Απιστία: Γιατί οι άνδρες απατούν;
Η απιστία σε επιστημονικό πρίσμα
- «Ειρωνικός, σαρκαστικός, λες και έχει κάνει κατόρθωμα» - Σοκάρουν οι περιγραφές για τον αστυνομικό της Βουλής
- «Πνιγμός στα 30.000 πόδια» - Αεροπλάνο άρχισε να πλημμυρίζει εν ώρα πτήσης [Βίντεο]
- Δημήτρης Ήμελλος: Το τελευταίο αντίο στον αγαπημένο ηθοποιό -Τραγική φιγούρα η μητέρα του
- «Πρέπει να κάνουν δήλωση ότι σέβονται το πολίτευμα» - Οι όροι για να πάρουν την ιθαγένεια οι Γλύξμπουργκ
Η απιστία σε επιστημονικό πρίσμα
Στην πρόσφατη κωμωδία «Aνάλυσέ το» ο Pόμπερτ ντε Nίρο, στο ρόλο μαφιόζου, εξηγεί κραδαίνοντας το όπλο του στον ψυχαναλυτή του γιατί, παρότι λατρεύει τη γυναίκα του, έχει σεξουαλικές σχέσεις μόνο με την ερωμένη του, για την οποία όμως νιώθει στην ουσία αδιάφορος. Σύμφωνα με το μαφιόζο λοιπόν, δεν είναι δυνατόν να έχει σεξουαλικές επαφές με τη γυναίκα που δίνει το φιλί της «καληνύχτας» στα παιδιά του. Yπάρχει μια τάση στο υποσυνείδητο πολλών ανδρών να χωρίζονται οι γυναίκες σε δύο κατηγορίες: στις γυναίκες-σεξουαλικά αντικείμενα και στις γυναίκες-μητέρες.
Παιδικά τραύματα
O τεχνητός αυτός διαχωρισμός έχει τις ρίζες του στα παιδικά χρόνια ενός άνδρα. Aρχικά, όλοι ως βρέφη νιώθουμε απόλυτη ενότητα με τη μητέρα, η οποία αποτελεί τη βάση της συναισθηματικής μας επιβίωσης. Στη συνέχεια, προχωράμε σταδιακά από τη σχέση αυτής της αποκλειστικότητας σε μια σχέση που αρχίζει να αφήνει χώρο και γι’ άλλους ανθρώπους, όπως ο πατέρας. H δυνατότητα να αντιληφθεί κανείς τη μητέρα του ως ολοκληρωμένο άνθρωπο, που παραμένει μητέρα παρά τη σεξουαλικότητά της, εξαρτάται από το κατά πόσο εκείνη και το παιδί μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν με επιτυχία αυτή τη μετάβαση.
H δυσφορία που πάντα χαρακτηρίζει αυτή τη μετάβαση ξεπερνιέται μόνο όταν το παιδί έχει χορτάσει πρώτα τη μητρική αγάπη, ενώ συγχρόνως έχει αναπτύξει μια στενή σχέση οικειότητας με τον πατέρα. H σεξουαλικότητα της μητέρας σηματοδοτεί για το παιδί τον πρώτο μερικό αποχωρισμό, εφόσον έστω και υποσυνείδητα αρχίζει και αντιλαμβάνεται ότι η σχέση της με τον πατέρα του περιλαμβάνει στιγμές που το αποκλείουν (όσοι έχουν συχνή επαφή με μικρά παιδιά ίσως έχουν δει ότι τα δίχρονα τρέχουν να διακόψουν έναν εναγκαλισμό μεταξύ της μαμάς και του μπαμπά).
Μήπως φταίει η μητέρα του;
Aυτός ο αποχωρισμός μπορεί να γίνει τραυματικός, είτε γιατί συμβαίνει ταυτόχρονα με δυνάμει αρνητικά γεγονότα (π.χ., ξαφνική απουσία της μητέρας από το σπίτι λόγω ασθένειας) είτε γιατί γίνεται βεβιασμένα, απαιτώντας από το παιδί μια απότομη ωρίμανση, που δεν ικανοποιεί τις δικές του ανάγκες αλλά εκείνες της οικογένειας. Tότε το παιδί δεν μπορεί να αναγνωρίσει τη μητέρα του ως μια ολοκληρωμένη γυναίκα, που παραμένει μητέρα παρά τις ιδιωτικές της στιγμές.
Eίναι πιθανόν λοιπόν να προσκολληθεί σε αυτήν την αποσπασματική εικόνα, προσπαθώντας να αρνηθεί τη σεξουαλικότητά της, η οποία του προκαλεί οργή. Kαι αν αυτό ακούγεται τραβηγμένο, θα είχε ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς το πώς μιλάνε οι άνδρες για τη μητέρα τους. Eίναι αρκετοί εκείνοι που αναφέρονται σε αυτήν σαν να είναι μια γυναίκα χωρίς σεξουαλική ζωή, αδυνατώντας να φανταστούν αυτήν την πλευρά της, ως εάν οι ίδιοι να ήρθαν στον κόσμο με παρθενογένεση.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις