Ο κόσμος θα είναι ακόμη ωραίος εξαιτίας σου. Μέσα στα φοιτητικά δωμάτια, εκεί που οι νέοι ανάμεσα στα αδιέξοδα της εποχής και τα όνειρά τους για έναν καλύτερο κόσμο θα βρίσκουν αποκούμπι στα τραγούδια σου.
Μέσα στα σπίτια των εργατών, των ανέργων, των βιοπαλαιστών που όταν έρχεται το βράδυ, μέσα σε υπόγεια γεμάτα σκονισμένα όνειρα κλείνουν τα μάτια φέρνοντας μπροστά τους όλους τους κρυφούς πόθους τους.
Κάπου εκεί κρύβεται και θα κρύβεται πάντα η μορφή του Μικρούτσικου.
Αυτόν θα ψάχνουν για να πιαστούν από έναν στίχο, μια νότα, μια μελωδία.
» Ει, σεις! Ουρανοί! Το καπέλο σας βγάλτε! Περνάω εγώ! Ησυχία μουλωχτή…» έγραφε ο ποιητής της επανάστασης.
Μέσα από τα τραγούδια του μας σύστησε πολλούς αγαπημένους ποιητές. Αριστουργήματα τα οποία σεβάστηκε και τα απογείωσε.
Μαγιακόφσκι, Χικμέτ και πολλοί άλλοι. Τον Καββαδία που λίγοι τον ήξεραν αλλά κατάφερε να τον φέρει σε όλα τα ελληνικά σπίτια με ένα μοναδικό τρόπο.
Και να μας προτρέψει να παλέψουμε για το ακατόρθωτο – όπως οφείλουν όλοι, νέοι και ηλικιωμένοι – χορεύοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Οι νεκρολογίες δεν ταιριάζουν σε προσωπικότητες σαν αυτή του Θάνου. Αντιμετώπισε το θάνατο όπως όλοι οι μεγάλοι. Τον έφτυσε κατάμουτρα.
Έπαιζε και τραγουδούσε σχεδόν μέχρι το τέλος. Κατάφερνε πάντα τόσο γλυκά να καμουφλάρει τον πόνο που ένοιωθε.
Για όλους αυτούς που τον αγάπησαν και τον βοήθησαν με τον τρόπο τους να μπορέσει να κρατηθεί λίγο ακόμη για να διηγείται στις συναυλίες του αυτές τις όμορφες ιστορίες από τα παλιά , όμορφες και αληθινές σαν τα παιδικά παραμύθια . Που τον αγάπησαν για τα τραγούδια του , την πολιτική του στάση, για την πίστη του στους νέους.
Ο θάνατός του μας στερεί έναν ακέραιο άνθρωπο. Έναν ποιητή της ζωής.
Αντίο με ένα απόσπασμα από ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου:
«Μείνετε ήσυχοι, φίλοι μου μείνετε ήσυχοι.
Φεύγω με σας μες στην καρδιά μου
με τον αγώνα μου πάντα στο νου μου.
Μείνετε ήσυχοι, φίλοι μου, φίλοι μου μείνετε ησυχοι.
Δε θέλω να σας δω στην προκυμαία
αράδα – αράδα σαν τα πουλιά στα καρτ – ποστάλ .
Δε θέλω να σας δω με μαντήλια στα χέρια, όχι όχι αυτό.
Βλέπω τον εαυτό μου ολάκερο μας στα μάτια των φίλων μου…