Σε συνθήκες «κανονικότητας» η αγόρευση της εισαγγελέως Αδαμαντίας Οικονόμου στη δίκη της Χρυσής Αυγής, θα είχε γίνει πρώτο πολιτικό ζήτημα στην επικαιρότητα.

Ωστόσο συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η πρόταση ενός εισαγγελικού λειτουργού, με την οποία ξεπλένεται μια ολόκληρη εγκληματική οργάνωση και η δολοφονία Φύσσα θεωρείται ως ένα μεμονωμένο γεγονός, αντιμετωπίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου με …σιωπή.

Σε αντίθεση με το σοκ, το θυμό και τις οργισμένες κοινωνικές αντιδράσεις που καταγράφονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media) από τους πολίτες, οι πολιτικοί αρχηγοί στη βουλή δεν προέβησαν σε καμία αναφορά για μία δίκη η οποία εκ των πραγμάτων έχει πολιτικές προεκτάσεις. Το ενδιαφέρον είναι πως αυτό για το οποίο εγκαλείται το σκεπτικό της εισαγγελέως είναι ότι υιοθέτησε την απολογία Ρουπακιά πως επρόκειτο για μια «απλή ανθρωποκτονία» που δήθεν δεν θα έπρεπε να γίνει πολιτικό ζήτημα.

Ενδεχομένως οι πολιτικοί να περιμένουν την τελική ετυμηγορία, όμως, αυτή η εκκωφαντική σιωπή εκπλήσσει.

ΚΚΕ και Παπαδημούλης

Η μόνη επίσημη πολιτική τοποθέτηση από κόμμα που υπάρχει μέχρι στιγμής προέρχεται από το ΚΚΕ, το οποίο σε ανακοίνωσή του χαρακτηρίζει «εξοργιστική» την αγόρευση της εισαγγελέως της έδρας, καθώς «προσβάλλει βάναυσα το λαϊκό αίσθημα, αλλά και τα δεκάδες θύματα της Χρυσής Αυγής».

Καταγράφεται επίσης το τελευταίο 24ωρο μια ακόμα δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη ο οποίος σχολιάζοντας την εισαγγελική αγόρευση, κάνει λόγο για «ντροπιαστικό μανιφέστο», «χαστούκι στα μούτρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας».

Η πρόταση της εισαγγελέως συνέπεσε χρονικά χτες με το κλείσιμο της πενθήμερης συζήτησης στη βουλή σε επίπεδο αρχηγών των κομμάτων. Πήραν το λόγο όλοι οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης και ο πρωθυπουργός. Ουδείς άρθρωσε την παραμικρή φράση για το συγκεκριμένο θέμα, ουδείς προέβη σε κάποιο οποιοδήποτε σχόλιο. Ακόμα και στα πηγαδάκια των βουλευτών έξω από την αίθουσα της ολομέλειας δεν υφίστατο ως θέμα συζήτησης η επί της ουσίας αθωωτική εισαγγελική αγόρευση για μια εγκληματική οργάνωση που μέχρι πρότινος είχε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και μάλιστα ήταν τρίτο κόμμα του κοινοβουλίου.

Η στάση αυτή του πολιτικού συστήματος προκαλεί εύλογα ερωτηματικά καθώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με πρόσφατες τοποθετήσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και των άλλων πολιτικών αρχηγών.

Ζήτημα δημοκρατίας

Δεν πάει πολύς καιρός άλλωστε όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκειμένου να διεκδικήσει την αυτοδυναμία είχε θέσει ως πρώτιστο στόχο για την «δημοκρατία» όπως δήλωνε προεκλογικά τον να μείνει εκτός βουλής η Χρυσή Αυγή αλλά και το κόμμα Βελόπουλου.

Μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης με την ιδιότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης εγκαλούσε τον κ. Τσίπρα ως πρωθυπουργό για τις ευθύνες της κυβέρνησής του σε σχέση με την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της δίκης. Τόνιζε μάλιστα από το βήμα της βουλής ο κ. Μητσοτάκης τον περασμένο Χειμώνα ότι «ήταν η ΝΔ που έστειλε στη δικαιοσύνη το μίσος και τη βία της Χρυσής Αυγής».

Δολοφονικό πρόσωπο

Ο δε, Αλέξης Τσίπρας μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο με αφορμή τη συμπλήρωση 6 χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα δήλωνε ότι ο αντιφασίστας μουσικός με τη θυσία του ξεσκέπασε το δολοφονικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής.

Αντίστοιχου κλίματος όπου συνέδεαν τη δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής με την ναζιστική της ιδεολογία ήταν και οι κατά καιρούς τοποθετήσεις της Φώφης Γεννηματά και του Δημήτρη Κουτσούμπα.

Άλλωστε οι δύο πολιτικοί αρχηγοί έδιναν προεκλογικά το 2019 σκληρή μάχη για να εκτοπίσουν τη Χρυσή Αυγή από την τρίτη θέση την οποία διεκδικούσαν για λογαριασμό τους το ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ.

Μάλιστα η κα Γεννηματά ζητώντας την «τρίτη εντολή» τόνιζε ότι η ψήφος στη Χρυσή Αυγή δεν είναι πολιτική επιλογή, είναι στήριξη σε εγκληματίες». Από την πλευρά του ο κ. Κουτσούμπας ζητούσε ειδικά την ψήφο της νεολαίας για «να γκρεμίσουμε από την τρίτη θέση τη ναζιστική Χρυσή Αυγή»

Με βάση τις προηγούμενες αυτές τοποθετήσεις θα περίμενε κανείς ότι θα είχε ξεσηκωθεί πολιτικός σάλος για την εισαγγελική αγόρευση, η οποία ουσιαστικά ακυρώνει και την προηγούμενη πολιτική επιχειρηματολογία των δημοκρατικών κομμάτων και των αρχηγών τους.

Προκαλεί επομένως πολύ μεγάλη έκπληξη η σιωπή της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών των πολιτικών δυνάμεων.

Headlines