Υποκρισία ΣΥΡΙΖΑ : Από την αστυνόμευση στην αστυνομοκρατία

Για ακόμα μια φορά οι περιπτώσεις αστυνομικών αυθαιρεσιών και βίας κατά πολιτών από την ΕΛ.ΑΣ. και ειδικά από τα ΜΑΤ γίνονται αντικείμενο δικομματικής «κοκορομαχίας» μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ.

Το φαινόμενο είναι μεν διαχρονικό, ωστόσο τα τελευταία 24ωρα με αφορμή το όργιο καταστολής και παραβίασης στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων, για το οποίο είναι προφανείς οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζεται ως τιμητής της κράτους δικαίου και της προστασίας της κοινωνίας.

Όμως όσο «απύθμενο θράσος» -κατά τον χαρακτηρισμό του κ. Τσίπρα– υπάρχει στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, η στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν στερείται υποκρισίας και επιλεκτικής ευαισθησίας.

Η επιλεκτική αυτή ευαισθησία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αφορά στις κατηγορίες που καταλογίζει στο ΣΥΡΙΖΑ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας, περί ανομίας, που έχουν χαρακτήρα συμψηφισμού και ακόμα χειρότερα λειτουργούν προσχηματικά για να δικαιολογήσουν τη σημερινή κατάσταση όπου το δόγμα «νόμος και τάξη» στην πράξη εφαρμόζεται ως «τρόμος και ξύλο».

290 περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας το 2017-2018

Επί της διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, η ΕΛΑΣ όχι μόνο δεν ήταν απαλλαγμένη από φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας, αλλά αντιθέτως τα στοιχεία δείχνουν ότι κρούσματα καταπάτησης ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων από τα αστυνομικά όργανα καλά κρατούσαν και τότε.

Τα επίσημα στοιχεία είναι αμείλικτα. Σύμφωνα με την ειδική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη (Εθνικός Μηχανισμός Διερεύνησης Περιστατικών Αυθαιρεσίας) για το χρονικό διάστημα 2017-2018, εξέτασε 290 πράξεις και παραλείψεις οργάνων της ΕΛΑΣ.

Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, οι 25 περιπτώσεις αφορούσαν βασανιστήρια και άλλες προσβολές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, κατά την έννοια του άρθρου 137Α ΠΚ, 49 παράνομη χρήση όπλου, 10 προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας, 3 αφορούν προσβολές κατά της ζωής, 37 προσβολές κατά της προσωπικής ελευθερίας, 145 προσβολές κατά της σωματικής ακεραιότητας, 7 ανάρμοστη συμπεριφορά, ενώ σε 21 περιπτώσεις διερευνήθηκε η ύπαρξη ρατσιστικού κινήτρου.

Το βασικό στοιχείο που προκύπτει όμως είναι ένα γενικευμένο αίσθημα ατιμωρησίας για τους υπευθύνους καθώς και για αυτές τις υποθέσεις της περιόδου διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (2017-2018) δεν γνωρίζουμε τι πραγματικά απέγιναν. Κάποιες τέθηκαν στο αρχείο.

Στην περίπτωση της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένα ακόμα στοιχείο υποκρισίας αλλά και αποπροσανατολισμού καθώς αποδίδει τις ευθύνες είτε αποκλειστικά στην κυβέρνηση επειδή «έλυσε τα χέρια των αστυνομικών», είτε σε μεμονωμένους αστυνομικούς που δρουν με «λυμένα» τα χέρια.

Η αλήθεια όμως είναι λίγο περισσότερο σύνθετη καθώς εν μέρει η παραπάνω κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης ισχύει, ωστόσο παραβλέπει την ίδια τη φύση της αστυνομίας και της σχετικής νομοθεσίας, στο DNA της βρίσκεται η καταστολή που εγκυμονεί κινδύνους για τους πολίτες.

Η δίωξη κατά Λαφαζάνη και ο τραυματισμός του Δελλή

Σημειώνεται ότι και επί των ημερών της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν έλειψαν φαινόμενα που είχαν το χαρακτήρα καθαρά πολιτικών διώξεων με τη χρήση νόμων της περιόδου του εμφυλίου και του μετεμφυλιακού κράτους.

Είναι εμβληματική άλλωστε η πρωτοφανής περίπτωση (2018) της κλήσης του Παναγιώτη Λαφαζάνη, τότε επικεφαλής της ΛΑΕ, δηλαδή αρχηγού κόμματος με εκπροσώπηση στο ευρωκοινοβούλιο, από το τμήμα προστασίας του κράτους και του πολιτεύματος!

Μάλιστα οι κατηγορίες αφορούσαν σε οπλοφορία, οπλοχρησία κλπ, ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια περίπτωση τρομοκράτησης εξαιτίας της δράσης του κατά των πλειστηριασμών.
Για τον ίδιο λόγο άλλωστε είχαν ξυλοκοπηθεί ανηλεώς συνεργάτες του κ. Λαφαζάνη και πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Στάθης Λεουτσάκος.

Παρόμοια αποτελέσματα, με τη δολοφονική δράση των πλαστικών σφαιρών που χρησιμοποιήθηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις στο Κουκάκι, είχαν και οι χειροβομβίδες κρότου-λάμψης που οι αστυνομικές δυνάμεις εκτόξευσαν από μικρή απόσταση σε διαδήλωση εκπαιδευτικών πέρσι, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό στο αυτί του βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Δελλή και του μέλους του ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας και στελέχους του ΠΑΜΕ Θεοδώρας Δρυμάλα.

Η διαφορά που υπάρχει είναι ότι επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το κυβερνών κόμμα και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, σε επίπεδο προθέσεων και διακηρύξεων αποστασιοποιούνταν πολιτικά σε αντίθεση με την κυβέρνηση της ΝΔ που ουσιαστικά παρέχει πολιτική κάλυψη στην δράση της αστυνομίας. Σε κάθε περίπτωση όμως κανένα αποτέλεσμα δεν υπήρξε σε ότι αφορά τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας.

Τα αποτελέσματα της αστυνομικής δράσης και αυθαιρεσίας –με ή χωρίς εκκένωση καταλήψεων- δεν φαίνεται να είναι και τόσο διαφορετικά, όπως θέλει να υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ που κάνει διάκριση μεταξύ αστυνόμευσης και αστυνομοκρατίας για τις δικές του πολιτικές σκοπιμότητες. Άλλωστε ένα χαρακτηριστικό των στοιχείων της έκθεσης του Συνηγόρου του Πολίτη είναι ότι οι περιπτώσεις παραβατικότητας των αστυνομικών οργάνων τη διετία 2017-2018, εμπίπτουν σε παραβάσεις, οι οποίες δεν διαφέρουν και πολύ από αδικήματα που εμφανίζονται να διαπράττουν αστυνομικά όργανα σε περιπτώσεις σαν αυτές στο Κουκάκι ή το ξεγύμνωμα πολιτών, ανδρών ή γυναικών.

Άλλωστε και επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, την άνοιξη του 2015 είχε γίνει επέμβαση των ΜΑΤ και 14 συλλήψεις στην Πρυτανεία του Καποδιαστριακού Πανεπιστημίου, για την οποία τότε η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ τόνιζε ότι συνιστά καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου.