώντας πολύ περιφραστικά για κάποιες «αστοχίες» που όπως είπε δεν μπορούν να σκεπάσουν τη μεγάλη εικόνα σε ότι αφορά το κυβερνητικό έργο.

Εθνική συνεννόηση

Αυτό πάντως που τελικά έμεινε είναι η σύμπνοια των δύο κομμάτων ως προς τα εθνικά θέματα και ιδίως τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είναι δε χαρακτηριστική η αποστροφή του κ. Μητσοτάκη που εξαιρώντας το ΚΚΕ μίλησε για ευρεία εθνική συναίνεση ως προς το ότι οι ΗΠΑ θεωρούνται στρατηγικός σύμμαχος για την Ελλάδα και η στάση τους βασικός παράγοντας για την εθνική γραμμή της χώρας μας έναντι της Τουρκίας.

Η ελάσσονα αντιπολίτευση

Σε ότι αφορά τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης οι πολιτικοί αρχηγοί κινήθηκαν στα αναμενόμενα. Η Φώφη Γεννηματά ουσιαστικά πορεύεται με το αφήγημα ότι πως η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη κινείται «στις ίδιες ράγες» με την κυβέρνηση Τσίπρα.

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας επέμεινε πως «το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ υλοποιεί την επίθεση του κεφαλαίου κατά των εργαζόμενων». Ο Γιάνης Βαρουφάκης από την πλευρά του εγκάλεσε τη ΝΔ ότι συνεχίζει το «καθεστώς δουλοπαροικίας» της χώρας από τη στιγμή που δεν γίνεται αναδιάρθρωσης του χρέους.

Σε γενικές γραμμές στο στόχαστρο και της ελάσσονος αντιπολίτευσης βρίσκεται η αστυνομική βία και οι ευθύνες της κυβέρνησης. Εξαίρεση αποτελεί η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου που χτες υπερασπίστηκε την αστυνομική καταστολή. Σε ότι αφορά την οικονομία οι θέσεις του και η κριτική του κ. Βελόπουλου θύμιζαν συρραφή από τις θέσεις του ΛΑΟΣ για την ανάγκη «ελληνικών επενδύσεων» για κίνητρα να επενδυθεί το «μαύρο χρήμα» κλπ.