Χρονιάρες μέρες

Είναι σαδισμός να συγκαλείς υπουργικό συμβούλιο Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου, όταν οι υφιστάμενοι των υπουργών έχουν φροντίσει από το καλοκαίρι ήδη να οργανώσουν, με άδειες και ψιλοκοπάνες, οι γιορτές και οι διακοπές τους να έχουν αρχίσει από την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου. Πολύ καλά έκαναν αυτοί και πολύ κακά έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ταλαιπωρεί τους υπουργούς – τέτοιες ημέρες γιορτινές και χρονιάρες προσφέρουμε τσάι με μελομακάρονα και συμπάθεια ακόμη και στους πολιτικούς.

Κυρίως στον Νίκο Δένδια, που του έλαχε ημέρες γεμάτες Χριστό να διαπραγματεύεται με μωαμεθανούς σε Λιβύη και Αίγυπτο, έχοντας μονίμως κατά νου την Τουρκία. Δεν του άξιζε τέτοια κακομεταχείριση του ανθρώπου που εξουδετέρωσε τη Χρυσή Αυγή – κάτι που τελικά του αναγνώρισαν ακόμη και οι συριζαίοι στη βουλή, που τόσες ξεδιάντροπες κουβέντες έλεγαν εναντίον του τότε.

Και αν την αθωώσουν οι δικαστές τη ΧΑ ως οργάνωση για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είναι άλλο θέμα: η δικαιοσύνη υπάρχει για να στέκεται πάνω από τα πολιτικά πάθη, καλά και κακά, και πάνω από τα προσωπικά πάθη, όσο οδυνηρά και αν είναι. Δεν μπορεί να γίνει όργανο άσκησης πολιτικής βίας (σαν αυτή που κομμουνιστές και φασίστες δικαστές άσκησαν για το καλό του λαού, φυσικά) ούτε ικανοποίησης, έστω και ιερών, προσωπικών συναισθημάτων.

Ως υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» ο Νίκος Δένδιας χειρίστηκε σοφά το θέμα: τους παρέπεμψε στη Δικαιοσύνη και δεν χρησιμοποίησε τα μέσα καταστολής που διέθετε. Για τούτο αισιοδοξώ ότι ως υπουργός Εξωτερικών θα είναι αποτελεσματικός και απέναντι στους νέο-οθωμανιστές της Άγκυρας, ισχυροποιώντας νομικά επιχειρήματα και εξασφαλίζοντας συμμαχίες – κάνοντας δηλαδή όσα δυστυχώς δεν έκαναν υπουργοί Εξωτερικών πολλών προηγουμένων κυβερνήσεων.

Τέτοιες ημέρες γιορτινές, αν δεν επικρατούσε άγριος πολιτικός ανταγωνισμός, που ισοπεδώνει τα πάντα και καταστρέφει κάθε τι που δεν εξυπηρετεί τα κόμματα, θα ήσαν θέμα γενικής συζήτησης τα γενναία λόγια του κακοποιημένου σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ για το «Κουκάκι»: « … δεν είχαμε καμία ανάμειξη σε αυτά για τα οποία κατηγορηθήκαμε. … Καμαρώστε μας όλους, την κατάντια μας εδώ … Αυτή είναι η Ελλάδα, ένας διαρκής εμφύλιος. Οι μεν βασανίζουν τους δε, σε εναλλασσόμενους ρόλους … μια πόλωση εξωφρενική, οδηγεί στο να χαθεί το νόημα και πολλά άλλα πράγματα».

Αλλά την «εξωφρενική πόλωση» τη χρειάζονται διάφορα θλιβερά βουλευτάρια και ακόμα θλιβερότεροι νυν και πρώην υπουργίσκοι, που άλλο δεν έχουν στον νου πάρεξ τη θέση τους και την επανεκλογή τους. Για τέτοιους πολιτικούς ούτε τσάι ούτε μελομακάρονα ούτε συμπάθεια – μόνο οίκτο μπορεί κανείς να προσφέρει, μια που είναι χρονιάρες μέρες.